Kuro

Kahapon sinamahan ako ng friend kong co-gamer na si eric sa QJ ulit para magpasa ng resume, this time personally na nagbabakasakaling ma process agad ang application at ma interview sana agad. Kaso last week pa raw ang rush processing at hindi ako nakahabol. Sabi kasi ni Eric marami raw umalis sa company lalo na sa graveyard maybe coz hindi nakayanan ang "night-life" or hindi sanay (buti na lang ako almost a year na graveyard shift sa former employer ko kaya ok lang sa akin) kaya naman bakante ang 3 rows nila sa technical support at kailangan nila talaga ng employees ngayon kaya nag rush sila last week. Iniisip ko sayang kung sa loob ng 2 months na paghahanap ko ng work eh nag tyaga ako dito sa pinasukan ni Eric eh di sana continuos ang job ko ngayon at hindi ganitong nakatambay lang (naging liability pa ako kesa asset sa family tsk tsk!) I dont want to pre-empt pero im confident na makakapasok ako dito at gagawin ko talaga ang very best ko para makapasa no matter what.. (dramatic at maaksyon pa!) Kung matagal na akong nakinig kay Eric.. naku.. naasar talaga ako sa sarili ko.. ang arte at mapili ko talaga..

Nabasa ko lang ang isang entry ni Kiddo sa bago nyang blog about what he feels about blogging excerpt lang niya ulit ito kay Joms/Pulsar kasi hindi ko mahanap ang entry nya kaya reiterate ko lang..

"Wala na akong pakialam sa sasabihin ng ibang tao tungkol sa akin. Wala akong iintindihin sa kanilang pananaw. Sasabihin ko ang aking nadarama dito sa blog ko at wala silang magagawa dahil akin ito. Sabi nga ni Joms, malaya akong makasusulat."

dpat naman talaga ganito ang mentality ng isang blogger ang ma express ang nadarama nya tungkol sa mga isyu hindi lang sa sarili nya pati na rin sa mundong kanyang ginagalawan, pero may mga bagay-bagay talaga na kahit gusto mong isulat eh hindi mo magawa dahil sa ibang instances kagaya ng ganito blog is written to be read online by the public.. so your prone to public scrutiny/injustice, parang public official wala ka nang private life pag magkamali ka lang ng isusulat ay magiging issue sya sa iba at kakalat pa, kaya sa totoo lang "this blog is not my totality.. it only mirrors only a part of me and not as a whole" gets nyo ba? kung naging anonymous lang ako at hindi kilala ng lahat eh malaya kong maisusulat talaga ang gusto kong isulat tungkol sa mga pangyayari sa akin. wala lang nag emote lang ako. Mahirap talaga pag kilala ka ng tao.. nagiging hindrance sila sa pagpapakatotoo mo.. ewan ko.. mahirap ipaliwanag talaga ang buhay-buhay..