"What I know is that I am tired of being left out and that the heavy baggage that continues to burden me will linger for sometime. Unless one teaches me the patience of truly realizing love."
-Dear Cubaoboy, Knox Galen's Blog
En nombre de la compasión del uno mismo
Tangina, naawa ako sa sarili ko. Kung bakit kasi mahal ko ang taong may mahal nang iba. Kahit Ok na sila ng partner niya, pilit ko pa rin silang ginugulo. Ngayon lang, nagagalit na siya sa akin, wag ko na daw sila pakialaman. Kung bakit kasi pipili ka lang, dun pa sa may sabit. Masyado na akong desperado sa pagkakataong ito. I need to cry. I need someone to comfort me. I'm sick of this f***ing life. Lagi na lang ako ang iniiwan.
Oo, pag-uwi kanina - iniyakan ko siya pero sambit ko sa sarili ko, na ito na ang huli. Habang kinakanta sa sarili ang "One Last Cry". Makaka-recover rin ako at patuloy pa rin mag-aantay sa taong para sa akin. Hanggat maaari, ayoko nang danasin sana itong heartache na ito. Baka next time, hindi ko na kayanin at ewan ko na lang kung anung pwede kong gawin sa sarili ko.
Oo, pag-uwi kanina - iniyakan ko siya pero sambit ko sa sarili ko, na ito na ang huli. Habang kinakanta sa sarili ang "One Last Cry". Makaka-recover rin ako at patuloy pa rin mag-aantay sa taong para sa akin. Hanggat maaari, ayoko nang danasin sana itong heartache na ito. Baka next time, hindi ko na kayanin at ewan ko na lang kung anung pwede kong gawin sa sarili ko.
Badly needed
Hindi ko alam kung luho ba ito o hindi pero hopefully sa next payday dapat makabili na ako ng mga ito..
1) USB Bluetooth - para sa mga MP3's, ayoko na ng wires
2) SE P1i accessories - battery charger at headset
3) Laptop - sa kasamaang palad baka sa 13th month ko pa mabibili dahil sa dami ng gastos
1) USB Bluetooth - para sa mga MP3's, ayoko na ng wires
2) SE P1i accessories - battery charger at headset
3) Laptop - sa kasamaang palad baka sa 13th month ko pa mabibili dahil sa dami ng gastos
Shards of Wisdom
Learn to trust the perfect time..
So that you may discover that all the pain found in waiting has a magnificent and awesome purpose
So that you may discover that all the pain found in waiting has a magnificent and awesome purpose
Random Tots
Imagine even at 8pm, me mga nakaka-hookups pa pala kahit kaunti ang tao sa MRT. Nakaisip tuloy ako ng idea bigla, effective pala pag tatagilid ka. Haha!
Ang tsakit-tsakit ng katawan ko mula pa kagabi, dahil na rin siguro sa workout last Monday afternoon sa gym. Pinasubukan pa naman sa akin ang lahat ng possible equiptments na gagamitin.
Usually sa haus, ako ang pinaka-kritiko sa mga niluluto nila. Pag ayoko ng ulam, sinasabi ko kung bakit. Pero kanina masarap yung niluto ng kapatid ko, kahit simpleng potatoes and egg lang iyon.
Season 1 Episode 14 na ako sa X-Files marathon ko, i dunno kelan ko matatapos ang series na ito pero nag-eenjoy ako bawat episode. Nanariwa na naman ang dekada 90 sa aking isipan.
Ang tsakit-tsakit ng katawan ko mula pa kagabi, dahil na rin siguro sa workout last Monday afternoon sa gym. Pinasubukan pa naman sa akin ang lahat ng possible equiptments na gagamitin.
Usually sa haus, ako ang pinaka-kritiko sa mga niluluto nila. Pag ayoko ng ulam, sinasabi ko kung bakit. Pero kanina masarap yung niluto ng kapatid ko, kahit simpleng potatoes and egg lang iyon.
Season 1 Episode 14 na ako sa X-Files marathon ko, i dunno kelan ko matatapos ang series na ito pero nag-eenjoy ako bawat episode. Nanariwa na naman ang dekada 90 sa aking isipan.
He Says
I don't get this reality. i really, really, really don't. i've been a good person. a really nice guy. I've been there when people needed me, even when they weren't there for me when i needed them. I figure that by now, I would have enough good karma to actually deserve a break from this shitty life, and meet someone nice who will totally adore the awesomeness of me.
but no.
...and i'm just really, really, really tired.
-Sat, Apr. 11th, 2009, 07:00 am entry, Immam's Blog
but no.
...and i'm just really, really, really tired.
-Sat, Apr. 11th, 2009, 07:00 am entry, Immam's Blog
Pangako
Kinahapunan ng Lunes. Anung bago. Umuulan pa rin. Kung kelan mo gusto umulan saka naman aaraw. At dahil patuloy pa rin sa pag-ulan, natuloy ang Plan B (na pumunta sa gym). Dahil na rin sa pambubuyo sa amin ni Kenneth na mag work-out para mabawasan ang mga taba namin sa katawan. Napag-planuhan na magkikita sa may Mercury Drug sa bayan. Nauna kong nakita si Angelo, tapos pinuntahan nalang namin si Kenneth sa may Premier Bank, siyempre andun kasi ang nililigawan nito na elementary crush pa niya. Sana nga mag-click silang dalawa.
Sumakay sa motor ni Ken, akala ko pa naman malayo - eh pwede namang lakarin. Nasa 3rd floor ang gym, Ok naman siya, kaya lang naalangan ako na sa computer shop pa ang daan niya. Na-miss ko tuloy ang Cabal Online. Nadatnan lang namin dun eh yung isang babae na nasa thread mill. Wala ang may-ari at sa hapon pa daw dumarating. Tanghali nagpupunta si Ken kasi walang tao at solo niya ang area kaya malaya niya piliin ang anumang equiptment na nais niya para sa workout niya. Habang wala ang trainer and since gamay na naman ni Ken ang routine, siya na muna ang nag introduce sa amin ng mga usual stuffs.
Warm-up sandali, then nag cardio nang sandali, 10minutes palang - grabe na ang pawis namin ni Angelo. Halatang walang ginagawa sa bahay. Hehe! Hindi ko kabisado ang mga pangalan ng mga equiptments na pinasubukan sa amin ni Ken pero nakakapagod siya at ramdam ko ang muscle group na madedevelop just in case nagtuloy-tuloy ako dito. Then sparring session naman sa boxing trip nina Angelo at Ken, cooldown na ako picture mode nalang gamit cellphone ni Angelo.
Buti naabutan namin ang may-ari ng gym. Pinakilala kami ni Ken at ayun baka next week na ang start namin ni Angelo. Iyan ang pangako namin kay Kenneth bago siya umalis ng bansa. Ang maging kagaya ng katawan niya pagbalik niya rito 2 taon mula ngayon. Mahirap kung iisipin pero wala namang madaling paraan na hindi makakasama sa katawan. Ika nga "No Pain, No Gain". Good luck na lang sa amin ni Angelo.
Sumakay sa motor ni Ken, akala ko pa naman malayo - eh pwede namang lakarin. Nasa 3rd floor ang gym, Ok naman siya, kaya lang naalangan ako na sa computer shop pa ang daan niya. Na-miss ko tuloy ang Cabal Online. Nadatnan lang namin dun eh yung isang babae na nasa thread mill. Wala ang may-ari at sa hapon pa daw dumarating. Tanghali nagpupunta si Ken kasi walang tao at solo niya ang area kaya malaya niya piliin ang anumang equiptment na nais niya para sa workout niya. Habang wala ang trainer and since gamay na naman ni Ken ang routine, siya na muna ang nag introduce sa amin ng mga usual stuffs.
Warm-up sandali, then nag cardio nang sandali, 10minutes palang - grabe na ang pawis namin ni Angelo. Halatang walang ginagawa sa bahay. Hehe! Hindi ko kabisado ang mga pangalan ng mga equiptments na pinasubukan sa amin ni Ken pero nakakapagod siya at ramdam ko ang muscle group na madedevelop just in case nagtuloy-tuloy ako dito. Then sparring session naman sa boxing trip nina Angelo at Ken, cooldown na ako picture mode nalang gamit cellphone ni Angelo.
Buti naabutan namin ang may-ari ng gym. Pinakilala kami ni Ken at ayun baka next week na ang start namin ni Angelo. Iyan ang pangako namin kay Kenneth bago siya umalis ng bansa. Ang maging kagaya ng katawan niya pagbalik niya rito 2 taon mula ngayon. Mahirap kung iisipin pero wala namang madaling paraan na hindi makakasama sa katawan. Ika nga "No Pain, No Gain". Good luck na lang sa amin ni Angelo.
The X-Files marathon
Nasira kasi nang ilang araw ang DVD namin kaya kahapon lang ako nakapanood ng The X-Files ulit. Although marami na siyang re-runs sa ibang channel mapa-local o cable. Hindi ko naman kasi naabutan. At syempre laking X-Files ako (early 90's), every Monday at 9pm sa Channel 9 nakatutok agad ako. Dito nagsimula ang aking curiousity sa mga paranormal phenomena lalo na sa UFO's up to the point na bumibili na ako ng ibang reference books about it. Medyo luma na ang TV series na ito, classic na siya pero malaki ang cult following. Pinagarap ko ring maging FBI agent kagaya nila Mulder nung kabataan ko.
Sa ganitong rate na ilang oras lang ako nakakapanood at meron pang 8 season ang series na ito. Ewan ko lang kung ilan linggo o maging buwan ko matatapos ito.
Bonding
Sabado ng hapon. Kahit makulimlim, text pa rin ako kay Kenneth na dumaan kina Angelo para pag-usapan yung tungkol sa Wawa hiking. Dala niya pa rin ang motor niya. Kahit ayokong umangkas, sumakay na rin ako. Hindi talaga ako sanay sumakay sa mga ganyan dahil mas mataas ang risk maaksidente compared sa ibang vehicle.
Nakarating kina Angelo bago pa bumuhos ang malakas na ulan. Mag-isa lang siya sa haus. Excercise mode daw siya, natawa na lang kami. Ayun, reminisce lang about our elementary days. Kung saan dun pa nakatira sila Kenneth sa harapan ng paupahan sa may G. Bautista street, kung san tambay si Angelo sa kanila minsan (at ako naman na tambay sa haus ni Angelo para maglaro ng SNES).
Mga crush nung panahon na iyon hanggang sa high school. Kung ano na ang nangyari sa ibang mga classmate namin. Pinag-usapan rin namin ang hotseat of the day na si Kenneth, kinuwento niya lang niya ang mga gigs niya, ang mga babae niya at since gymfit itong kababata namin hinimok niya kaming mag-workout sa gym at binigyan pa kami ng challenge na dapat pagkabalik niya sa Pinas eh pareho na kami ng katawan. Mukhang napasubo ata ako dito pero wala namang masama kung susubukan ko na rin. Kinuwento rin niya ang work ng Dad niya at siya mismo, Captain Waiter kasi ang dad niya at sinasama siya nito minsan pag may buffet-type party. Kung paano siya sumisimple sa pagtatago ng pagkain at inumin. Natatawa nalang kami at natatakam sa kwento niya.
Hindi namin namalayan ang paglipas ng oras sa sarap ng usapan namin. Hanggang sa bago umuwi napag-usapan na kapag maganda ang panahon, diretso kami sa Wawa pag hindi naman eh diretso na kami sa gym na kung san regular siya dun na nagwo-workout. Then umuwi na rin kami pagkatila ng ulan.
Nagsisisi talaga ako kung bakit ngayon lang namin ginagawa ang ganitong bonding na kahit sa simpleng pag-uusap lang eh solve na rin. Kung kelan aalis na si Kenneth para mangibang-bansa saka pa nag-push through mga ganitong event.
