..

Sabi niya

Hindi madali ang umahon s bundok. Pagod, puyat at malaking gastos ika nga. Pero ang kapalit ay ang di maipaliwanag n kasiyahan s piling ng inang Kalikasan n di kayang tumbasan ng apat n sulok ng syudad n ating ginagalawan. Ang magkaroon ng mga bagong kaibigan at kasama s walwalan ay ilan lamang s nagiging bunga ng pagpapagod s kabundukan. Minsan nga c POREBER ang natatagpuan.

-Kuya Arnel, Giya

Bes

Photo was taken last weekend at Malabrigo, Lobo, Batangas. It's been a while since the gang went on a trip. Being with them will always be the happiest dahil sa kanila lang nasasabi ko mga nasasaloob ko at iba lang mga drama at tagumpay sa buhay. Thank you guys for being there always to me. 

He Says

Although I cannot say that this blog has been demised, I just lost the determination. Not even a writer’s block I must say, I just lost it.

Even though my presence won’t be felt not as much as like three years way back, I’ll still try to lurk into your homes.

I wish that someday I will rekindle the flame with writing, but I guess not for now.

Thus, I go back to the state of dormancy.

-Mike's Secret Inhibition

----> i feel the same way.. Wala na ang dating drive para mag blog, nagbabago ang priorities at hilig. Nakakamiss na dating buhay kung pwede lang ibalik ang nakaraan at sundan ang ibang path.

Pag-isipan

Nowadays

He Says..

I hate it. I hate doing nothing. It gets me really upset. It just contributes to a very old sequence that grinds my sanity off their mark. If I stood for thirty seconds without me doing something, flashbacks would start throbbing in my mind, my heart, my soul. 

[ g.e.t.t.i.n.g. l.o.n.e.l.y. ], Project Black and White

Tanto

Minsan naiisip ko minsan. Nakakapagod na magtrabaho. Ilang taon narin akong nagtratrabaho mula pa nang nagtapos ako sa kolehiyo. Gusto ko na minsan magpahinga, magbakasyon at mag reflect minsan sa kabundukan, basta malayo. Iniisip rin minsan. Para san ba itong ginagawa ko. Anong end game nito. Bakit ako nagpapakapagod samanatalang ang iba living the best of their life. Ewan ko. Sinasabi ko nalang palagi kagaya ng motto ko sa pamumundok. Mapapagod pero hindi susuko. Bahala na kung anong ilatag sa akin ng kapalaran. 

Nasasanay na rin..

Halos two weeks narin sa dorm. Medyo kampante na rin at kaunting adjustment na rin. Umuuwi parin ako ng weekend para dalhin ang labahin pero eventually kelangan matutunan narin na magpalaba dito para makatakbo or jog sa weekends. Humaba narin ang oras ng pahinga at pag tulog kaya medyo advantage talaga. Hindi ko pa alam kung cost effective siya at yung oras talaga ang mahalagang factor sa akin na ang apat na oras sa byahe eh sana nakapagpahinga na. Good luck nalang sa akin at sana magtagal at masanay at eventually makalipat na magkakasama kaming magkakabarkada. 

Life is not a Race

Taken from a facebook post from sir JP.. An eye opener to everyone.. 

”This is the problem of some (or most) people in our society. They think life is a race. People are socially conditioned by unrealistic requirements and standards. Hello, its already 2019.

Some arrive at work late, some come early. We all have our own road bumps and hindrances during our life journey. 

PLEASE. Ang buhay ay hindi contest. Life is not a competition. STOP THE COMPARISON. Dont let make other people feel they cant keep up with the invisible race our unrealistic fellows created. Let’s not make people question their life just because we are a bit of ahead of them. Kaya marami ang na de-depress.

Wala sa edad yan. Kung kaya mong makabili ng kotse by 24, go! But if you can't afford one yet and you're already 35, wala rin namang problema doon. Relax lang. 

Instead of saying, "Ikaw?", how about, "Kaya mo rin yan. Ikaw pa ba! 😉

When other people succeed, be happy for them. 

When you succeed, help others succeed, too.” 

Don't be pressured.

Do not pressure. 

We all have our timelines.

Home (-sic)

Nakakamiss ang paguwi nang late, ngayon kasi 0530pm nasa haus nako pero syempre advantage ang malaking oras ng pahinga pero late pa rin ako nakakatulog.

Nakakamiss ang mga kakilala ko nung nasa BPO pa ako palibhasa kasi halos same age range lang kami kaya nakakausap at namumura ko sila nang hindi sila na oofend. 

Nakakamiss rin si ano. Perfect na sana eh, ala nakong hahanapin pa sa kanya kaso ang oras naman niya ang may problema kaya last year mas minabuti ko nang putulin na. Mahirap dahil hindi siya deserving na gawin ko kanya ito pero hindi rin naman ako magiging masaya at patuloy lang namin pagaawayan ang oras. 

Nakakalungkot pero need to move forward, tumalon sa comfort zone at explore ang possibilities.

Magiging ok din ang lahat. Temporary challenge lang ito. 

MMXIX

Bagong taon na naman. Sinilip lang ulit ang blog. Half year na rin sa wakas at kahit papaano may security of tenure dito sa bago kong trabaho sa gobyerno at iniwan ko na ang lagpas isang dekada sa buhay BPO. Isang dekada na rin na walang relasyon. Pinatibay na ako ng panahon. Masaya at malungkot pero wala naman tayo magagawa kundi mag move forward lang. Dahil nalalayuan na ako na Pasay at uwian pa sa Montalban, napilitan akong mag dorm sa loob ng dalawang dekada kung kelan ako tumanda saka ko palang ma experience ang ganito kaya nag aadjust pa ako. Nagbalik tanaw lang sa mga previous entries last 2009, mga panahon ng kalokohan at katangahan ko pa. Pero salamat sa experience at natuto rin at pinatatag ako.