Dagupan City here I come..

Behold the new SEELE logo

A snake curled around an apple in-between the seven eyes written in the center - "Überm Sternenzelt richtet Gott, wie wir gerichtet" ("Above the starry-sky judges God, the way we judged")

Cleaning up

Free time again, supposedly maglalaro ng Cabal Online sana kaso hindi pa pala nalagyan ng patch kaya eto update sa message boards, social networks and nagbubura ng ibang contacts. Kahit papano natapyas at nalinis na rin sa wakas.

Inspired

After a week of depression and makupad na service ng Kentucky (Kupad) Fried Chicken sa may Ayala-MRT kaninang umaga lang, akala ko tuloy-tuloy na ito hanggang mamaya sa work pero hindi pala. As usual updates na naman ako sa blogs and other message boards na pinupuntahan ko. Then bloghopping i've just stumbled upon the blog of Aris - nagbasa-basa ulit ng mga entries niya ang ayun nakakita na naman ng cheesy/mushy and can't-believe-that-it's-happening thing. Na inspired na naman ako kasi akala ko hindi na nag-eexist mga ganitong scenario and sa pang umaga pantasya na lang na kagaya ng ginagawa ko napupunta ito.

May mga ganito pang eksena eh..

“Do you like me?” Sumagot kaagad ako. “Yes, I like you.” Iyon ang totoo. Hindi ko inaasahan ang sumunod na tanong mo. “Will you be my boyfriend?” Natigilan ako. “Are you serious?” ang tanong ko. “Yeah,” ang sagot mo. “Gusto rin kita. Kailangan pa ba nating patagalin? I don’t believe in courtship.” "Uhmm, ok. Sure,” ang sagot ko. “So, mula ngayon, tayo na?” ang pag-confirm mo.“Oo.”

Pasensya na kung mukhang common or corny sa inyo mga ganitong scene pero pakialam nyo eh blog ko ito kung may reklamo kayo gumawa kayo ng blog nyo *joke*. Ang asim hehe. Kaka-inlove lalo nung nabasa ko ang whole entry parang fairy tale lang na nababasa. I know exagerrated ako mag-kwento pero masaya lang talaga ako ngayon and patuloy pa ring umaasa na alam mo na kahit ganito lang ako makakahanap pa rin ako na magmamahal din sa akin.

Na kagaya nga ng sabi ni Aris..

“Basta yung makakasundo ko… Yung makakaintindi sa trabaho ko… Mature… Sweet… Hindi matampuhin…”

Pero kung sakali ako ang gagawa ng unang move, hanggat maari ayoko mangyari sa akin ang ganito pero anung magagawa ko kung nasa harapan ko na ganitong situation, feeling of rejection..

“I am in love with you.” “W-what?” Nagulat siya. “All these time alam ko na alam mo kung ano ako. I’m sorry, I can’t help it. You have been so good to me. I just realized na mahal na kita.” “I am risking everything by telling you this, “ ang sabi ko. “Alam ko na maaari kang magalit sa akin. Maaaring masira ang ating friendship. But I have to be honest dahil hindi ko na kaya.” Nagpatuloy ako. “Ang hirap na araw-araw, nakikita kita at nakakasama. When you do good things to me or when you simply smile at me, lalo akong nahihirapan dahil lalo kitang minamahal. You have no idea how hard it is for me… loving you more each day and just keeping it to myself.” Katahimikan uli. “We’re best friends, Aris,” ang sabi ni MF pagkaraan. “Walang ibang kahulugan ang pagiging close natin.” “Aris, I am sorry…” ang sabi sa mahinang tinig. At siya'y umalis.

Sige hanggang sa muli, bukas walang pasok dahil US holiday, marami akong dapat asikasuhin mula umaga hanggang hapon kaya hindi ko alam kung makakapaglaro ba ako ng online game bukas. Naiisip ko pa rin ang year-end performance review sa akin kagabi and it will serve as a motivating factor to continue exceeding expectation from my superiors. Planning to improve my communication skills further and gusto ko na rin matutuo ng Niponggo. ^^;

Good Job [Jin]

Kakatapos lang ng Performance Review (for the year) ko. And I'm very glad that I was among the Teh Top 20 performers on our function (at the Top 5). May kasabihan nga na "Whatever a man sows, so shall he reaps" and ito na nga ang fruit of my labor - all those months struggling to be the best at our team. Enough reason to continue living despite na loveless pa rin up to now. ^^;

Unwell

I'm a little bit dizzy right now. Kaninang umaga pa akong may ubo't sipon. This is the first time na nangyari sa akin ulit ito after a couple of months. Magastos magkasakit. I wish there could be someone na mag-aalaga sa akin.

Idle

Buong araw walang ginawa ang team kundi magdaldalan at tsismisan na lang tungkol sa team building namin sa Dagupan City. Sige kayo pag puro kayo plano hindi talaga matutuloy iyan kagaya na lang ng katabi naming team, halos araw-araw na lang nila pinaguusapan ang Puerto Galera, look what happened - hindi natuloy, in the end frustration lang napala nila.

Kakainis nga puro meeting hindi na ako nakapag-browse sa Net dahil nakakahiya naman na naguusap sila tapos iba ginagawa ko. Halos 2 oras ding pinagusapan mga bagay-bagay mula sa pag-alis to pagkain, games and pag-uwi. Bahala sila pero ako gusto ko lang makapunta ng ibang lugar and I'm not excited for the sake of so-called "bonds" tutal pag-uwi plastikan na naman din ang mangyayari. Human nature talaga. tsk. tsk.

Kahit hindi maganda ang araw ko (wala ako sa mood makipag-gaguhan sa kanila - ang araw-araw na panlalait sa akin na hindi kumpleto ang araw pag wala iyon), salamat na lang kay Titser Yol ang napatawa niya ako sa blog niya. Lalo na ang transformation thru Enerva energy drink. Kaya naman marami siyang follower sa blog niya, iba ang talent niya sa pagsulat ng entry - yung tipong mapapangiti ang nagbabasa. Sana marami pang kagaya mo Titser Yol.