Bro ilang araw na lang at aalis ka na. Sa sandaling panahon ng pagsasama nating tatlo nina Angelo, nag-enjoy ako sa mga oras na iyon. Muli kong nakita ang kasiyahaan nung aking kabataan na hindi ko na nahahanap ngayon. Salamat a pagbahagi ng parte ng iyong buhay sa amin. Ingatan mo ang iyong sarili. Tuparin mo ang pangako mo pagbalik at ganun din kami sa iyo.
Nakarating kina Angelo bago pa bumuhos ang malakas na ulan. Mag-isa lang siya sa haus. Excercise mode daw siya, natawa na lang kami. Ayun, reminisce lang about our elementary days. Kung saan dun pa nakatira sila Kenneth sa harapan ng paupahan sa may G. Bautista street, kung san tambay si Angelo sa kanila minsan (at ako naman na tambay sa haus ni Angelo para maglaro ng SNES).
Mga crush nung panahon na iyon hanggang sa high school. Kung ano na ang nangyari sa ibang mga classmate namin. Pinag-usapan rin namin ang hotseat of the day na si Kenneth, kinuwento niya lang niya ang mga gigs niya, ang mga babae niya at since gymfit itong kababata namin hinimok niya kaming mag-workout sa gym at binigyan pa kami ng challenge na dapat pagkabalik niya sa Pinas eh pareho na kami ng katawan. Mukhang napasubo ata ako dito pero wala namang masama kung susubukan ko na rin. Kinuwento rin niya ang work ng Dad niya at siya mismo, Captain Waiter kasi ang dad niya at sinasama siya nito minsan pag may buffet-type party. Kung paano siya sumisimple sa pagtatago ng pagkain at inumin. Natatawa nalang kami at natatakam sa kwento niya.
Hindi namin namalayan ang paglipas ng oras sa sarap ng usapan namin. Hanggang sa bago umuwi napag-usapan na kapag maganda ang panahon, diretso kami sa Wawa pag hindi naman eh diretso na kami sa gym na kung san regular siya dun na nagwo-workout. Then umuwi na rin kami pagkatila ng ulan.
Nagsisisi talaga ako kung bakit ngayon lang namin ginagawa ang ganitong bonding na kahit sa simpleng pag-uusap lang eh solve na rin. Kung kelan aalis na si Kenneth para mangibang-bansa saka pa nag-push through mga ganitong event.
Bro ilang araw na lang at aalis ka na. Sa sandaling panahon ng pagsasama nating tatlo nina Angelo, nag-enjoy ako sa mga oras na iyon. Muli kong nakita ang kasiyahaan nung aking kabataan na hindi ko na nahahanap ngayon. Salamat a pagbahagi ng parte ng iyong buhay sa amin. Ingatan mo ang iyong sarili. Tuparin mo ang pangako mo pagbalik at ganun din kami sa iyo.
baby Xylene's Christening
baby Xylene w/ his Dad's college classmates (me, tere, neri, charlene & arnold)Saturday morning. Akala ko pa naman makakauwi ako nang maaga para sa binyag ng anak ni Raniel. Pero dahil na rin sa mga hindi inaasahang pangyayari, nakauwi na ako mga pasado alas-8 ng umaga. Kaya naman dali-dali akong kumain sandali, naligo (kahit kakauwi pa lang - masamasa katawan), bihis at umalis din agad. Kahit puyat sige biyahe pa rin ako. Around 9am na ako nakarating sa Commonwealth. SMS sina Arnold and company. Grabe ang traffic sa Regalado, ginagawa kasi ang kalsada (alanganin talaga kung kailan tag-ulan). Text sina Neri antay umalis na daw sila sa SM Fairview meet nalang daw sa Aristocrat malapit sa STI.
Then ayun nasa car na ni Bro kasama sina Neri, Tere at Charlene. Kaunting chit-chat. Past 10am na, hindi namin alam kung makakahabol pa kami sa binyag. Nag-desisyon na lang kami na diretso na lang sa reception sa Dencios' sa Capitol Hills. Ngayon lang ako nakapunta sa lugar na iyon. Mind Level-up! (sa Brave Fencer Musashi (PSX) kasi kapag nakakapag-lakbay ka sa unknown area, up sa Mind stats mo.) Nag-mesg kay Raniel na andun na kami sa reception. High-end talaga itong lugar na ito. Na-OP kami. Haha! Around 11am dumating na sila at mga bisita sa binyag. Chit-chat again kay Raniel at sa ibang mga classmates na nakita ko dun.
Habang kumakain, kwento lang sa mga buhay-buhay. Kung ano na ang updates sa kanila. Sa mag hiwalayan, panliligaw at iba pang buhay pag-ibig. Hindi namin naramdaman ang paglipas ng oras. Hanggang sa oras na ng pag-uwi. Hindi na kami nakapag-usap nang matagal ni Raniel dahil busy rin siya. May utang pa sa akin yang scandal na ilang taon na niyang pangako. Na-miss ko tuloy ang college days na kakulitan ko ito sa mga kamanyakan. Ngayong tatay ka na Raniel, malamang behave ka na ngayon at piliting matutunan ang buhay ng isang Padre de pamilya. Wishing you all the best sa career at family life.
Umalis at 2pm, napag-usapan lang na dumaan muna kina Mark para kumustahin. Wala siya dun pero antayin lang dahil pauwi na rin. Si Dexter ang naabutan namin, dumating ang parents niya, pinag-merienda pa kami. Dumating si Mark, unting chat, kinuha number niya. Good luck sa business nilang magkakapatid. Kaya nyo yan! Nagpaalam at umalis na rin. Mga 3pm dumating sa SM Fairview, humiwalay sandali. Grabe antok na ako at medyo nahihilo na. Bumili lang ng jacket, kaunting reward para sa sarili. Kinita ulit sina Neri para magpaalam. Dumating sa bahay mga 6pm na. Naligo after pahinga. Around 8pm knockdown na. Isang nakakapagod na araw pero sulit at masaya dahil nakita ko ulit mga college classmates.
Napag-usapan namin na hindi lang sa ganitong mga pagkakataon dapat kami magkita. Nakakasawa na ang puro house na lang palagi ang reunion. Bukod sa out of town trip na idea. We need to go extreme minsan. Lalo na sa mga babaeng kasama namin. Sila pa ang may ganang mag hiking, mountain climbing, spelunking at wakeboarding pag may pera at pagkakataon. Aprub ako sa idea na iyon. Para maiba naman paminsan-minsan. Bago man lang mawala sa mundo maranasan mga ganitong kakaibang experience.
Secret behind the Name
from a Facebook apps..
J : Jealously.
I : You are always smiling and making others smile.
N : You like to work, but you always want a break.
J : Jealously.
I : You are always smiling and making others smile.
R : You are a social butterfly.
U : You feel like you have to equal up to people's standards.
K : You like to try new things.
S : You are very broad-minded.
I : You are always smiling and making others smile.
K : You like to try new things.
A : You can be very quiet when you have something on your mind.
R : You are a social butterfly.
I : You are always smiling and making others smile.
Jealously. You are always smiling and making others smile. You like to work, but you always want a break. You are a social butterfly. You feel like you have to equal up to people's standards. You like to try new things. You are very broad-minded. You can be very quiet when you have something on your mind.
J : Jealously.
I : You are always smiling and making others smile.
N : You like to work, but you always want a break.
J : Jealously.
I : You are always smiling and making others smile.
R : You are a social butterfly.
U : You feel like you have to equal up to people's standards.
K : You like to try new things.
S : You are very broad-minded.
I : You are always smiling and making others smile.
K : You like to try new things.
A : You can be very quiet when you have something on your mind.
R : You are a social butterfly.
I : You are always smiling and making others smile.
Jealously. You are always smiling and making others smile. You like to work, but you always want a break. You are a social butterfly. You feel like you have to equal up to people's standards. You like to try new things. You are very broad-minded. You can be very quiet when you have something on your mind.
He Says
"And I know that someday, when the time is right, we shall be together again. Five years ago, I told myself that you are the person that I want to grow old with. This stays true until today. I love you. When we are both ready, I will spend the rest of eternity proving that to you."
-Always be my Baby, Dale's blog
-Always be my Baby, Dale's blog
Testi
Napadaan lang ulit sa isang social networking site na hindi ko na binubuksan ng ilang taon, nakita ang isang comment mula kay Lani, kababata ko at classmate nung elementarya. Madalang na lang kaming magkita, pero somewhat magka-synch ang aming ineterest lalo na sa mga quiz bee at iba pang trivia. Miss you! Sana matuloy na ang elementary reunion na ilang taon nang hindi matuloy-tuloy.
Antok
Grabe epekto ng sunod-sunod na OT na ginagawa ko ngayon. Anung oras na ako nakakatulog pag tanghali. Mga 2 na ng hapon. Tapos gigisng pa ako ng 5pm. Ilang oras lang ang tulog ko. Kaya pagdating sa gabi, sobrang inaantok ako na kulang na lang banig at unan pwede na ako matulog. Salamat naman at makakapag-pahinga na ako this weekend.
Oh Ti
2nd na ng Post-shift OT ko. Kariran na ito. Kahapon umabot ako ng 10am dito sa office. Haggard na ako masyado. Baka hindi ko na kayanin pag extend pa ako ng tanghali. Baka mamaya mag collapse na lang ako sa labas. Na-miss ko ang pag-uwi ng ganitong oras sa Makati.
Yung rutang Enterprise - Greenbelt - Landmark - MRT. Syempre hindi ko rin pinalagpas ang kwek-kwek. Ilang buwan rin ako hindi nakakain nun. Dati-rati kasabay ko si Rain (officemate) kumain bago umuwi. 16 balls binibili namin at tig-walo kami. Ewan ko ba kung bakit Green day kahapon. Mula MRT to Terminal sa amin, mga nakakatabi ko naka-green.
Nakaka-miss mga dati kong kasama sa dayshift. Nung inabot ko ang sched nila, kinausap ko sila at kaunting kumustahan. Magkikita pa naman kami eh sa paglipat namin by September at ang Cebu trip namin this October. Excited na ako.
O siya, work muna. Puyatan na naman ito. Hindi naman ako pumapayat. Asar!
Yung rutang Enterprise - Greenbelt - Landmark - MRT. Syempre hindi ko rin pinalagpas ang kwek-kwek. Ilang buwan rin ako hindi nakakain nun. Dati-rati kasabay ko si Rain (officemate) kumain bago umuwi. 16 balls binibili namin at tig-walo kami. Ewan ko ba kung bakit Green day kahapon. Mula MRT to Terminal sa amin, mga nakakatabi ko naka-green.
Nakaka-miss mga dati kong kasama sa dayshift. Nung inabot ko ang sched nila, kinausap ko sila at kaunting kumustahan. Magkikita pa naman kami eh sa paglipat namin by September at ang Cebu trip namin this October. Excited na ako.
O siya, work muna. Puyatan na naman ito. Hindi naman ako pumapayat. Asar!
He Says
nakaka-relate ako sa iyo Aris..
“Kung maaari nga lang kitang mahaling muli. Pero hindi na iyon ganoon kadali…”
-Nakaw na Sandali, Aris' Blog
“Kung maaari nga lang kitang mahaling muli. Pero hindi na iyon ganoon kadali…”
-Nakaw na Sandali, Aris' Blog
Loyalist
Pinutol ko lang ang list kasi mahaba na masyado. Sino kaya ito? More than 9 hours nakatambay sa blog ko.
