Ang hirap-hirap

I just feel very very sad right now. Hindi ko mailabas ang gusto kong sabihin dahil sa mga pesteng makikitid ang utak. Na hindi man lang nila maintindihan ang nararamdaman ng tao sa ginagawa nilang pangungutya. Alam ng iba wala akong problema lalo na sa office, pero deep inside hindi ko alam kung makakaya ko pa ito, napapaiyak na lang ako minsan. Nagagalit ako sa sarili ko kasi ang hina-hina ko. Wala akong kwenta, hindi ko ma-express gusto kong masabi at maramdaman dahil natatakot ako sa magiging reaction ng mga taong nakapaligid sa akin. Kelan ba matatapos itong paghihirap ko, lahat ng aspeto ng buhay puro nalang kasawian. Wala nang ginhawa, ganito na ba ako kasama para parusahan nang nasa itaas.