He says

"..Gusto ko lang sanang makita siyang ngumiti ulit kasi iba talaga yung naramdaman ko nung nginitian niya ako. Parang biglang nabuo ang aking loob. Parang biglang umapaw ang kaligayahan sa aking puso. Naaninag ko nang panandalian ang tunay na kaligayahan noong tiningnan niya ako sa aking mga mata at ngumiti."
-Desperate Measures [Act1], Zwei's Einzweihandler

Gray Cloud

It's Monday again, bagong simula na naman ng aking buhay. Napawi na ang nakaraan na walang pinagkaiba sa dating kabanata. Hanggang ngayon; I'm still struggling to live a life I want. Kaso me mga tao, pagkakataon o kaganapan na sadyang pumipigil sa iyo para tupadin ang mga goals mo sa buhay. Me mga tao na despite binigay mo ang trust mo at pagmamahal mo sa kanila - still parang kulang pa din sa kanila.

Sinabi ko sa sarili ko hindi na ako aasa pa na may darating pero heto patuloy pa rin ako sa pagpapakatanga sa sarili. Daydreaming of someone na makaka-kumpleto ng aking pagkatao, ang mamahalin ko nang ako, ang handang ibigay ang lahat at ipaglaban ako. Nakakalungkot pero hindi pa rin siya dumadating - kung kelan nagkakaroon na ako ng pag-asa, saka naman pinagkakait sa akin ang pagkakataon na iyon.

Gusto ko magalit at saktan ang sarili ko dahil sa katangahan kong ito pero hindi ko magawa. Gusto ko na mawala pero ayokong gawin sa sarili ko at sa aking paraan. Hindi ko na alam kung ano ang worth ko sa inyo. Hindi ko na alam kung bakit pa ako nabubuhay. Hindi ko maramdaman na may nagmamahal sa akin. Parang isang malaking kalokohan lang ang makipagsalamuha sa ibang tao na alam mo namang nagbabago sila kasimbilis ng kisapmata.

Hindi ko alam kung ano pa ang mangyayari sa darating na mga araw. I feel worthless, betrayed and alone right now. Hope i have enough diversion and coping mechanism to get me though. Ang hirap pala ng ganito - akala ko everything goes smoothly at makakabangon na ako, pero natisod ulit ako at muling nadapa. Tanga-tanga ko talaga.

TV Asahi's 2007 Top 100 anime

TV Asahi has recently published a list of Japan’s top 100 favorite anime, which was created by an open poll on the station’s website. The list varies quite a bit with last year’s; most notably the exclusion or descend of some cult classics. The top 10 contains more recent series than last year.

1. Lupin the 3rd
2. Dragon Ball
3. Doraemon
4. Ashita no Joe
5. Mobile Suit Gundam
6. Dog of Flanders
7. Sazae-san
8. Candy Candy
9. Attack no. 1
10. Urusei Yatsura
11. Chibi Maruko-chan
12. Kinniku Man
13. Captain
14. Heidi of the Alps
15. Fist of the North Star
16. Captain Tsubasa
17. Touch
18. Manga Nihon Mukashi Banashi
19. Bishoujo Senshi Sailor Moon
20. Haha wo Tazunete Sanzenri
21. Space Cruiser Yamato
22. Gamba no Bouken
23. Slam Dunk
24. Neon Genesis Evangelion
25. Dr. Slump
26. Kyojin no Hoshi
27. Anne of Green Gables
28. Galaxy Express 999
29. Future Boy Conan
30. Dokaben
31. Magical Angel Creamy Mami
32. One Piece
33. Araiguma Rascal (Rascal the Racoon)
34. Naruto
35. The Adventures of Tom Sawyer
36. Maison Ikkoku
37. Tensai Bakabon
38. Youkai Ningen Bem
39. Little Witch Sally
40. Pokemon
41. Cyborg 009
42. Gegege no Kitarou
43. Detective Conan
44. Yatta Man
45. Rose of Versailles
46. Tiger Mask
47. Shoukoujo Sara
48. Fullmetal Alchemist
49. Asari-chan
50. Hamtaro
51. Ikkyuu-san
52. Black Jack
53. Tom and Jerry
54. Kimba the White Lion
55. City Hunter
56. Dokonjou Gaeru
57. Hakushon Daimaou
58. Cats Eye
59. Futari wa Pretty Cure: Max Heart
60. Minashigo Hacchi
61. Gachaman
62. Astro Boy
63. Anpanman
64. Swiss Family Robinson
65. Inakappe Taisho
66. Obocchama-kun
67. Himitsu no Akko-chan
68. Prince of Tennis
69. Cutie Honey
70. Major
71. Haikara-san ga Tooru
72. Honey and Clover
73. Ranma 1/2
74. Samurai Giants
75. Nana
76. Hana Yori Dango
77. Princess Knight
78. Majokko Meg-chan
79. Devilman
80. Ojarumaru
81. Jarinko Chie
82. Sgt. Frog
83. Saint Seiya
84. Hana no Ko Runrun
85. Speed Racer
86. Shin-chan
87. High School! Kimengumi
88. Mahou Sensei Negima!
89. Hajime Ningen Gyaatoruzu
90. Marvelous Melmo
91. Mazinger Z
92. Kiteretsu Daihyakka
93. Bleach
94. Ojamajo Doremi
95. Atashin’chi
96. Umi no Triton
97. Maicchangu Machiko Sensei
98. Shounen Ashibe
99. Chiki Chiki Machine Mou Race
100. Gu-Gu Ganchi

I heart [Yuki]

Home Sweet Home
Yuki

aruki tsukarete furidasu ame
tsukami soko neta usagi o otte
anata no me wa suki tooru
kurai umi no soko de iki o shite iru mizu
watashi o yonde yonde koko ni iru no yo
doko e ikeba ikeba mitasareru no?

getting tired of walking, the rain that began to fall
I chase after the rabbit I couldn't catch
your eyes are like the clear water
breathing deep down in the ocean
call me, call me, I'm here
where can I go, to where, so that I'm satisfied?