Total Solar Eclipse
On Wednesday, 2009 July 22, a total eclipse of the Sun is visible from within a narrow corridor that traverses half of Earth. The path of the Moon's umbral shadow begins in India and crosses through Nepal, Bangladesh, Bhutan, Myanmar and China. After leaving mainland Asia, the path crosses Japan's Ryukyu Islands and curves southeast through the Pacific Ocean where the maximum duration of totality reaches 6 min 39 s. A partial eclipse is seen within the much broader path of the Moon's penumbral shadow, which includes most of eastern Asia, Indonesia, and the Pacific Ocean.Watch the solar eclipse here -> Live Eclipse 2009!
source: NASA
Gray Clouds
Ang sarap ng hangin na dumampi sa aking pisngi nung magising ako kinahapunan. Sumilip ako sa labas ng aming bahay at nakita ang mga mala-abong ulap na nagsisiksikan sa kalangitan. Nagbabadya na naman ang pagbuhos ng ulan.
Hindi ko alam sa sarili ko kung bakit gustong-gusto ko ng ganitong panahon despite na maaasar lang ako sa pagbuhos ng ulan. Natutuwa kasi ako pag tinitingnan ang mga ulap na ito. Parang hinahalintulad ko sa sarili ko. Madilim at walang kasiguruhan ang buhay. Wala naman talagang permanente sa mundong ito. Kailangan lang natin mag-adapt sa mga pagbabago na nangyayari sa ating buhay.
Pasensya na at emo lang ako ngayong panahon na nag-uuulan. Eto nakaupo sa isang madilim na sulok. Nilalamig. Naghahanap ng makakayakap. Makakapag-bigay ng init sa panahong hindi alam kung saan patungo ang buhay.
Hindi ko alam sa sarili ko kung bakit gustong-gusto ko ng ganitong panahon despite na maaasar lang ako sa pagbuhos ng ulan. Natutuwa kasi ako pag tinitingnan ang mga ulap na ito. Parang hinahalintulad ko sa sarili ko. Madilim at walang kasiguruhan ang buhay. Wala naman talagang permanente sa mundong ito. Kailangan lang natin mag-adapt sa mga pagbabago na nangyayari sa ating buhay.
Pasensya na at emo lang ako ngayong panahon na nag-uuulan. Eto nakaupo sa isang madilim na sulok. Nilalamig. Naghahanap ng makakayakap. Makakapag-bigay ng init sa panahong hindi alam kung saan patungo ang buhay.
Masakit pa rin
Kheed nung kaninang nag-uusap tayo sa may SM. Tinatanong mo kung Ok na ba ako. Sa totoo lang, pinipilit ko lang maging Ok ngayon. Pinipilit ko lang maging matapang. Deep inside nasasaktan pa rin ako at nasasayangan sa mga pangyayari nitong nakaraan Linggo. Ang hindi ko inaasahang pagbaril sa akin sa gitna ng giyera. Pag-gising ko na lang bigla na lang bumulaga sa akin ang isang bangungot na pilit kong iniiwasang isipin.
Marami akong pangarap sa relasyon namin. Iniisip ko sa sarili ko, this is it. Finally, nahanap ko na siya. Pero false hope lang pala. Ang bait-bait niya sa akin at nararamdaman ko ang sincerity niya. Nakakasama nga lang ng loob masyado siyang mahina at patuloy siyang nabubuhay sa nakaraan. Naiinis ako sa sarili ko bakit pumasok ako sa ganitong setup na wala naman akong panalo. Naiinis ako dahil hindi man lang ako binigyan ng tsansa ipakita ang pagmamahal ko sa kanya.
Marami akong pangarap sa relasyon namin. Iniisip ko sa sarili ko, this is it. Finally, nahanap ko na siya. Pero false hope lang pala. Ang bait-bait niya sa akin at nararamdaman ko ang sincerity niya. Nakakasama nga lang ng loob masyado siyang mahina at patuloy siyang nabubuhay sa nakaraan. Naiinis ako sa sarili ko bakit pumasok ako sa ganitong setup na wala naman akong panalo. Naiinis ako dahil hindi man lang ako binigyan ng tsansa ipakita ang pagmamahal ko sa kanya.
Boring Monday
Hay, katamad nang araw na ito. Akala ko naman makakapag-pahinga ako ngayong araw na ito. Tuwing Lunes hindi naman ako nakakatulog talaga kahit pilitin ko.
So ayun, chat lang sa Uzzap with my friends at 193. Walang bago sa room puro flirt na lang. Hehe! Wala naman akong kinakarir sa mga iyan. Natutuwa lang ako na unti-unting napupuno ng mga member pics ang Friendster account namin. Sana nga lang magkaroon na ng GEB para makilala ko na sila.
Inagahan ko ang pasok dahil supposedly magkikita kami ni Kheed dahil nga ipapahiram niya sa akin ang HP5 dahil gusto kong panoorin muna iyon bago ang HP6. Grabe sobrang antok ako sa biyahe samahan mo pa ng manaka-nakang pag-ambon. Kung pwede nga lang humiga sa jeep ginawa ko na. Usap lang kaunti pagkakita ng Kheed, sa mga updates at kwento ko sa kanya yung last heartbreak (kuno) ko!
For the 7th time, lilipat na naman kami ng pwesto at sana for good na ito. Nakakapagod na ang palipat-lipat lalo na ng floor at lugar. Miss ko na ang Bulletin Board area. Gusto ko kasi mag-post ng function stats namin pero dahil squatter kami walang mapaglagyan. Sige hanggang dun na lang at medyo inaantok na ako.
So ayun, chat lang sa Uzzap with my friends at 193. Walang bago sa room puro flirt na lang. Hehe! Wala naman akong kinakarir sa mga iyan. Natutuwa lang ako na unti-unting napupuno ng mga member pics ang Friendster account namin. Sana nga lang magkaroon na ng GEB para makilala ko na sila.
Inagahan ko ang pasok dahil supposedly magkikita kami ni Kheed dahil nga ipapahiram niya sa akin ang HP5 dahil gusto kong panoorin muna iyon bago ang HP6. Grabe sobrang antok ako sa biyahe samahan mo pa ng manaka-nakang pag-ambon. Kung pwede nga lang humiga sa jeep ginawa ko na. Usap lang kaunti pagkakita ng Kheed, sa mga updates at kwento ko sa kanya yung last heartbreak (kuno) ko!
For the 7th time, lilipat na naman kami ng pwesto at sana for good na ito. Nakakapagod na ang palipat-lipat lalo na ng floor at lugar. Miss ko na ang Bulletin Board area. Gusto ko kasi mag-post ng function stats namin pero dahil squatter kami walang mapaglagyan. Sige hanggang dun na lang at medyo inaantok na ako.
Bagong Simula
Pagkatapos ng ulan,
balik sa normal ang lahat;
balik sa normal ang lahat;
Napawi na ang pait ng kahapon
at oras na sa bagong panimula ulit.
at oras na sa bagong panimula ulit.
Buong araw na tulog mula pa nung Sabado, binawi lang ang mga kulang na oras tuwing weekdays. Nakakatuwa dahil ang katawan na mismo ang gumagawa ng paraan para makabawi.
Kinahapunan. Welcome Home Eben mode. Kinita si pareng Eben sa Robinson MetroEast para kunin ang epektos mula pa sa Singapore. Sayang nga lang at hindi ganun katagal ang usapan dahil inaantay siya ng Mama niya sa Sta. Lucia naman pero masaya ako at finally nagkita na kami ni Eben at nakapag-usap kahit papano. Naniniwala naman ako na hindi pa ito ang huli sa aming pag-uusap. Salamat ulit parekoy! Message na lang ulit sa YM at Twitter.
Kinagabihan. Nagulat nang makatanggap ng text message mula kay Kenneth, isa sa mga kababata ko dito sa lugar namin. Pasyal daw muna kami bago man lang siya umalis ng bansa sa katapusan. Pumunta kina Angelo, mabuti at gising pa ang mokong. Ayun usap-usap na parang mini-reunion ang eksena. Napagpasyahan na sa next Sunday, punta ng Avilon Zoo ulit kasama na ang iba pang pwedeng sumama. Mga ala-una na nang makauwi. Masaya na naman ako dahil bumabalik ang mga dating nagbibigay sa akin ng kasiyahan kahit sa munting paraan.
Salamat sa inspirasyon at handa ko nang harapin muli ang bagong simula!
Sa Gitna ng Ulan
sa kung saan nagsimula,
sa patak ng ulan din natapos ang lahat..
sa patak ng ulan din natapos ang lahat..
Single and broken again..
Clip: Kasalanan Ko Ba - Neocolors
Kasalanan Ko Ba
Neocolors
Ibang-iba ang nadarama
Ng puso ko sa iyo
'Di ko na kaya ang
Umiwas pa sa piling mo
Alam ko mayroon ng nagmamahal sa iyo
Bakit ngayon ka pa
Natagpuan sa buhay kong ito
Kasalanan ko ba
Kung iniibig kita?
'Di ko naman sinasadya ang mahalin kita (ang mahalin kita)
Kasalanan ko ba kung ang nadarama
Ay pag-ibig na tapat?
Mapipigil ko ba kung mahal kitang talaga
Nagtitiis at nangangamba
Sa tuwing kasama mo siya
Hanggang kailan ko ba madadala
Ang pagdaramdam
Kasalanan ko ba
Kung iniibig kita?
'Di ko naman sinasadya ang mahalin kita (ang mahalin kita)
Kasalanan ko ba kung ang nadarama
Ay pag-ibig na tapat?
Mapipigil ko ba kung mahal kitang talaga
Umaasa pa
Magising akong kapiling ka
At 'di na mawawalay pa
Kasalanan ko ba
Kung iniibig kita?
'Di ko naman sinasadya ang mahalin kita (ang mahalin kita)
Kasalanan ko ba kung ang nadarama
Ay pag-ibig na tapat?
Mapipigil ko ba kung mahal kitang talaga
Kasalanan ba
Teh July 22 Earthquake/Tsunami Prediction
eto na naman tayo, panahon na naman ng predictions at open challenge sa mga teorya - ayoko nang alamin pa kung totoo o hindi pero nakakatakot kasi kasama ang ating bansa sa tatamaan ng kalamidad na ito ayon sa hula..
Nakalutang sa Hangin
Be,
Di ko nadin alam kung ano gagawin ko ****. Alam ko alam mo nahihirapan ako. Alam ko naman na nahihirapan ka din. Naiintindihan kita. And honestly, nararamdaman ko na mahal mo ako at maganda intentions mo saken. Pero ****, wag muna masyado. Baka nga di kita masalo kapag nahulog ka saken. Masasaktan ka at lalo nako. Ayoko na may nasasaktan dahil saken. Lalo pa na katulad mo na napakabait na tao (not to mention sarap halikan). Di ka mahirap mahalin ****.
Kung nagkakilala lang tayo na single ako baka tayo na ngayon. Di mo pa ko masyado kilala. You still need to see my flaws. Skin flaws tsaka flaws ng ugali ko. May mga dahilan at kasalanan din nman ako kung baket di kami ok ng lover ko ngayon.
Be, wag ka na muna masyado magisip tunkol saten. Alam ko ang dami mo na iniisip. Wag mo na ako isali dun. Asikasuhin mo muna mga dapat mo asikasuhin, sa bahay, sa trabaho, sa sarili mo. If things turn out well between us, then good. Pero if not, wala tayo magagawa. Ganun talaga. Ang pagibig, sugal yan. We take the risks for whatever possibilities that comes with the word "love". We wouldnt know what's ahead of us until we get in and face the challenges of it.
Mag-pahinga ka na. ok? Na-miss kita. Muah. Wag mo papabayaan sarili mo.
Di ko nadin alam kung ano gagawin ko ****. Alam ko alam mo nahihirapan ako. Alam ko naman na nahihirapan ka din. Naiintindihan kita. And honestly, nararamdaman ko na mahal mo ako at maganda intentions mo saken. Pero ****, wag muna masyado. Baka nga di kita masalo kapag nahulog ka saken. Masasaktan ka at lalo nako. Ayoko na may nasasaktan dahil saken. Lalo pa na katulad mo na napakabait na tao (not to mention sarap halikan). Di ka mahirap mahalin ****.
