Wok Wit Bebe

Kagabi kami lang ni Ate Bebe ang nag-stroll sa kahabaan ng Ayala after naming mag lunch. Hindi na sumama si Garry dahil matutulog ata siya. Usual path lang ang dinaanan namin para maaga rin kami maka-akyat pabalik sa office. Habang naglalakad, napagusapan lang namin ang aming trabaho. Nag-open ako sa kanya na hindi ako masaya sa work ko talaga, yung tipong andun lang ako para kumita at trabaho lang talaga, na hindi ganun kataas ang passion or interest sa work.

(Masyado pa kasing bata ang gaming industry natin, im into gaming and this is my passion - i was a powerleveller before sa isnag gaming company and during that time - masaya ako sa ginagawa ko at nagpla-plano na ng career that time pero dahil nga sa bata pa at unstable ang work na ito, mga ilang months lang na-terminate kaming lahat due to some reason i rather not to discussed anymore.)

Sabi ko kay Bebe, 2 choice lang naman pinagpipilian ko - since Ok na naman magpasahod ang firm - either mag-stay ako or hanapin ang kapalaran ko sa ibang bansa lalo na sa New Zealand na matagal ko nang target. Iyon nga lang kelangan makapasa ka sa requirements nila at may mag-sponsor sa iyo mula sa kanila. Marami akong magandang naririnig kasi sa bansa na iyon. Sobrang sariwa ang hangin/environment na parang nasa Paraiso ka/unang Panahon. Sa tingin ko nga baka dun ko na mahanap ang "Peace of Mind" na gusto kong ma-regalo sa akin tuwing Christmas party. Pero matagal pa iyon, wala pa sa isip ko at pag may pagkakataon lang naman. Si Ate Bebe naman balak sa Turkey gusto pa atang maging Bebe Bektas. Ahehe! As usual may ka-chat siyang taga dun at gusto raw papuntahin siya dun. Hindi na lang namin namalayan na malapit na kami sa building - umakyat na kami then back to work ulit.

***

Kaninang umaga pag-uwi ko naman sobra akong naawa sa aso sa kalsada sa may Commonwealth Avenue. Akala ko nga nasagasaan na siya at patay. Laking gulat ko na buhay pa pala ito pero nasagasaan na ang kalahati ng kanyang katawan. Awang-awa ako sa eksenang nakita ko pero anung magagawa ko, hanggang tingin lang ako at habag at hindi ko naman alam kung ano ang gagawin. Nagpupumilit pa siyang tumayo pero paano pa tatayo - lasog-lasog na ang bandang ibaba ng kanyang katawan. Hiling ko lang na sana na madaliin na ang kanyang kamatayan kesa naman maghirap pa siya dun. Sobra na talaga ang cruelty ng tao sa ibang hayop. Kaya minsan mas maganda siguro na tao naman ang sagasaan natin nang ganun din at isabit sa may pako kagaya ng mga kambing dyan sa Litex sa tuwing bumababa ako. Mga peste kayo.