uchi e kaero asu ni nareba
daijoubu tte waratte iru kana
namae o yonde yonde dakishimeru yo
omoidashite me o tojite osanai koro

let's go home, when tomorrow comes
will I be laughing saying that it's all ok?
call my name, call me, I'll embrace you
so close your eyes and remember those innocent times

tarinai tokoro o anata ga umete kureta
kanashii kimochi datte sa sugu wasurerareta kara
kowakunai yo

you filled the parts I lacked in
because I was able to forget even sad feelings
I'm not afraid

uso o tsuite koukai shite
watashi wa itsuka otona ni natta
haji o kaite ase o kaite
soredemo odori tsudzukeru riyuu
tamashii kogashite kogashite sakenderu yo
hiraite ikeba ikeba sukuwareru no

lying, and regretting that
I became an adult someday
getting humiliated, sweating
but the reason for me to continue dancing
is burning, burning my soul and screams
if I continue, continue to open it I can be saved

uchi e kaero shiroi usagi
tsuki no ura de aimashou
kaerou asu ni nareba
hadashi de waratte iru kara
watashi wa yonde yonde dakishimeru yo
omoidashite me o tojite osanai koro

let's go home, let's meet
behind the moon, white rabbit
let's return, when tomorrow comes
I'll be laughing barefeet
I'll call, call and embrace it
so close your eyes and remember those innocent times

aruki tsukarete furidasu ame
tsukami soko neta usagi o otte
anata no me wa suki tooru
kurai umi no soko de iki o shite iru mizu
namae o yonde yonde koko ni iru no yo
kokoro ni ieba ieba mitasareru no

getting tired of walking, the rain that began to fall
I chase after the rabbit I couldn't catch
your eyes are like the clear water
breathing deep down in the ocean
call my name, call me because I'm here
if I tell, tell my heart I'll be fulfilled

Fake Smile

"A smile is the best way to get oneself out of a tight spot, even if it is a fake one. Surprisingly enough, everyone takes it at face value. I read that in a book." - Sai, Naruto Shippuden

Due to the recent events that unfold, sa palagay ko tapos na ang hopeful arc ng aking buhay and it's getting gloomier all of a sudden. I guess i'll just have to be like Sai again. Wearing fake smiles to everyone - hiding all of the frustrations and problems in life. Tutal wala naman silang pakialam sa akin kung ano man ang mangyari sa akin at kung sa ano ang gagawin ko. I think it would be better this way. Masyado akong umaasa sa mga taong nakapaligid sa akin, pero ano napala ko - wala. Pare-pareho lang sila. So have it this way. It's better to supress my emotions to them para hindi na masakit in the long run.

Lamat

Dan,

Nasaktan talaga ako tungkol sa nangyari sa kahapon. Alam mo namang lahat ng sikreto ko sa iyo ko lang sinasabi, lahat ng mga problema ko, mga gusto kong mangyari sa buhay, mga frustrations - lahat iyon sinasabi ko sa iyo. Wala akong iniiwan na hindi mo nalalaman a buhay ko - maski mga naging gusto ko sinasabi ko sa iyo. Pero kahapon mula nang nagsimula ka nang maglihim sa akin, nagbago na ang lahat. Alam ko small deal sa iyo ito pero hindi mo lang alam kung gaano kalaki ang impact nito sa akin. Wala akong tinatago sa iyo pero heto ka ngayon naglilihim ka na sa akin. Ayaw mo na sa akin ipaalam ang mga bagay na usual naman nating pinaguusapan. Isa ka na lang sa mga kaunting tao na sinasandalan ko ngayon at pag nawala pa kayo patuloy na akong guguho at malugmok sa kawalan.

Malaki ang tiwala ko sa iyo at ilang taon na rin tayong magkaibigan. Ganun na ba "sila" kahalaga sa iyo at binabelewala mo na ako ngayon. Ganun ba sila ka importante sa iyo kaya hindi mo masabi sa akin. Dahil ba sa hindi ko mabigay ang gusto mo nung mga panahon na iyon (alam mo na kung ano iyon - kahit patutsada lang nila Nald at Keith). Ewan ko - alam ko namang nagbabago lahat ng bagay pati na ang tao pero hindi ganito kabilis - i was caught unprepared. Alam ko hindi na dapat maging issue ito pero gusto ko lang ipabatid sa iyo na labis akong nasaktan sa nangyari kahapon. Pakiramdam ko "you betrayed me" - kahit nag-sorry na ako sa iyo at ikaw sa akin. Andito na sa utak ko at hindi ko alam kung kailan siya mawawala. Wala na talaga akong kwentang tao kahit kanino. Lahat iniiwan ako.

Pasensya ka na sa lahat ng istorbo na nagawa ko sa iyo. Sa pagiging shock absorber mo lagi. Pasensya sa mga bagay na nde ko nasusuklian na ginawa mo.

Something to think about..

Kung papipiliin ka sa dalawa, sino pipiliin mo?

Taong mahal mo o Taong mahal ka?

Fraternal Bonds

Simple yet meaningful, sa picture na ito naalala ko na naman ang barkadahan nung elementary palang kami, 6 kami mula Grade 1 to 6. Masaya naglalaro ng habulan, taguan etc pag recess at uwian - pati na sa mga kalokohan. Sana one of these days magkita-kita ulit kami and re-forge the bonds that were created more than 10 years ago. ^^; Hindi ko maikukupara ang kasiyahan nung kabataan ko sa buhay ko ngayon. The plain reality that really hurts me most. Happiness is simply no longer there. Hindi ko na alam kung paano maging masaya sa buhay..

Naruto Shippuden (Manga version) - ep.310 The Title, OneManga.com

Friday na

Kung kailan Friday saka ako maagang nakapasok sa office. Hindi man lang ako nakapanood ng Naruto kagabi dahil tinotopak ang DVD amp na yan. Kaya sa office nalang ako nagbabasa ng manga - OMG ep.307 palang ako tapos ep.480+ na ata, andami ko pang dapat habulin.