Kung nagkakilala lang tayo na single ako baka tayo na ngayon. Di mo pa ko masyado kilala. You still need to see my flaws. Skin flaws tsaka flaws ng ugali ko. May mga dahilan at kasalanan din nman ako kung baket di kami ok ng lover ko ngayon.
Be, wag ka na muna masyado magisip tunkol saten. Alam ko ang dami mo na iniisip. Wag mo na ako isali dun. Asikasuhin mo muna mga dapat mo asikasuhin, sa bahay, sa trabaho, sa sarili mo. If things turn out well between us, then good. Pero if not, wala tayo magagawa. Ganun talaga. Ang pagibig, sugal yan. We take the risks for whatever possibilities that comes with the word "love". We wouldnt know what's ahead of us until we get in and face the challenges of it.
Mag-pahinga ka na. ok? Na-miss kita. Muah. Wag mo papabayaan sarili mo.
Love,
Myx
Usbong
Sa simula akala ko, isang simpleng pagkikita lang ito. Inaasahan ko na sa sarili ko na walang mangyayari matapos ang pagkikita na iyon. Na lilipas din iyon at magkakalimutan rin kami.
Pero sa pagdaan ng mga araw, hindi ko maintindihan ang sarili ko. Bakit ganito ang nararamdaman ko. Bakit pakiramdam ko mas naging concern ako sa kanya. Bakit siya ang laman ng puso at isipan ko. Bakit gusto ko na lagi siyang makita, mahagkan at mayakap palagi. Bakit gusto ko siya.
Kaso hindi lahat ng nangyayari kagaya ng sa nababasa natin sa mga fairy tale. Merong mga isyu pa rin sa kanya kaya hindi niya tuwirang masagot sa aking mga tanong. Hanggang ngayon, hindi pa rin maayos ang closure ng kanyang relasyon ngayon. Sinabi niya sa akin, magpakatatag ka lang. Pag naayos na ito, ikaw ang babalikan ko. Hanggang ngayon umaasa pa rin ako na darating ang araw na iyon.
Lumipas ang ilang araw. Hindi ko maintindihan ang sarili ko, lalong nahuhulog ang loob ko sa kanya na hindi pa dapat dahil nga masyado pang maaga. Masyado akong atat ngayon at gusto ko na ng kasagutan mula sa kanya. Hanggang kailan ko itutuloy itong kahibangan na ito? Meron ba akong mapapala sa matagal na paghihintay? Kung bakit kasi kailangan ko pang danasin ang ganitong yugto ng pakikipag-relasyon. Marami na nga akong iniisip sa buhay. Dadagdag pa ito.
Hindi ako nagrereklamo. Hindi ko lang alam kung tama ba ang landas na tinatahak ko ngayon.
Pero sa pagdaan ng mga araw, hindi ko maintindihan ang sarili ko. Bakit ganito ang nararamdaman ko. Bakit pakiramdam ko mas naging concern ako sa kanya. Bakit siya ang laman ng puso at isipan ko. Bakit gusto ko na lagi siyang makita, mahagkan at mayakap palagi. Bakit gusto ko siya.
Kaso hindi lahat ng nangyayari kagaya ng sa nababasa natin sa mga fairy tale. Merong mga isyu pa rin sa kanya kaya hindi niya tuwirang masagot sa aking mga tanong. Hanggang ngayon, hindi pa rin maayos ang closure ng kanyang relasyon ngayon. Sinabi niya sa akin, magpakatatag ka lang. Pag naayos na ito, ikaw ang babalikan ko. Hanggang ngayon umaasa pa rin ako na darating ang araw na iyon.
Lumipas ang ilang araw. Hindi ko maintindihan ang sarili ko, lalong nahuhulog ang loob ko sa kanya na hindi pa dapat dahil nga masyado pang maaga. Masyado akong atat ngayon at gusto ko na ng kasagutan mula sa kanya. Hanggang kailan ko itutuloy itong kahibangan na ito? Meron ba akong mapapala sa matagal na paghihintay? Kung bakit kasi kailangan ko pang danasin ang ganitong yugto ng pakikipag-relasyon. Marami na nga akong iniisip sa buhay. Dadagdag pa ito.
Hindi ako nagrereklamo. Hindi ko lang alam kung tama ba ang landas na tinatahak ko ngayon.
He says
"What irritates Cubaoboy is that he keeps on hoping. Hoping that those wonderful dates he had with this person were somehow real and that they really bonded and that they reciprocally enjoyed each other’s company."
-Who Needs Misery, Cubaoboy's blog
-Who Needs Misery, Cubaoboy's blog
Puro Pera na lang
Minsan parang ayoko nang umuwi sa amin. Sa pagpasok palang sa pintuan, wala kang maririnig na "nakapag-loan ka na ba?", "overdue na ang Meralco natin!", "Kuya, asan na ang tuition fee ko", "pahiram muna ng pera para sa tindahan!".
Hindi naman ako madamot lalo na pag oras na ng sahod. Nagbibigay ako ng higit pa sa kalahati. Na halos pati personal allowance ko, sasagadin na. Sa totoo lang sobrang sakripisyo ang ginagawa ko sa kanila ngayon. Sarili kong pangangailangan isinasantabi ko na para lang sa kanila.
Pero ano pa ang mapapala mo. Magagalit sa iyo dahil kulang palagi ang pera. Anu pa ba ang dapat kong gawin para ma-pleased lang kayo. Kinakapalan ko na ang mukha ko kahit kanino kung kailangan talaga ng pandagdag na pera. Ako nagbabayad sa mga utang, ako na ang hinihingian tapos ako pa ang masama.
Bakit ako lang ba ang tao sa amin. Itong isa kong kapatid na sobrang batugan at tambay lang sa bahay. Paalisin nyo na yan at pag-abroad-in para makatulong naman kahit papano. Ayoko kasing sa akin pa lahat ang sisi samantalang ginagawa ko naman ang lahat para sa kanila.
27 anyos na ako pero nakatira pa rin ako sa amin. Hindi ko pa nararanansan maging independent, hanggat hindi pa nagiging financially stable sila. Pero hanggang kailan ako ganito. Tumatanda na ako. Napag-iiwanan na ako ng iba. Naaalala ko na naman ang MMK story kung saan bida si Eugene Domingo. Nakaka-relate ako sa story niya na sinakripisyo ang personal na kaligayahan para sa pamilya.
Hay buhay, sakal na sakal na ako sa pesteng buhay na ito.
Paunawa: Hindi po ako galit sa aking magulang o kahit sino. Nadala lang po ako ng aking emosyon. Tao lang po ako, napapagod at nagkakamali.
Hindi naman ako madamot lalo na pag oras na ng sahod. Nagbibigay ako ng higit pa sa kalahati. Na halos pati personal allowance ko, sasagadin na. Sa totoo lang sobrang sakripisyo ang ginagawa ko sa kanila ngayon. Sarili kong pangangailangan isinasantabi ko na para lang sa kanila.
Pero ano pa ang mapapala mo. Magagalit sa iyo dahil kulang palagi ang pera. Anu pa ba ang dapat kong gawin para ma-pleased lang kayo. Kinakapalan ko na ang mukha ko kahit kanino kung kailangan talaga ng pandagdag na pera. Ako nagbabayad sa mga utang, ako na ang hinihingian tapos ako pa ang masama.
Bakit ako lang ba ang tao sa amin. Itong isa kong kapatid na sobrang batugan at tambay lang sa bahay. Paalisin nyo na yan at pag-abroad-in para makatulong naman kahit papano. Ayoko kasing sa akin pa lahat ang sisi samantalang ginagawa ko naman ang lahat para sa kanila.
27 anyos na ako pero nakatira pa rin ako sa amin. Hindi ko pa nararanansan maging independent, hanggat hindi pa nagiging financially stable sila. Pero hanggang kailan ako ganito. Tumatanda na ako. Napag-iiwanan na ako ng iba. Naaalala ko na naman ang MMK story kung saan bida si Eugene Domingo. Nakaka-relate ako sa story niya na sinakripisyo ang personal na kaligayahan para sa pamilya.
Hay buhay, sakal na sakal na ako sa pesteng buhay na ito.
Paunawa: Hindi po ako galit sa aking magulang o kahit sino. Nadala lang po ako ng aking emosyon. Tao lang po ako, napapagod at nagkakamali.
Brawn-awt
Sana lang hindi ako ma-headbang dito sa work ko dahil isang oras lang ang itinulog ko kanina. Kung minamalas ka nga naman, kung kailan patulog ka na (katanghalian) eh saka naman mawawalan ng kuryente.
Kumportable akong natutulog malapit sa terrace ng bahay namin nang biglang nawalan ng kuryente. Siyempre, tapos nang umulan nun at lumitaw na ang Haring Araw kaya todo init bigla. Buti kung tulog na ako nung nangyaring brownout eh, kaso gising pa ako.
Hindi pa naman ako makatulog kapag mainit at pawisan. Grr. Bumaba ako at sinubukang magpa-antok pero wala pa rin. Puro paypay lang ang ginawa ko at asar na asar na ako. Sinubukan kong palipasin ang oras sa pag-login sa Uzzap kaso sa sobrang antok, nabitiwan ko ang cellphone ko at salamat na lang - sa rubber shoes ko nahulog at hindi sa semento.
Mga bandang alas-2 salamat na lang at bumalik na ang kuryente. Hindi agad ako nakatulog dahil gusto ko pa kausapin ang baby ko. Pero nakatulugan ko rin siya. Pasensya na talaga. Mga Alas-3 na ako nakatulog at nagising naman bandang 4.45pm dahil na rin sa alarm. Kakapagod ang ganitong routine. Huhu!
Kumportable akong natutulog malapit sa terrace ng bahay namin nang biglang nawalan ng kuryente. Siyempre, tapos nang umulan nun at lumitaw na ang Haring Araw kaya todo init bigla. Buti kung tulog na ako nung nangyaring brownout eh, kaso gising pa ako.
Hindi pa naman ako makatulog kapag mainit at pawisan. Grr. Bumaba ako at sinubukang magpa-antok pero wala pa rin. Puro paypay lang ang ginawa ko at asar na asar na ako. Sinubukan kong palipasin ang oras sa pag-login sa Uzzap kaso sa sobrang antok, nabitiwan ko ang cellphone ko at salamat na lang - sa rubber shoes ko nahulog at hindi sa semento.
Mga bandang alas-2 salamat na lang at bumalik na ang kuryente. Hindi agad ako nakatulog dahil gusto ko pa kausapin ang baby ko. Pero nakatulugan ko rin siya. Pasensya na talaga. Mga Alas-3 na ako nakatulog at nagising naman bandang 4.45pm dahil na rin sa alarm. Kakapagod ang ganitong routine. Huhu!
Badly Needed right now
Nakakainis kung bakit kasi ngayon pa nagloloko ang current charger ko for SE P1i. Asar!