Si prospect tumawag na naman pero as usual alanganing oras na naman, ginising na lang ako ng kapatid ko na may tumatawag sa akin. Nung nagkausap na kami sandali lang naman dahil hindi ko alam kung bakit hindi niya ako marinig then nawala na lang siya sa line. Hirap ng ganito kasi nde naka-list at private ang number pa. Sa YM hindi ko naman matiyempuhan na online siya. Puro follow-ups na lang ginagawa namin sa isa't-isa. Hindi ko alam kung base 1 na ba kami dahil ang hirap niya kausapin talaga.

Next week na pala ang team building namin sa Dagupan City. Kailangan ihanda na ang mga gamit dahil Friday ng gabi kami aalis mula sa office at diretso na doon. Iniisip ko na kung anung pasalubong ang iuuwi ko. Kahapon nag meeting ang team for that para wala nang aberya pagpunta dun.

ah ganun pala ha!?

langya ka talaga Cyril pag hindi ko pa binabasa isa-isa itong mga entries mo abala pa pala ako sa iyo, kahit medyo matagal nang nangyari ito papaltukan kitapag nakita tayo this weekend. Lilinawin ko lang po - hindi ako flooder. Active poster lang talaga ako sa forums/message boards. And sa text matagal na akong hindi ganun ka-excited mag-text dahil wala namang nagte-text sa akin. Pero nakaka-miss rin ang mga dating companies na pinasukan ko. *sigh* (brings back the GamePal memories..)

Prospect again

Nagkausap na kami ni prospect kagabi. 2 days na kasi at hindi kami magka-tyempo na magkausap dahil alanganin siya tumawag. Akala ko nakalimutan na niya ako. Nag check ako ng updates for any message mula sa kanya. Nag message back naman siya sa YM and binigyan niya ako ng assurance dun sa pinagusapan namin. Tiningnan ko rin ang Friendster profile niya and dumarami na naman ang mga tao sa list niya, i dunno kung matutuwa ba ako o maiinis sa nakita kong iyon. Tumawag siya at around 12.30mn, buti na lang at naalimpungatan ako at sinagot agad ang tawag niya.

Ayun usual na usapan. Nakakahiya nga kasi binabasa pa niya sa akin mga sinusulat ko sa YM and Friendster mail habang nagkakausap kami sa phone. Hindi ko alam kung ano ang sagot niya sa message ko. Isang "thank you" lang ang narinig ko mula sa kanya. Ano kaya ibig sabihin nun? Hmm. After that conversation (around 1am) nakatulog na ulit ako. Next time talagang diretsahan na ito, ayokong magmukhang umaasa sa kanya. Kung gusto niya eh di go pag hindi Ok lang din sa akin.

Pesteng Araw

Medyo normal na sana ang araw na ito eh. Nakaka-peste lang talaga nang malaman ko na tumapon ang facial wash sa bag ko dahil siguro sa ipitan sa MRT kanina lang. Asar na asar ako dahil pati ang pang kris kringle ko nadamay rin along with my toothpaste/brush. Pagpasok mo sa CR sa office - jampack naman, tapos andun pa ang mga Banyo King sa tagal mag stay at manalamin sa loob ng ilang minuto. Hindi tuloy ako nakapaglinis nang maayos at inantay pa silang lumabas. Pabalik-balik ako sa CR kakukuha ng tissue. Moral Lesson - wag hayaan maipit ang bag sa MRT at itaas ito pag talaga sobrang sikip na.

Si prospect mukhang wala na akong pag-asa talaga. Kung bakit pa kasi sinabi ko ang idea na mag Friendster siya - ayan gumawa ng account puro guys ang laman at wala pang 2-3 days ata ang account niya. Hindi pa naman kami nagkikita nang personal dahil nasa ibang bansa siya. Minsan na lang siya tumawag sa akin at kagabi hindi ko pa nasagot dahil nakalagay sa bag ko ang cellphone that time. Malay ko ba sa mga "new friends" niya tumatawag na siya. Ano naman ang laban ko sa mga goodlooking at nice body guys na na-add niya. Bukod sa mataba eh panot at panget pa ako. Kaya naman naka-mindset na ako na huwag nang umasa at assume dahil in the end ako rin ang mahihirapan at masasaktan.

Bahala na siguro - malamang ito yung mga sasabihin ko sa kanya once na nagkausap kami ulit. Hay buhay - bakit ganito lagi na lang akong pinaparusahan sa Taas, ganun na ba kabigat ang mga kasalanan ko at kulang pa ba mga pasakit na binibigay niya sa akin. Mas mabuti pang wakasan na lang niya buhay ko kesa ganitong mababaliw na ako sa mga dagok na dumarating sa buhay ko. Maski isipin ang sarili ko hindi ko na magawa, puro ibang tao na lang ang iniintindi ko. Papano naman ako. Hanggang kailan akong ganito? Kailan naman nila iisipin kapakanan ko? Pag patay na ako? Ewan. Mahirap magpakatao sa mundong ito.

Bahay namin mula sa GoogleEarth

Power Outage for Friendster

MANILA, Philippines – For the past few days, subscribers to the online social network Friendster were complaining about having unknown people in their friends’ list.
It happened right after the website announced that it was undergoing maintenance. In a recent blog entry, Friendster explained that the power outage in their outsourced data center in Santa Clara, California caused the downtime.

Friendster said its servers are located in Santa Clara, California along with other 50 companies. Friendster said it was not the only company that experienced the unscheduled downtime.

“As a result, Friendster, as well as a number of other online companies, experienced unscheduled and unavoidable downtime. At this time, Friendster is back online and our team is working quickly to restore everything back to normal,” the company said.

“We’re working through the friends list update for every user’s account now, all 85 million of them. All friend lists will be back to normal shortly,” added Jeff Roberto, Marketing/PR director of Friendster.com in an e-mail message to INQUIRER.net. The Friendster team also clarified in their blog that despite the inconsistencies in the number of friends, the original data for a friends’ list is not lost and is intact.

A third of the traffic going to Friendster are contributed by Filipinos or at least the Internet Protocol (IP) addresses coming from the Philippines, David Jones, vice president for global marketing of Friendster, told INQUIRER.net in an interview early this year. Of the 39 million unique visitors recorded in March 2008, about 13.2 million unique users are from the Philippines, Jones said. Thus if there are 14 million Internet users in the Philippines as of 2007, about 98 percent are going to Friendster.