Clip: Muntik nang Maabot ang Langit - True Faith
Muntik nang Maabot ang Langit
True Faith
Muntik nang maabot ang langit
At makupkop ka sa `king mga kamay
Karapat-dapat nga bang mapasa akin
Ang pag-ibig na `yong taglay
Ilang ulit na rin na ako'y nagsumamo
Upang ang `yong puso ay aking makamit
Muntik nang maabot ang langit ohhhh
Walang papantay sa `king katapatan
Higit pa talaga sa kanilang kayamanan
Saan nga ba ako nagkamali
At ako ay iyong pinahirapan
Ilang ulit na rin na ako'y nagsumamo
Upang ang `yong puso ay aking makamit
Muntik nang maabot ang langit
Muntik nang maabot ang langit
Ang langit sa `yong puso muntik nang mailapit
Nguni't `kaw na ngayo'y alaalang kay pait
Muntik nang maabot ang langit
Oohh ang langit
True Faith
Muntik nang maabot ang langit
At makupkop ka sa `king mga kamay
Karapat-dapat nga bang mapasa akin
Ang pag-ibig na `yong taglay
Ilang ulit na rin na ako'y nagsumamo
Upang ang `yong puso ay aking makamit
Muntik nang maabot ang langit ohhhh
Walang papantay sa `king katapatan
Higit pa talaga sa kanilang kayamanan
Saan nga ba ako nagkamali
At ako ay iyong pinahirapan
Ilang ulit na rin na ako'y nagsumamo
Upang ang `yong puso ay aking makamit
Muntik nang maabot ang langit
Muntik nang maabot ang langit
Ang langit sa `yong puso muntik nang mailapit
Nguni't `kaw na ngayo'y alaalang kay pait
Muntik nang maabot ang langit
Oohh ang langit
Best Night I've Ever Had
forget about July 1, and hello July 11..
Last night was one of the best night I've ever had. For the first time in my life, naramdaman ko ang real happiness and caring mula sa isang special someone. Although kagabi lang kami nagkakilala, parang matagal ko na siyang kakilala at napaka-gaan ng loob ko sa kanya.
Hindi ko akalain na ganito lalalim ang pagmamahal ko sa kanya, i dunno if this is just infatuation pero to be honest, nararamdaman ko ang honesty at affection niya towards me. Nung mga oras na iyon, parang tumigil ang mundo para sa amin. Ilang minuto rin ang aming halikan at yakapan na walang halong sekswal na motibo. Just being plainly romantic.
Ang saya-saya ng pakiramdam ko kagabi, pakiramdam ko nahanap ko na ang taong pupuno sa aking pagkatao. Alam ko masyado pang maaga para mag-expect sa iyo nang malaki, pero ngayon palang sobra mo akong napasaya. Basta tatandaan mo minahal at mamahalin kita sa iyong pagkatao at hindi sa ibang kadahilanan. Umaasa akong magiging makulay, masaya at lalo pang lumalalim ang ating ugnayan.
Walang mapaglagyan ang kasiyahang aking nadarama. Sana ikaw na ang kasagutan sa aking dasal.
Last night was one of the best night I've ever had. For the first time in my life, naramdaman ko ang real happiness and caring mula sa isang special someone. Although kagabi lang kami nagkakilala, parang matagal ko na siyang kakilala at napaka-gaan ng loob ko sa kanya.
Hindi ko akalain na ganito lalalim ang pagmamahal ko sa kanya, i dunno if this is just infatuation pero to be honest, nararamdaman ko ang honesty at affection niya towards me. Nung mga oras na iyon, parang tumigil ang mundo para sa amin. Ilang minuto rin ang aming halikan at yakapan na walang halong sekswal na motibo. Just being plainly romantic.
Ang saya-saya ng pakiramdam ko kagabi, pakiramdam ko nahanap ko na ang taong pupuno sa aking pagkatao. Alam ko masyado pang maaga para mag-expect sa iyo nang malaki, pero ngayon palang sobra mo akong napasaya. Basta tatandaan mo minahal at mamahalin kita sa iyong pagkatao at hindi sa ibang kadahilanan. Umaasa akong magiging makulay, masaya at lalo pang lumalalim ang ating ugnayan.
Walang mapaglagyan ang kasiyahang aking nadarama. Sana ikaw na ang kasagutan sa aking dasal.
He Says
"Kung hindi mo pa itatapon ang mga pangit na alaala ng isang tao, baka mabulok lang yan sa utak mo. Dapat laging may puwang ang utak para sa mga bagong magagandang alaala."
-Al, Facebook
-Al, Facebook
Sakayan at Lokohan
Beb kakarating ko lang, Late nko nakapasok.. may hika nga ako dahil sa pag kakaiyak. Beb miss na kita. Hay!
Hindi mo lang alam kung gaano kita na-miss kung pwede lang na puntahan kita dyan ngayon para hug at kiss. I miss you more!
Be bang sweet naman. Hay…muah
Alam mo naman kung gaano kita kamahal beb. auko na magkamali this time
Beb, don’t get me wrong pero… don’t invest too much… auko ng ganun, Kelangan ng even tyo… kelangan. Chill lang muna. Since yung set up din naman ntin wala pa naman commitment.. Beb chill lang po.. ok.. love you….
Beb nde naman ganun, syempre meron pa rin akong tira dito sa sarili ko. medyo naguguluhan ako sa part na walang commitment. so it means na your still open for other courtships.
Nope…di ko naman kasi priority yong mga nagcocourt sakin ngayon. Basta ang alam ko ikaw yong nandyan..Kung sakali man na nadapa ako at hindi ikaw yung sumalo sakin. Magsasabi poko beb,
Hindi ko alam sasabihin ko. mas ok wag na natin lagyan ng label para hindi ako masaktan. wala naman ako maipagmamalaki sa iyo kundi ang aking katapatan pero kung ano ang pasya mo, wala naman akong magagawa kundi sumunod. hindi ko alam anung assurance ang makukuha ko mula sa iyo para ituloy ko itong ginagawa ko sa iyo.
Beb wag nating guluhin kung ano man ang meron tyo. Natatakot lang ako syo beb.. chill lang po kasi..muah…
Natatakot na ma obsessed ako sa iyo? hindi naman ako aabot sa ganun punto. pag ayaw na sa akin, hindi ko pinagpipilitan sarili ko.
Beb don’t make things complicated for you…sna ginawa ko nay un agad.. you don’t need to pleased me ksi gusto ko yung gingawa ko sayo at masya ako. Yun yung pinaghahawakan ko…
Just like in life, there is no sure thing in love. You just have to trust. There is no answer – you just know. Yet there’s no way to ‘know’, especially if you pick it apart. Eventually love will be destroyed by all the prodding, analyzing and dissection.
Beb what’s with message? What if you weren’t able to pick it apart, apparently you reap it apart. There’s always a room for trembling and groaning relationship, you can’t take it away. Sounds like give and take, receive and forgive
What are you suggesting me to do then?
Galit ka ba? Ganun padin. Walang magbabago…
...
Hay.
I understand beb. masyado pang maaga para mag expect ako mula sa ating relationship. kaka 1week lang natin. gusto pa kitang makilala nang lubusan, hahayaan ko na lang ang destiny na mag decide para sa atin!
Yes beb.. that right,, love you
Love you too
Hindi mo lang alam kung gaano kita na-miss kung pwede lang na puntahan kita dyan ngayon para hug at kiss. I miss you more!
Be bang sweet naman. Hay…muah
Alam mo naman kung gaano kita kamahal beb. auko na magkamali this time
Beb, don’t get me wrong pero… don’t invest too much… auko ng ganun, Kelangan ng even tyo… kelangan. Chill lang muna. Since yung set up din naman ntin wala pa naman commitment.. Beb chill lang po.. ok.. love you….
Beb nde naman ganun, syempre meron pa rin akong tira dito sa sarili ko. medyo naguguluhan ako sa part na walang commitment. so it means na your still open for other courtships.
Nope…di ko naman kasi priority yong mga nagcocourt sakin ngayon. Basta ang alam ko ikaw yong nandyan..Kung sakali man na nadapa ako at hindi ikaw yung sumalo sakin. Magsasabi poko beb,
Hindi ko alam sasabihin ko. mas ok wag na natin lagyan ng label para hindi ako masaktan. wala naman ako maipagmamalaki sa iyo kundi ang aking katapatan pero kung ano ang pasya mo, wala naman akong magagawa kundi sumunod. hindi ko alam anung assurance ang makukuha ko mula sa iyo para ituloy ko itong ginagawa ko sa iyo.
Beb wag nating guluhin kung ano man ang meron tyo. Natatakot lang ako syo beb.. chill lang po kasi..muah…
Natatakot na ma obsessed ako sa iyo? hindi naman ako aabot sa ganun punto. pag ayaw na sa akin, hindi ko pinagpipilitan sarili ko.
Beb don’t make things complicated for you…sna ginawa ko nay un agad.. you don’t need to pleased me ksi gusto ko yung gingawa ko sayo at masya ako. Yun yung pinaghahawakan ko…
Just like in life, there is no sure thing in love. You just have to trust. There is no answer – you just know. Yet there’s no way to ‘know’, especially if you pick it apart. Eventually love will be destroyed by all the prodding, analyzing and dissection.
Beb what’s with message? What if you weren’t able to pick it apart, apparently you reap it apart. There’s always a room for trembling and groaning relationship, you can’t take it away. Sounds like give and take, receive and forgive
What are you suggesting me to do then?
Galit ka ba? Ganun padin. Walang magbabago…
...
Hay.
I understand beb. masyado pang maaga para mag expect ako mula sa ating relationship. kaka 1week lang natin. gusto pa kitang makilala nang lubusan, hahayaan ko na lang ang destiny na mag decide para sa atin!
Yes beb.. that right,, love you
Love you too
Pers Taym Anlikol
Sinubukan yung promo ng Smart na UnliCall (for a week lang naman). Kala ko direct na tatawagan. Kelangan may *6400 + cp# pa. Ang arte. Hehe!
First kong tumawag ever since mula nang magka-cellphone ako. Opo hindi ako ang tumatawag, ako ang tinatawagan. And mostly pang-SMS lang talaga ang silbi ng cellphone for me, bonus na lang yung camera functions, music etc.
Nagugulat lang siguro at hindi sanay mga peeps na sinubukan kong tawagan kasi nga nasanay na sila na nag-tetext lang ako sa kanila. Kaya minsan binababa nila ang calls or cancel then magte-text na "May sakit ka ba?", "Himala, tumatawag ka!" and magte-text lang na "Bakit ka miskol?". Lolness talaga mga ito.
Anyways, post nyo nalang number nyo. hehe! Para may kakulitan ako for a week!
First kong tumawag ever since mula nang magka-cellphone ako. Opo hindi ako ang tumatawag, ako ang tinatawagan. And mostly pang-SMS lang talaga ang silbi ng cellphone for me, bonus na lang yung camera functions, music etc.
Nagugulat lang siguro at hindi sanay mga peeps na sinubukan kong tawagan kasi nga nasanay na sila na nag-tetext lang ako sa kanila. Kaya minsan binababa nila ang calls or cancel then magte-text na "May sakit ka ba?", "Himala, tumatawag ka!" and magte-text lang na "Bakit ka miskol?". Lolness talaga mga ito.
Anyways, post nyo nalang number nyo. hehe! Para may kakulitan ako for a week!
A Love Letter
You seem to want a definition…yet I don’t have one. I will never have one. Love, at least to me, includes so many things that I don’t even know where or how to begin. Yet if you can’t just trust that you love someone – that you think of them more fondly than others in a peculiar way; admire them for the things that make them who they are and respect them for these very same attributes – then maybe you will never be able to love. Love is and will always be a leap of faith. Just like in life, there is no sure thing in love. You just have to trust. There is no answer – you just know. Yet there’s no way to ‘know’, especially if you pick it apart. Eventually love will be destroyed by all the prodding, analyzing and dissection.
If there is any way to ‘know’ love – any sort of way to describe or define it – this is highly subjective. Love, at least to me, is selfless yet completely selfish. I love you for who you are and would do most anything for you if you needed me to. This selfless love is something quite gradual that grows as I get to know you better and catch glimpses of your innate, immutable qualities – your kindness, your integrity, your character. While human beings are continuously mutating creatures, I do believe that there are things in us that are tested by life and time, yet do not change. This is the foundation of a human being, maybe it’s the soul, I don’t know – but these are the very things that I see in you every day. I can’t help but love who exhibits many of the qualities that I admire, and also hope to possess. Selfless love leads to selfish love. I also love you for my own sake – for how you improve my life by driving me to be kinder and more understanding; changing the way I see myself and the world; making me question and even strengthen my beliefs and values. Yet it’s also just as simple as the fact that you make me feel wonderful and help me enjoy life just a little more than I would without you.
-XII, Love Letters To & From
If there is any way to ‘know’ love – any sort of way to describe or define it – this is highly subjective. Love, at least to me, is selfless yet completely selfish. I love you for who you are and would do most anything for you if you needed me to. This selfless love is something quite gradual that grows as I get to know you better and catch glimpses of your innate, immutable qualities – your kindness, your integrity, your character. While human beings are continuously mutating creatures, I do believe that there are things in us that are tested by life and time, yet do not change. This is the foundation of a human being, maybe it’s the soul, I don’t know – but these are the very things that I see in you every day. I can’t help but love who exhibits many of the qualities that I admire, and also hope to possess. Selfless love leads to selfish love. I also love you for my own sake – for how you improve my life by driving me to be kinder and more understanding; changing the way I see myself and the world; making me question and even strengthen my beliefs and values. Yet it’s also just as simple as the fact that you make me feel wonderful and help me enjoy life just a little more than I would without you.
-XII, Love Letters To & From
Kulang sa Alaga
Aalis ka sa bahay. May ubo't sipon. Buti na lang wala kang lagnat. Uminom ka na ng gamot plus Multivitamins plus 1000mg ng Vitamin C.
Pagkatapos ng halos tatlong oras na biyahe at limang sakayan (4 na jeepney at isang MRT), aabutan ka pa ng manaka-nakang pag-ambon. Resulta - Haggard pagdating sa office. Mukhang matatagalan pa bago ako gumaling. Laging napapawisan at basa ang likod ko. Samahan pa ng polusyon ng kalakhang Maynila.
Kaya wag magrereklamo ang iba na napapagod sa biyahe. Ano pa kaya ako kumpara sa inyo. Hindi ako nagrereklamo dahil wala naman akong magagawa.
Nalulungkot ako dahil hindi ko man lang maramdaman na may nag-aalaga sa akin. Oo andyan ang pamilya pero natural lang iyon sa kanila na alagaan ang miyembro ng pamilya. Pero iba pa rin ang pag-aalaga ng mahal mo. Yung mararamdaman mo ang pagkalinga niya, ang kanyang haplos, ang kanyang yakap, ang kanyang matiyagang pagbabantay hanggang sa ika'y gumaling. "Pa confine ka na lang kaya para may nurse na mag-aalaga sa iyo!", biro sa akin ng mga kaibigan ko.
Pasensya na po, senti lang. Hindi ko pa kasi nararanasan na alagaan ng mahal ko.
Pagkatapos ng halos tatlong oras na biyahe at limang sakayan (4 na jeepney at isang MRT), aabutan ka pa ng manaka-nakang pag-ambon. Resulta - Haggard pagdating sa office. Mukhang matatagalan pa bago ako gumaling. Laging napapawisan at basa ang likod ko. Samahan pa ng polusyon ng kalakhang Maynila.
Kaya wag magrereklamo ang iba na napapagod sa biyahe. Ano pa kaya ako kumpara sa inyo. Hindi ako nagrereklamo dahil wala naman akong magagawa.
Nalulungkot ako dahil hindi ko man lang maramdaman na may nag-aalaga sa akin. Oo andyan ang pamilya pero natural lang iyon sa kanila na alagaan ang miyembro ng pamilya. Pero iba pa rin ang pag-aalaga ng mahal mo. Yung mararamdaman mo ang pagkalinga niya, ang kanyang haplos, ang kanyang yakap, ang kanyang matiyagang pagbabantay hanggang sa ika'y gumaling. "Pa confine ka na lang kaya para may nurse na mag-aalaga sa iyo!", biro sa akin ng mga kaibigan ko.
Pasensya na po, senti lang. Hindi ko pa kasi nararanasan na alagaan ng mahal ko.
ABCD of me
Yay, survey na naman. Na-miss ko ang ganito..
A - Age: 27 na po ako! Ilang taon pa wala na sa calendar!
B - Bands I'm Listening To Right Now: Wala masyado, pero into anime music and sometimes Classical, ok rin mga Christian bands.
C - Career: Empleyado ng Banko daw!
D - Drink or Smoke: Laking seminaryo, no vice! and i'm proud of it!
E - Easiest Friends To Talk To: Kapwa gaymers and yung mga kababata ko
F - First Crush: I dunno kung crush iyon nung elementary since ang gwapo ng dating ko dati na mula Grade 1 to 6 laging may ka-loveteam ako! Pero secret na iyong totoong crush!
G - Gadgets: SE P1i, pinag-iisipan pa ang PSP at yung HTC TouchPro.
H - Hobbies: Video gaming, surfing the Net, reading Fantasy Books, almanac at iba pang world statistics, trivia/general information na rin!
I - In love: In love sa mga taong love din ako, sana si Beb ganun din!
J- Junk Food You Like: mga sitsirya sa tindahan namin, minsan kung anu makita sa Mercury sa may amin like chips and nachos
K - Kidz: Wala pa sa plano pero ayoko sa mga toddlers
O - One Wish You Have Now: I wish mawala na ang kasamaan sa mundo pero sabi nila evil is the half of the perfect sphere.
P - Phobias: Afraid of heights at sa ipis - lalo na pag lilipad-lipad na siya, eww!
Q - Favorite Quote: Human stupidity is infinite!
R - Reasons To Smile: Love and appreciation sa akin ng aking mga friends and loved ones!
S - Sleeping Time: since taong-gabi po ako. around 11-12nn pag lagpas na dun mahihirapan na ako matulog, kainis kasi tanghaliang tapat matutulog ka at ang init!
T - TV Channels: kung saan may informative at entertainment programs dun ako
U - Unknown Fact About You: Unknown nga eh, siyempre hindi pa alam
V - Vegetable You Hate: Okra - hindi mo ako mapapakain niyan
W - Worst Habit: maging mabait masyado
X - X-rays You’ve Had: Chest lang siguro, muntik na ung Dental x-ray buti na lang hindi natuloy!
Y - Yummy Foods: Siguro Laing at Adobong Atay ng Manok. Dessert naman yung Leche Flan or Brazo de Mercedes.
Z - Zodiac Sign: Pisces
A - Age: 27 na po ako! Ilang taon pa wala na sa calendar!
B - Bands I'm Listening To Right Now: Wala masyado, pero into anime music and sometimes Classical, ok rin mga Christian bands.
C - Career: Empleyado ng Banko daw!
D - Drink or Smoke: Laking seminaryo, no vice! and i'm proud of it!
E - Easiest Friends To Talk To: Kapwa gaymers and yung mga kababata ko
F - First Crush: I dunno kung crush iyon nung elementary since ang gwapo ng dating ko dati na mula Grade 1 to 6 laging may ka-loveteam ako! Pero secret na iyong totoong crush!
G - Gadgets: SE P1i, pinag-iisipan pa ang PSP at yung HTC TouchPro.
H - Hobbies: Video gaming, surfing the Net, reading Fantasy Books, almanac at iba pang world statistics, trivia/general information na rin!
I - In love: In love sa mga taong love din ako, sana si Beb ganun din!
J- Junk Food You Like: mga sitsirya sa tindahan namin, minsan kung anu makita sa Mercury sa may amin like chips and nachos
K - Kidz: Wala pa sa plano pero ayoko sa mga toddlers
O - One Wish You Have Now: I wish mawala na ang kasamaan sa mundo pero sabi nila evil is the half of the perfect sphere.
P - Phobias: Afraid of heights at sa ipis - lalo na pag lilipad-lipad na siya, eww!
Q - Favorite Quote: Human stupidity is infinite!
R - Reasons To Smile: Love and appreciation sa akin ng aking mga friends and loved ones!
S - Sleeping Time: since taong-gabi po ako. around 11-12nn pag lagpas na dun mahihirapan na ako matulog, kainis kasi tanghaliang tapat matutulog ka at ang init!
T - TV Channels: kung saan may informative at entertainment programs dun ako
U - Unknown Fact About You: Unknown nga eh, siyempre hindi pa alam
V - Vegetable You Hate: Okra - hindi mo ako mapapakain niyan
W - Worst Habit: maging mabait masyado
X - X-rays You’ve Had: Chest lang siguro, muntik na ung Dental x-ray buti na lang hindi natuloy!
Y - Yummy Foods: Siguro Laing at Adobong Atay ng Manok. Dessert naman yung Leche Flan or Brazo de Mercedes.
Z - Zodiac Sign: Pisces
Hindi nauubos!
Kakaiba ito. Mukhang hindi na ako mahilig magtete-text ngayon. Usually kasi kapag may load ako. Bago pa man umabot sa expiration date, inuubos ko na siya; sayang naman kasi. Pero ngayon, nagugulat na lang ako kasi me mga 10-20 SMS pang naiiwan madalas at hindi ko na nagagamit.
Siguro nagsawa na rin ako at shift naman into calls or chat. Nakaka-adik kasi itong Smart Uzzap, kaya lang ako nagpapa-load ngayon dahil dito. Marami na kasing akong nakikilalang friends lalo na sa peborit kong Room 193. Kilala na rin nila ako at akala ng iba regular na ako dun samantalang kaka-1 week ko palang last Monday. Mabilis na napalagay na ang loob nila sa akin, kulang na lang nga GEB para magkakilanlan ang lahat.
Siguro next time try ko rin itong Unlicall nila. Medyo nakakapagod na rin kasi mag-text sa mga taong hindi naman nagrereply sa iyo. Magte-text lang pag may kailangan, pero maski greet or good morning wala kang maririnig sa kanila.
Siguro nagsawa na rin ako at shift naman into calls or chat. Nakaka-adik kasi itong Smart Uzzap, kaya lang ako nagpapa-load ngayon dahil dito. Marami na kasing akong nakikilalang friends lalo na sa peborit kong Room 193. Kilala na rin nila ako at akala ng iba regular na ako dun samantalang kaka-1 week ko palang last Monday. Mabilis na napalagay na ang loob nila sa akin, kulang na lang nga GEB para magkakilanlan ang lahat.
Siguro next time try ko rin itong Unlicall nila. Medyo nakakapagod na rin kasi mag-text sa mga taong hindi naman nagrereply sa iyo. Magte-text lang pag may kailangan, pero maski greet or good morning wala kang maririnig sa kanila.
Teh Teacher
Stories like this, always have a way of putting the right perspective on life.
Jean Thompson stood in front of her fifth-grade class on the very first day of school in the fall and told the children a lie. Like most teachers, she looked at her pupils and said that she loved them all the same, that she would treat them all alike. And that was impossible because there in front of her, slumped in his seat on the third row, was a little boy named Teddy Stoddard.
Mrs. Thompson had watched Teddy the year before and noticed he didn't play well with the other children, that his clothes were unkept and that he constantly needed a bath. And Teddy was unpleasant.
It got to the point during the first few months that she would actually take delight in marking his papers with a broad red pen, making bold X's and then marking the F at the top of the paper biggest of all. Because Teddy was a sullen little boy, no one else seemed to enjoy him, either.
At the school where Mrs. Thompson taught, she was required to review each child's records and put Teddy's off until last. When she opened his file, she was in for a surprise. His first-grade teacher wrote, "Teddy is a bright, inquisitive child with a ready laugh." "He does his work neatly and has good manners...he is a joy to be around."
His second-grade teacher wrote, "Teddy is an excellent student well-liked by his classmates, but he is troubled because his mother has a terminal illness and life at home must be a struggle."