The Friendster executive has said these figures indicate that Filipinos make up the biggest population of Friendster users in the world, even surpassing the United States, where the service was originally launched.

source: Inquirer.net blogs

Manic Monday

Lunes na lunes pero tinatamad akong pumasok at gusto ko pa matulog for an extra hour kaso parang nakikinita ko na ang mangyayari sa akin pagpunta sa EDSA at 8pm - ang prusisyon sa jeep bukod pa sa matinding sikat ng araw in your face. Dapat pala nag file na lang ako ng leave today. Monday sickness talaga oh, napuyat kasi ako kakapanood ng Naruto Shippuden - sa sobrang busy sa work and other activities - wala na akong panahon makapanood kasi - maski mga ibang anime na sinusundan ko years later hindi ko na natutuloy panoorin like Death Note and Code Geass.

Hindi nga ako nakapunta sa walkathon ng Haribon Foundation - nakakahiya talaga kasi tumawag pa naman ako para magpa-reserve ng shirts and bags tapos hindi naman ako nakapunta. Ganito talaga ako, tinatamad pag walang kasama talaga unless may enough reason para pumunta sa isang lugar gagawin ko. As usual - Cabal weekend pa rin lv.91 na ang FA ko and salamat sa BB at almost 1/3 na ako sa G. Master rank ko sa magic skills. Medyo nakakatamad na rin kasi yung mga kausap ko online hindi ko na masyado nakikita ngayon. Newest expansion of World of Warcraft was launched last 13. Kahit gusto ko maglaro hindi pwede dahil marami akong priorities ngayon kesa sa pagbabayad ng monthly subscription fees sa game.

Simula nang bumalik ako sa PinoyExchange (last login was 2 years ago pa), marami nang nagbago. I've been talking to one of the PEXers there and hindi ko alam kung may nabubuo na ba sa amin dahil masyado siyang malayo kaya magandang wag muna mag expect and assume sa situation namin (alam ko Dan magtatanong ka na naman kung sino iyon!). Palagi nga siyang tumatawag everyday to me pero wrong timing palagi. Kaya eto hindi pa kami nakakapagusap nang masinsinan. Alam ko minsan naiinis na siya sa akin pero ano magagawa ko - iba ang situation ko sa kanya at hirap ako dahil sa hindi maipaliwanag na kalagayan. Basta bahala na siguro. Aantayin ko na lang ang pagdating niya next month or 2 mula sa ibang bansa.

Clip: Beautiful World - (OST) Rebuilding of Evangelion 1.0 You are [Not] Alone

He says

"..Yet here I am, struck down and contemplating whether I should stand up or let let the pain overwhelm me - swallowing me whole so I would cease to exist. Now,I couldn’t stop myself from grimacing while looking at the very same horizon wondering if my fate will never change - like the horizon that I am seeing right now - unchanging as it is.

I guess they shouldn’t be demanding for someone like me to change. ‘Cause the way I see it, they never bothered to change themselves as well.

Even if you love them so much.

Even if you hate them so much.

It’ll all lead into one point.

To the horizon who didn’t bother to change - to the only direction it goes since the start of time.

-.. at the Antipolo outlook. Yes. Again, Aryeh's Kira's Eye

He Says

hanga ako sa taong ito, magaling ang kanyang isip sa paglikha ng ganitong katha ukol sa kanyang mga mithiin sa buhay, kagaya nya - ito ay isa rin sa aking mga pangarap..

"..Gusto ko lang sana eh maipamalas ko ang Elias na matagal nang nabubukbok sa regular na pagtatanghal bilang isang payaso ang walang ibang alam kundi ang magpawala ng isang kalapati sa isang iglap, magpaikot-ikot sa mga kwento ng buhay at magpakita sa lahat ng isang masayang mukha, na sa likod naman nuon ay isang inaamag na pagkatao na pilit gustong lumabas sa nakasanayan.

Gusto kong lumipad. Maging ang taong gustong kong maging. Mangarap. Umalis sa ultra-konserbatibong lipunang ang totoo'y isang pangkat ng mga oportunistang liberal. Mamuno ng hindi pinipigilan, maglingkod ng hindi nagmumukang mayabang, lumaki ng may sariling panindigan, maging ako sa sarili kong pananaw. Makipagkaibigan ng hindi plastik, matanggap kung ano ang tunay na ako at hindi ang gusto kong maging ako. Palipasin ang mga taon ng tinutupad ang sariling pangarap, maglakbay ng hindi pinipigilan, umiyak kapag natatalisod, humagulgol ng malakas kung kinakailangan, mabuhay sa isang uri ng mundong gusto kong baguhin maski imposible at matanggap kahit ilang ulit nang lumalabag. Pangarap kong maging ako sa sarili ko."

-Sa Likod ng Payaso, Elias' Ang mga Lihim ni Hudas

***

waaa.. bakit ka ganyan!? bakit nakikita ko ang sarili ko sa iyo?! bakit nakaka-relate ako sa nararamdaman mo?! Mga bagay na kinikimkim na lang sa sarili at hindi alam kung hanggang kailan makakayanan. Mga sakit ng kaluluwa na hindi batid ng iba na tinatago sa mapalinlang na ngiti..

"Little number of people know my private pains. Most do not know the personal struggles I have. I'm the kind of person that seldom speaks about what troubles me, what makes my heart heavy. Most see always the smile in my face. The foolish smile which tries to conceal the most crushing things in my head. No one yet saw the wild seas within me. My outmost pains. Sometimes I feel like I am alone in my journey. No one sees the weary heart of mine. Just me and the hypocrisy I have. Akala ko I'm so open to the things others must know. Di pala."