His third-grade teacher wrote, "Teddy continues to work hard but his mother's death has been hard on him. He tries to do his best but his father doesn't show much interest and his home life will soon affect him if some steps aren't taken."
Teddy's fourth-grade teacher wrote, "Teddy is withdrawn and doesn't show much interest in school. He doesn't have many friends and sometimes sleeps in class. He is tardy and could become a problem."
By now Mrs. Thompson realized the problem, but Christmas was coming fast. It was all she could do, with the school play and all, until the day before the holidays began and she was suddenly forced to focus on Teddy Stoddard.
Her children brought her presents, all in beautiful ribbon and bright paper, except for Teddy's, which was clumsily wrapped in the heavy, brown paper of a scissored grocery bag. Mrs. Thompson took pains to open it in the middle of the other presents.
Some of the children started to laugh when she found a rhinestone bracelet with some of the stones missing, and a bottle that was one-quarter full of cologne. She stifled the children's laughter when she exclaimed how pretty the bracelet was, putting it on, and dabbing some of the perfume behind the other wrist. Teddy Stoddard stayed behind just long enough to say, "Mrs. Thompson, today you smelled just like my mom used to."
After the children left she cried for at least an hour. On that very day, she quit teaching reading, writing, and speaking. Instead, she began to teach children. Jean Thompson paid particular attention to one they all called "Teddy."
As she worked with him, his mind seemed to come alive. The more she encouraged him, the faster he responded. On days where there would be an important test, Mrs. Thompson would remember that cologne. By the end of the year he had become one of the smartest children in the class and...well, he had also become the "pet" of the teacher who had once vowed to love all of her children exactly the same.
A year later she found a note under her door, from Teddy, telling her that of all the teachers he'd had in elementary school, she was his favorite. Six years went by before she got another note from Teddy. He then wrote that he had finished high school, third in his class, and she was still his favorite teacher of all time. Four years after that, she got another letter, saying that while things had been tough at times, he'd stayed in school, had stuck with it, and would graduate from college with the highest of honors. He assured Mrs. Thompson she was still his favorite teacher. Then four more years passed and yet another letter came. This time he explained that after he got his bachelor's degree, he decided to go a little further. The letter explained that she was still his favorite teacher, but that now his name was a little longer. The letter was signed, Theodore F. Stoddard, M.D. The story doesn't end there. You see, there was yet another letter that Spring. Teddy said he'd met this girl and was to be married. He explained that his father had died a couple of years ago and he was wondering...well, if Mrs. Thompson might agree to sit in the pew usually reserved for the mother of the groom. And guess what, she wore that bracelet, the one with several rhinestones missing. And I bet on that special day, Jean Thompson smelled just like...well, just like the way Teddy remembered his mother smelling on their last Christmas together.
THE MORAL: You never can tell what type of impact you may make on another's life by your actions or lack of action. Consider this fact in your venture thru life.
Jean Thompson stood in front of her fifth-grade class on the very first day of school in the fall and told the children a lie. Like most teachers, she looked at her pupils and said that she loved them all the same, that she would treat them all alike. And that was impossible because there in front of her, slumped in his seat on the third row, was a little boy named Teddy Stoddard.
Mrs. Thompson had watched Teddy the year before and noticed he didn't play well with the other children, that his clothes were unkept and that he constantly needed a bath. And Teddy was unpleasant.
It got to the point during the first few months that she would actually take delight in marking his papers with a broad red pen, making bold X's and then marking the F at the top of the paper biggest of all. Because Teddy was a sullen little boy, no one else seemed to enjoy him, either.
At the school where Mrs. Thompson taught, she was required to review each child's records and put Teddy's off until last. When she opened his file, she was in for a surprise. His first-grade teacher wrote, "Teddy is a bright, inquisitive child with a ready laugh." "He does his work neatly and has good manners...he is a joy to be around."
His second-grade teacher wrote, "Teddy is an excellent student well-liked by his classmates, but he is troubled because his mother has a terminal illness and life at home must be a struggle."
His third-grade teacher wrote, "Teddy continues to work hard but his mother's death has been hard on him. He tries to do his best but his father doesn't show much interest and his home life will soon affect him if some steps aren't taken."
Teddy's fourth-grade teacher wrote, "Teddy is withdrawn and doesn't show much interest in school. He doesn't have many friends and sometimes sleeps in class. He is tardy and could become a problem."
By now Mrs. Thompson realized the problem, but Christmas was coming fast. It was all she could do, with the school play and all, until the day before the holidays began and she was suddenly forced to focus on Teddy Stoddard.
Her children brought her presents, all in beautiful ribbon and bright paper, except for Teddy's, which was clumsily wrapped in the heavy, brown paper of a scissored grocery bag. Mrs. Thompson took pains to open it in the middle of the other presents.
Some of the children started to laugh when she found a rhinestone bracelet with some of the stones missing, and a bottle that was one-quarter full of cologne. She stifled the children's laughter when she exclaimed how pretty the bracelet was, putting it on, and dabbing some of the perfume behind the other wrist. Teddy Stoddard stayed behind just long enough to say, "Mrs. Thompson, today you smelled just like my mom used to."
After the children left she cried for at least an hour. On that very day, she quit teaching reading, writing, and speaking. Instead, she began to teach children. Jean Thompson paid particular attention to one they all called "Teddy."
As she worked with him, his mind seemed to come alive. The more she encouraged him, the faster he responded. On days where there would be an important test, Mrs. Thompson would remember that cologne. By the end of the year he had become one of the smartest children in the class and...well, he had also become the "pet" of the teacher who had once vowed to love all of her children exactly the same.
A year later she found a note under her door, from Teddy, telling her that of all the teachers he'd had in elementary school, she was his favorite. Six years went by before she got another note from Teddy. He then wrote that he had finished high school, third in his class, and she was still his favorite teacher of all time. Four years after that, she got another letter, saying that while things had been tough at times, he'd stayed in school, had stuck with it, and would graduate from college with the highest of honors. He assured Mrs. Thompson she was still his favorite teacher. Then four more years passed and yet another letter came. This time he explained that after he got his bachelor's degree, he decided to go a little further. The letter explained that she was still his favorite teacher, but that now his name was a little longer. The letter was signed, Theodore F. Stoddard, M.D. The story doesn't end there. You see, there was yet another letter that Spring. Teddy said he'd met this girl and was to be married. He explained that his father had died a couple of years ago and he was wondering...well, if Mrs. Thompson might agree to sit in the pew usually reserved for the mother of the groom. And guess what, she wore that bracelet, the one with several rhinestones missing. And I bet on that special day, Jean Thompson smelled just like...well, just like the way Teddy remembered his mother smelling on their last Christmas together.
THE MORAL: You never can tell what type of impact you may make on another's life by your actions or lack of action. Consider this fact in your venture thru life.
Teh 2009 (un)Happy Planet Index
Teh Top 20 "happy" countries according to Happy Planet Index (HPI)
MANILA - The Philippines ranked as the 14th happiest place in the world but reported a low life satisfaction rating, according to the 2009 Happy Planet Index (HPI) published by the New Economics Foundation, an independent think tank.
The HPI measures happiness according to a country's average life expectancy, quality of life data, and environmental track record.
A total of 143 countries were scored from 0 to 100 based on three index targets: high life expectancy, high life satisfaction, and a low ecological footprint. A low ecological footprint is defined as the country's fair share of the world's natural resources, which must not exceed 2.1 global hectares (gha). Life satisfaction, meanwhile, is measured under the World Database of Happiness, which determines how residents of a particular country are satisfied with "their life as a whole these days, all things considered."
The Philippines scored better than its neighboring countries like China (20th), Indonesia (16th), and Malaysia (33rd). It is also the only Asian country that ranked in the survey's top 20 happiest countries, besides Vietnam (5th). Previously, the Philippines ranked 17th on the 2006 HPI.
The Philippines scored 59.0 out of 100 on the happiness index, based on the country's relatively high life expectancy (71.0) and good ecological footprint (0.9 global hectares). However, the country scored poorly on life satisfaction (5.5) - the same life satisfaction rating reported by countries like Albania (54th), Macedonia (111th), and Bulgaria (82nd).
'Happiest place in the world'
Meanwhile, the "happiest place in the world," according to the HPI, is Costa Rica, which reported the highest life satisfaction rating in the world (8.5) and the second highest average life expectancy in the region (78.5). This boosted its HPI score, despite its poor ecological footprint (2.3 gha).
The least happiest place in the world is Zimbabwe, which scored 16.6 out of 100 on the index.
There was also a marked absence of first world countries on the HPI's Top 10 happiest countries, with more Latin American and Caribbean countries scoring higher on the index. The 2nd happiest place in the world is the Dominican Republic, followed by Jamaica, Guatemala, Vietnam, Colombia, Cuba, El Salvador, Brazil (the only G20 country to rank high), and Honduras.
Although many poor countries performed well on the happiness index, the HPI report noted that the world is still far from achieving happiness, sustainable living and ecological efficiency. The report said that countries around the world are still generally "unhappy" because of glaring socio-economic inequalities, poverty, war, environmental degradation, and a rapid exhaustion of natural resources.
source: abs-cbn news
for complete data: download here, PDF file
Si Mang Jack at Potpot
Tuwing umaga bago umuwi sa amin, dumadaan muna ako sa computer shop nina Mang Jack, pero si Mang Potpot ang nagbabantay palagi. Mga 7am bukas na sila kaya dun ako pumupunta para mag MafiaWars (Facebook, adik talaga!).
Kakaiba lang sa kanila kasi, me isang chatroom silang pinupuntahan kung saan pinagmumura nila ang mga chatters. Nung unang rinig ko sa pagmumurahan na iyon, siyempre nagulat ako kasi hindi ko naman inaasahan na ganun pala sila. Humingi naman sila ng paumanhin sa akin. Hindi ko na inusisa kung saang website may ganyan.
Nasisira lang ulo ko kina Mang Jack sa tuloy-tuloy na pagmumura at panlalait nila sa ibang chatter. Pero mukhang masokista rin at trip lang din ng mga tao na ganunin sila kaya wala namang nagrereklamo. Maski asawa ni Jack sumasali na rin, madalas puro P***** I** M* ang naririnig ko sa kanila at iba pang mga maseselan na salita na hindi ko na babangitin pa.
Minsan talaga magugulat ka na lang sa ibang pag-uugali ng mga tao sa paligid mo.
Kakaiba lang sa kanila kasi, me isang chatroom silang pinupuntahan kung saan pinagmumura nila ang mga chatters. Nung unang rinig ko sa pagmumurahan na iyon, siyempre nagulat ako kasi hindi ko naman inaasahan na ganun pala sila. Humingi naman sila ng paumanhin sa akin. Hindi ko na inusisa kung saang website may ganyan.
Nasisira lang ulo ko kina Mang Jack sa tuloy-tuloy na pagmumura at panlalait nila sa ibang chatter. Pero mukhang masokista rin at trip lang din ng mga tao na ganunin sila kaya wala namang nagrereklamo. Maski asawa ni Jack sumasali na rin, madalas puro P***** I** M* ang naririnig ko sa kanila at iba pang mga maseselan na salita na hindi ko na babangitin pa.
Minsan talaga magugulat ka na lang sa ibang pag-uugali ng mga tao sa paligid mo.
He says
"Ang sinabi ko sa kanya, mahalin mo muna ang aking mga kakulangan (imperfections). Para pag natutunan mo nang mahalin iyon, wala nang magiging issue pa sa aming relasyon at patuloy na uusbong at lalalim ang aming pagmamahalan."
-best Yohan to Jinji talking about his "technique"
-best Yohan to Jinji talking about his "technique"
Webwatch - Codex Sinaiticus
Codex Sinaiticus is one of the most important books in the world. Handwritten well over 1600 years ago, the manuscript contains the Christian Bible in Greek, including the oldest complete copy of the New Testament. Its heavily corrected text is of outstanding importance for the history of the Bible and the manuscript – the oldest substantial book to survive Antiquity – is of supreme importance for the history of the book.