-Private Pains, Elias' Ang mga Lihim ni Hudas

Activate TrapCard

Re-assessment of performance metrics ang gumalat sa akin kagabi - it's the topic for the supposedly meeting yesterday that didn't materialized. Hindi naman everyday maganda ang accounts na pumapasok. Wala na akong magagawa sa bagay na ito - since divided ang team at walang nakikipag-cooperate. Walang mangyayari kundi matutuloy ito. Marami kasing ganid at hindi iniisip ang kapakanan ng iba. Well there you go - reaping the fruits of agony. Salamat sa mga "halimaw" - ang laking tulong niyo sa team. The incentive system was like a booby trap that enticed everyone to go beyond their limits - pag nakapasok na ang lakas - POOF!, sabay change sa metrics. Brilliant idea from the management. Shame on me napasama ako sa team na ito pero wala naman akong magagawa kundi go with the flow. Magkakaroon na naman ako ng socio-emotional shift at work.

Bought a new pet Panda at Cabal cash shop last night - ayoko na ng golden fortune pig, mas sikat ito at hindi ganun karami ang bumili unlike sa cute Lai (mukhang tiger-dog). That will be the last time na gagastos ako for an online game. The rest pwede na makuha sa pagpapayaman in-game.

Kanina nabuhayan na naman ako ng pag-asa sa MRT - kahit papano mabenta pa pala ako kahit ganitong panget at baboy ako. Wala lang - masaya lang ako at may nag-appreciate sa akin for the last couple of months na love-drought. Pero sinabi ko nga - never expect and assume thing pa rin ika nga ni Yoshke.

He says

sharing the same sentiments..

"Blog, sorry. Sadyang abala lang talaga ako at ang dami kong pinagdadaanan ngayon. Gusto ko nang sumuko, ngunit hindi ko rin alam kung bakit hindi ko kayang sumuko. Nalulungkot akong sabihin sa iyo na sa mga panahong ito, hindi ka makakatulong sa akin. Kailangan ko ng isang taong talagang makaiintindi ng aking kinalalagyan, ngunit iyan na rin ang problema: wala akong malapitan. Blog, sana kahit sa isang Sabado lang, maging tao ka at tulungan ako. Kailangan ko ngayon ng mayayakap."
-Sorry September, Rudolf's Zweihandler

Ouch, but he is right..

The weight of Money

Sumasakit na naman ang ulo ko kakaisip kung magkano talaga ang dapat kong ibigay sa bahay na pareho kaming masisiyahan. Lagi na lang ako ang dehado sa ganitong setup. May gusto akong bilhin o puntahan, hindi ko magawa dahil lagi nalang ang nagbibigay sa bahay tuwing sahod. Parang boarder talaga sa bahay pakiramdam ko. Hindi na ako natutuwa dahil ako ang napapagod pero hindi ko nararamdaman ang pinaghihirapan ko. Pagdating agad sa bahay puro mga ka-dramahan na naman ang ipapakita sa akin. Ano pa nga ba ang magagawa ko kundi magbigay dahil wala naman silang inaasahan kundi ako bukod kay Papa. Nakakapagod na.

The Million Hectare Walk

The Million Hectare Walk is an event which aims to raise funds through pledges. Every lap completed by a Walker is sponsored by family and friends’ pledges. Walkers can take the long route (1.5 km) or the short route (360 meters).You are cordially invited to walk with us on November 16 Sunday at 6:00-11:00 am to help restore our natural forests.

Join the Million Hectare Walk at the Ninoy Aquino Parks and Wildlife Center in Quezon City and support ROAD* to 2020 as we walk to generate pledges to raise awareness and resources to restore one million hectares of our natural forests using native tree species by year 2020. Form a team to walk together, enlist family members and friends, and solicit pledges to support your laps to raise funds to plant more native trees. Registration fees per walker at P250 for kids and for Haribon Members, and P300 for non-members, will cover a t-shirt and bag. Pledges start at P75. To register and/or for details, please call 4211213 or 4244642, 09228159235 or 09228151942, or email act@haribon.org.ph.

Huli na ito

This will be the last time na magpapa-late ako ng pasok ng 8am. Kaasar yang pila sa Ayala-Washington route sa may likod ng Shell. The usual zigzag-octopus thing na naman. Pawis ka na, matagal pa bago makasakay, lahat pinagtitinginan ka pa kahit hindi mo naman sila inaano. Bweset.

Kahapon, walang pasok dahil US holiday pero hindi kami nagkita nina Rene at Angelo, siguro busy. Hinatid ko lang ang mga PS-CD kina Rene pero wala naman siya dun, manghihiram sana ako ng mga anime DVD sa kanya kaso nasa Makati daw at mga gabi pa uuwi. Ito naman si Cyril hindi naman nakuha ang Advent Children sa gf niya kaya wala akong napala sa araw na iyon. Nag Internet nung umaga, gumawa ng resume para sa pinsan, then uwi - punta ulit sa Net cafe bandang hapon dahil mga 2pm pa matatapos ang maintenance.

Usual stuff muna bago maglaro - Friendster, Forums, E-mails etc. Pagpasok sa game, hindi naman makapasok - communication error daw. Lumipat ng station ayos na. Nag-usap nang kaunti kay Aryeh about game stuff then balak kong bumili ng Panda na pet kaso hindi ko alam kung account binding ba ang current pet ko ngayon. Mga 8pm na nakauwi. Wala kapatid ko pumunta sa kaklase niya - akala ko hindi na siya uuwi. Kakapanood ko pa naman ng The Ring kagabi kaya talagang nagpapaantok ako kasi nasa harapan ko lang ang TV at baka bumukas na lang bigla. hehe! Mga 1am na nakatulog nang hindi namamalayan.

May mga bagay..

Salamat sa walang tigil na pag-ulan at hindi na naman ako nakapag-jogging this weekend. Medyo nararamdaman ko na parang magkakasakit ata ako sa puso nito dahil sa sedentary lifestyle ko. Kahit pa siguro gawin ko ito wala namang nangyayari sa akin - mag oatmeal kaya ako. Parang lumulutang ang isip ko minsan - iniisip mga bagay bagay na pinapalampas ko na lang at nasasayang. Pero hindi ko naman alam kung papano simulan at gawin. May mga bagay na palagi kong iniisip na lang palagi (daydreams), alam mo na - what if kung naging kami ni ganito, ni ganyan - ang saya ko siguro.

Pero pagdilat ng mata sabay na rin sa katotohanan na ito'y mistulang pantasya lamang at malabong mangyari kahit pa subukan kong gawin. Nahihirapan na ako sa setup ng buhay ko ngayon. Parang wala akong kalayaang lumigaya - you are what you do sabi nila - pero paano ko magagawa iyon kung maraming mga hadlang sa aking mithiin. Parang sa bawat isang hakbang ko - tinutulak ako nang doble o triple pa nga pabalik. Walang katapusang problema na dumarating, nauubos na ang coping resources ko. Maski ang paglalaro ng video/online games as a divertion, hindi na rin kaya punan mga dinaranas ko. Mabuti na lang at kahit papano andyan ang mga kaibigan ko na shock absorber kahit hindi nila batid sa mga hinaing ko. Gumagaan ang pakiramdam ko pag nakikita ko silang masaya at nagtatawanan kasama ako.

Iba na talaga ang panahon, masyado nang mabangis ang mundong ginagalawan natin - na sa isang saglit bigla ka nalang sasakmalin nito nang hindi mo namamalayan. Unti-unting nilulunod ko sa kumunoy ng desperasyon at walang katiyakan. Ang mga tao na inaasahan mong tutulong sa iyo ay siya pang dahilan ng iyong pagdapa sa mga hamon ng buhay. Artipisyal na lang ang kasiyahan at panandalian mo lang makakamtam - kapalit ng walang hanggang kalungkutan. Halo-halo ang umiikot sa isip ko ngayon - ilang taon na akong single at hindi pa rin ako makahanap nang para sa akin. Mapili ba talaga ako at pilit kong hinahanap ang perpektong tao na siyang pupuno sa aking pagkukulang? Bakit hirap akong makisalamuha sa iba, bakit hirap akong buksan ang aking puso? Natatakot ba akong masaktan muli? Ano nga ba ang dahilan kung bakit nandito ako sa mundo? Ano ang silbi ko sa mundo?

Clip: Moment of Peace - Gregorian

Moment of Peace
Gregorian featuring Sarah Brightman

Mm Mm Mm Mm Mm
Ah Ah Ah Ah Ah

In moment of piece

Ah Ah Ah Ah Ah
Ah Ah Ah Ah Ah

Come now, come by our side
A place where you can hide
We are the sunshine
Rest your Soul here
And you'll find
We are the energy
We give the world to thee
Hold up your heart now
We will ease pain from your brow

When the world is in tatters
And destruction is near
You can come with us here

When the people are strangers
You'll rest here with me
In a moment of peace

Light up the dark below,
See through the stars,
Reach to the earth's flow
Drift in the joy of our hearts,
Unleash the energy,
Taste of the wine
Drink as a Soul
That knows now, power divine

Psychoanalysis: The EVA way..

*In the Entry Plug

Shinji: Who's there? Who?

Shinji': Who Shinji Ikari.

Shinji: That's me.

Shinji': I am you. This self, incorporates another self. The self, has always been composed of two selves.

Shinji: Two?

Shinji': Yes, the self which is observed and the self which observes itself. To expound, there is the Shinji Ikari that exists in your mind. The Shinji Ikari in Misato Katsuragi's mind. The Shinji Ikari in Asuka Soryu's mind. The Shinji Ikari in Rei Ayanami's mind. And the Shinji Ikari in Gendo Ikari's mind. All are different Shinji Ikari's, but each of them is a true Shinji Ikari. What you fear, is the Shinji Ikari's who exist in the minds of others.

Shinji: I'm just afraid of being hated.

Shinji': You're afraid of being hurt.

Shinji: Who is bad?

Shinji': Father is. The Father who deserted us.

Shinji: No, I'm the one who's bad.

Asuka (flashback): There you go again, your always apologising.

Asuka (flashback): Do you really think, it's your fault.

Shinji: I'm worthless.

Misato (flashback): No, you just believe that your worthless, Shinji.

Rei (flashback): Don't you trust your own father?

Shinji: I thought I hated my father, but now I'm not sure...

Ikari (voice): That was good work, Shinji.

Shinji: My father called me by my name. I was praised by my father.

Shinji': Will you live the rest of your life regurgitating and redigesting, those few pleasant memories?

Shinji: If I trust their words, it's enough, enough to keep me alive.

Shinji': Even though, you know your deceiving yourself?

Shinji: Everybody does it. That's how everyone survives.

Shinji': If you will not accept, that you are capable of initiating change within yourself, you will be unable to continue.

Shinji: This world is filled with too much pain and suffering, to keep going on.

Shinji': For example, you can't swim?

Shinji: Humans aren't made to float.

Shinji': This is self-deception.

Shinji: I don't care what you wanta call it.

Shinji': You have been shutting your eyes and covering your ears, making yourself blind and deaf, to that which you wish to avoid.

Kensuke (voice): His sister was injured during the incident...

Misato (voice): Who cares what the other's say!

Ikari (voice): Leave!

Shinji: No, I don't wanta hear this!

Shinji': See, you're running away from the reality again. No one can justify their existence, by linking their happiest moments into a kind of rosary. In particular, I cannot.

-Episode:16 Sickness Unto Death, And..., Neon Genesis Evangelion

Resist Intention

For a couple of months right now, tinigilan ko na itong munting "habit" na ito tuwing sumasakay ako ng MRT lalo na pag rush hour. Alam niyo na iyon at hindi na kelangan pang elaborate. Lalo na kanina nasa harapan mo na mismo ang temptation - pero naging matapang ako na labanan iyon at napag-tagumpayan. Kasi alam ko namang panandalian lang iyon at mas maganda na ang pang-matagalan. Sorry kung medyo magulo pero sa mga mabilis na maka-pickup alam niyo na iyon kung ano. ^^;

Headline of the Day

CNN.com (as of 11:35pm EST)

Sleepless

2000 - Uwian time. this sched really sucks, ayoko umuwi sa amin na sign-off na ang TV station. Sumabay kay Diane (officemate) to buy cakes (birthday ng Mom ko and cousin naman niya), liwaliw sa Glorietta.

2045 - Nakasakay na sa MRT. Kahit ganitong oras madami pa ding tao. Dapat sanayin ko na sarili ko sa sched na ito tutal ilang months lang naman.

2130 - Kakaantok sa biyahe. Ang bigat pa ng dala kong cake. Kakahiya kasi pinagtitinginan ako. Alam ko namang panget ako pero anung bago dun?

2200 - As expected ganitong oras na ako makakauwi sa amin. Wala si Mama at kapatid ko, wala pa kasing ung bunsong kapatid and babae pa kaya parang nawalan ng gana kumain ng cake ang mga tao. Kaya ako na lang ang lumamon ng 1/4 nito. Kaninang 2100 sila tawag nang tawag sa ibang classmate niya at pinupuntahan kung san posible nagpunta.

2300 - Gusto ko na matulog pero wala pa sila at walang magbabantay sa tindahan. Watched Neon Genesis Evangelion up to Ep.9 - the best pa rin ang anime na ito. Nakikita ko kasi sarili ko kay Shinji Ikari and that Hedgehog Dilemma that i've posted yesterday.

0300 Next day - Grabe ngayon lang sila nakauwi pero wala pa rin ung kapatid kong isa, mukhang may gumagawa ng story at talagang tinatago lang ng mga classmate niya ito - long story, hindi na kelangan pang elaborate pa. Basta alam ko - mamayang umaga pag-alis ko - may mga confrontation at drama na nangyayari even as i speak today. Ngayon lang ulit ako nakatulog na 3 oras lang. Grabe ang gabi na iyon.

Hedgehogs' Dilemma

Ritsuko: Well, I would guess that Shinji isn't exactly the sort of person who makes friends easily. Do you know the fable the "Hedgehogs' dilemma"?

Misato: Hedgehog? You mean those animals with the spiny hair?

Ritsuko: Even though a hedgehog may want to become close with another hedgehog, the closer they get, the more they injure each other with their spines. It's the same with some humans. The reason he seems so withdrawn, is because he's afraid of being hurt.

Misato: Well, he's just, going to have to learn, someday, that part of growing up means, finding a way to interact with others, without distancing pain.

-Episode 3, A Transfer / The Phone That Never Rings, Neon Genesis Evangelion

The hedgehog's dilemma, or sometimes the porcupine dilemma, is an analogy about the challenges of human intimacy. It describes a situation in which a group of hedgehogs all seek to become close to one another in order to share their heat during cold weather. However, once accomplished, they cannot avoid hurting one another with their sharp quills. They must step away from one another. Though they all share the intention of a close reciprocal relationship, this may not occur for reasons which they cannot avoid.

Both Schopenhauer and Freud have used this situation to describe what they feel is the state an individual will find themselves in relation to others. The hedgehog's dilemma suggests that despite goodwill, human intimacy cannot occur without substantial mutual harm, and what results is cautious behavior and weak relationships. With the hedgehog's dilemma one is recommended to use moderation in the affairs with others both because it is in self-interest, and also out of consideration for others. The hedgehog's dilemma is used to justify or explain introversion and isolationism.
-Wikipedia

Bakit ko na-open ang topic na ito, simple; Ganito nararamdaman ko ngayon sa buhay ko na may kasama pang personality avoidant disorder - kaya siguro parang antisocial ang personality ko ngayon. Kasi para akong hedgehog - sa pagnanais na mapalapit sa isang tao, hindi nagagawa dahil natatakot masaktan. Kelan ko pa kaya makikita ang isang hedgehog na handang ipaglaban ako kahit puro sakit pa ang mararanasan..

Pagod na

Napapagod na ako, pakiramdam ko wala nang nangyayaring maganda sa buhay ko. Walang nagbabago sa loob ng ilang taon. Malungkot pa rin ako, pagod na sa buhay. Lalo lang akong nawawalan ng loob pag nakikita ko sa Friendster mga pictures ng mga kaibigan at kakilala ko na masaya at pawang kuntento na sa kalagayan nila ngayon. Ewan ko - hanggang kailan ko makakayanan itong mga pagsubok na dumarating sa aking buhay. Para akong dahon na malapit nang matanggal sa sanga ng isang puno - hangang mabulok at magpaalam sa mundo. Kaunti na lang talaga - hindi ko na alam kung anong magagawa ko sa sarili ko.

Clip - Final Fantasy: Crisis Core

Angeal & Genesis versus Sephiroth (credits: youtube.com)

Ang Keso

puro "He says" na lang palagi ang title, bagong title na naman. Hindi ko lang maiwasan na i-post ang entry na ito, dahil kahit papano naranasan ko rin ito - nung kami pa, nung masaya pa ang buhay, nung may kulay pa ang aking mundo.. hindi tulad ngayon sobrang lamig at kulay abo..

"..Ibang klase ka. Ikaw lang nagpabaliw sa'kin ng ganito. Sa sobrang baliw ko minsa'y hindi mo na nagugustuhan ang pagiging worried ko sa maraming bagay. Noong una'y marami pa akong pag-aalinlangan, mga tanong na gusto kong hanapin ang sagot mula mismo sayo ngunit ako'y bigong malaman ang mga iyon. Ngunit habang lumilipas ang mga araw ay unti-unti nang nawawala ang mga pangambang iyon. Unti-unti ko na ring nararamdaman na may saysay ang bawat sandaling nailaan ko para sa'yo. Na may malinaw na landas tayong patutunguhan. Isang landas na puno ng mga masasayang alaala na kailanma'y hindi malilimutan.

..Totoo nga ang kasabihang darating ang mga kasagutan sa iyong mga tanong kapag tumigil ka na sa pagtatanong. Ngayo'y mas palagay na 'ko sa'yo. Wala na 'kong pakialam sa hitsura ko, kung bagong gising man ako o hindi naghilamos. Dahil ikaw ang aking minamahal, ikaw ang aking kaibigan, kapatid, karamay sa buhay. Sapagkat kapag kasama kita'y wala na akong dapat itago pa."

-Unsent, Reyn's Reynthology