It is one of the most important hand-written ancient copies of the Greek Bible. It was written in the 4th century in uncial letters. It came to the attention of scholars in the 19th century at the Greek Monastery of Mount Sinai, with further material discovered in the 20th century, and most of it is today in the British Library. Originally, it contained the whole of both Testaments. The Greek Old Testament (or Septuagint) survived almost complete, along with a complete New Testament, plus the Epistle of Barnabas, and portions of The Shepherd of Hermas.
Little Big Planet
Last Saturday afternoon, gaya ng napagusapan. Pumunta kami nina Angelo kina Cyril ulit para maglaro ng Little Big Planet. Nag-text ako sa iba pang PS Boys dahil si Cy naman ang nagyaya pero walang reply kaya bahala sila kung punta ba sila o hindi.
Masyado kaming naadik sa game na ito. Multi-player kasi siya unlike ng usual games na 1-2 player lang. Kaya mas magulo at unahan pa minsan. Marami nang award at positive reviews ang nakuha ng game na ito. Mahalaga ang game na ito sa Playstation 3 dahil ito ang magsisilbing baseline sa mga future games na gagawin nila dahil na nga sa overwhelming support ng game communities sa games na ito at sa mga awards na nakuha nito mula nung lumabas ito sa market.
Ika nga ni Wikipedia sa game na ito..
"The game received an overwhelmingly positive reaction from critics and has been praised for its presentation, including its graphics, physics and audio, along with its gameplay and large array of customisable and online features. Additional praise was given to its scope and future potential based on user-created content; minor criticism was reserved for specific elements of the gameplay mechanics and level creation facilities."
Eto nga pala ang Official Trailer ng game, mula kay YouTube..
Nakakatuwa siya laruin dahil na rin sa "freedom" na nagagawa nito sa players unlike sa ibang games na halos controlled ang environment at movement mo na predictable masyado. Sobrang lawak ng area, although kahit run at jump lang ang basic movement niya, na compensate naman siya sa mga add-ons ng game kagaya ng custom character appearance, stickers, yung free environment, interesting puzzles, mga hidden items at mga unexpected traps/pitfalls na siyang nagbibigay kulay sa game.
Hindi mo mararamdaman ang oras pag naglalaro ka, dahil sobrang busy ka sa mga puzzles at minsan competitive dahil may timed event kung saan maguunahan kayo sa pagkuha ng mga items para lumaki ang share mo sa pie chart ng mga loots. Cooperative rin dahil hindi ka makakausad hanggat hindi mo nagagawa ng bawat isa ang role nila sa area like taga-pull ng lever, taga-buhat ng ganitong bagay etc.
Parang mini-game review na rin ito dahil i really recommend ang game na ito dun sa iba na gustong bakasyon muna sa seryoso at kumplikadong mundo ng RPG or walang katapusang Action/Strategy games. Nakakawala ng stress at halos sumakit ang tiyan ko kakatawa at sigaw dahil nga sa unahan minsan ng mga items ito at minsan kailangang umiwas sa mga traps. Kung pwede nga lang na gawing 8 players itong game na ito. Grabe. Labo-labo na siguro ito at sobrang kulit ng game.
Sa sobrang kaadikan at hindi na namin napansin ang oras, umuwi na kami nila Angelo at Rene mga bandang gabi na at nagsabi kay Cyril na next time iyon ulit and this time sumali siya at yung tinutulugan pa kami.
Welcome Back
I'm really happy that after almost a year of hiatus, nagbabalik ang pamangkin ko dito sa Blogosphere, and one of the first few bloggers that I've met since I started to blog,
Aaron James, RN - "The Whereabouts"
Clip: Final Fantasy XIII (E3 Trailer)
i'm really convinced now that 2010 will be the "year of the console"..
El Lang ba Talaga?
Hayz, ewan ko. Pumasok na naman ako sa isang relationship na hindi alam kung may patutunguhan nga ba. Ayoko na kasi maulit pa ang mga bagay na nangyari na kagaya ng maling desisyon ko.
Mamaya kasi kagaya nung mga nakaraan, baka hindi love kundi lust lang nararamdaman ko sa isang tao. Sa simula akala mo love na iyon pero after niyong mag-sex, saka mo lang mare-realize na libog lang pala iyon at parang natunaw na bula lang ang inaakala mong pagmamahal. Wrong signal na naman ang nasagap ko just in case. Bakit kasi ang hirap recognize ang dalawang bagay na iyan. Sobrang nipis ng linya na hindi mo alam na tumawid kana pala sa boundary ng bawat isa.
Sa mga taong nagdaan sa aking buhay, sa loob ng ilang taon. Hindi ko pa talaga nararamdaman ang malalim na pagmamahal kagaya ng description ng iba ukol dito. Ewan ko, hindi ko alam kung bakit ganun ako. Dahil ba sa hindi ko mahal ang sarili ko, kaya ganun din ang nagagawa ko sa iba. Gusto ko maranasan yung tunay na pagmamahal. Hindi yung mababaw lang. Yung handa kong i-sakripisyo ang lahat para lang sa kanya. Against all odds.
Pero hindi ko alam kung saan magsisimula. Wala akong ideya kung papano nabubuo iyon. Kung papano umuusbong mula sa simpleng pakikipag-ugnayan lang sa isang tao. Sana dumating na yung taong iyon para ipakita sa akin ang totoong kahulugan nito.
Mamaya kasi kagaya nung mga nakaraan, baka hindi love kundi lust lang nararamdaman ko sa isang tao. Sa simula akala mo love na iyon pero after niyong mag-sex, saka mo lang mare-realize na libog lang pala iyon at parang natunaw na bula lang ang inaakala mong pagmamahal. Wrong signal na naman ang nasagap ko just in case. Bakit kasi ang hirap recognize ang dalawang bagay na iyan. Sobrang nipis ng linya na hindi mo alam na tumawid kana pala sa boundary ng bawat isa.
Sa mga taong nagdaan sa aking buhay, sa loob ng ilang taon. Hindi ko pa talaga nararamdaman ang malalim na pagmamahal kagaya ng description ng iba ukol dito. Ewan ko, hindi ko alam kung bakit ganun ako. Dahil ba sa hindi ko mahal ang sarili ko, kaya ganun din ang nagagawa ko sa iba. Gusto ko maranasan yung tunay na pagmamahal. Hindi yung mababaw lang. Yung handa kong i-sakripisyo ang lahat para lang sa kanya. Against all odds.
Pero hindi ko alam kung saan magsisimula. Wala akong ideya kung papano nabubuo iyon. Kung papano umuusbong mula sa simpleng pakikipag-ugnayan lang sa isang tao. Sana dumating na yung taong iyon para ipakita sa akin ang totoong kahulugan nito.
Longer Expiration for Mobile Phone Load
Mobile phone load to have longer shelf life
NTC readies guidelines for telcos
MANILA, Philippines-- Bowing to pressure from lawmakers, government regulators were finalizing on Thursday new rules requiring mobile phone companies to treble the shelf life of prepaid credits amid persistent complaints of “vanishing load” from consumers.
Under the new NTC rules, prepaid load of P10 or less will have a three-day validity period, compared with the present policy of both Smart Communications Inc. and Globe Telecom Inc. of having credits in this bracket expire after only 24 hours.
At the highest end of the range, credits of P600 to P1,000 will have a validity of 180 days from the time they are loaded into a prepaid user's account. This represents a 200-percent increase in load shelf life from the present policy of Smart and Globe to have a maximum validity of only 60 days.
“The expiration or validity of prepaid loads shall correspond to the amount of loads purchased,” according to the NTC draft circular. “The higher the prepaid loads, the longer is the expiration or validity period.”
According to the new scheme, credits of P10 to P20 will be valid for seven days; over P20 to P30 for 10 days; over P30 to P40 for 14 days; over P40 to P50 for 17 days; over P50 toP60 for 20 days; over P60 to P70 for 24 days; over P70 to P80 for 21 days; over P80 to P100 for 30 days; over Pl00 to Pl50 for 45 days; over Pl50 to P200 for 60 days; over P200 to P300 for 90 days; and over P300 to P600 for 150 days.
“The validity period starts upon receipt of confirmation of the prepaid loads purchased,” according to the draft circular. “Call data records shall be made available to the prepaid users upon request free of charge.”
It also mandates that access to balance inquiry service through text messages shall be free of charge.
The NTC's new policy comes after the regulator and telecommunications companies endured a storm of criticism from senators and consumer rights advocates in recent weeks, caused by Senate President Juan Ponce Enrile's complaint of “vanishing load” in his prepaid account.
full story here
Salamat naman at hinabaan na ang expiration ng mga load. At free of charge na ang balance inquiry at paghingi ng records. Nakakarma na ang mga pesteng telcos na yan sa pang-buburaot nila sa taumbayan. Bwisit na bwisit na talaga ako sa kanila everytime na lang na bigla kang ma-che-check operator nang hindi mo alam ang dahilan. Tapos pag tumawag ka walang malinaw na sagot ang ibibigay sa iyo. Kung hindi pa nawala load ni Sen. Enrile hindi pa gagawa ng action. Onli in da Pilipins!
NTC readies guidelines for telcos
MANILA, Philippines-- Bowing to pressure from lawmakers, government regulators were finalizing on Thursday new rules requiring mobile phone companies to treble the shelf life of prepaid credits amid persistent complaints of “vanishing load” from consumers.
Under the new NTC rules, prepaid load of P10 or less will have a three-day validity period, compared with the present policy of both Smart Communications Inc. and Globe Telecom Inc. of having credits in this bracket expire after only 24 hours.
At the highest end of the range, credits of P600 to P1,000 will have a validity of 180 days from the time they are loaded into a prepaid user's account. This represents a 200-percent increase in load shelf life from the present policy of Smart and Globe to have a maximum validity of only 60 days.
“The expiration or validity of prepaid loads shall correspond to the amount of loads purchased,” according to the NTC draft circular. “The higher the prepaid loads, the longer is the expiration or validity period.”
According to the new scheme, credits of P10 to P20 will be valid for seven days; over P20 to P30 for 10 days; over P30 to P40 for 14 days; over P40 to P50 for 17 days; over P50 toP60 for 20 days; over P60 to P70 for 24 days; over P70 to P80 for 21 days; over P80 to P100 for 30 days; over Pl00 to Pl50 for 45 days; over Pl50 to P200 for 60 days; over P200 to P300 for 90 days; and over P300 to P600 for 150 days.
“The validity period starts upon receipt of confirmation of the prepaid loads purchased,” according to the draft circular. “Call data records shall be made available to the prepaid users upon request free of charge.”
It also mandates that access to balance inquiry service through text messages shall be free of charge.
The NTC's new policy comes after the regulator and telecommunications companies endured a storm of criticism from senators and consumer rights advocates in recent weeks, caused by Senate President Juan Ponce Enrile's complaint of “vanishing load” in his prepaid account.
full story here
***
Salamat naman at hinabaan na ang expiration ng mga load. At free of charge na ang balance inquiry at paghingi ng records. Nakakarma na ang mga pesteng telcos na yan sa pang-buburaot nila sa taumbayan. Bwisit na bwisit na talaga ako sa kanila everytime na lang na bigla kang ma-che-check operator nang hindi mo alam ang dahilan. Tapos pag tumawag ka walang malinaw na sagot ang ibibigay sa iyo. Kung hindi pa nawala load ni Sen. Enrile hindi pa gagawa ng action. Onli in da Pilipins!
Prayers for Baby Daniel
Our Prayers are with you Oliver (officemate) for the fast recovery of your son, baby Daniel who is suffering from Biliary Atresia. We will do what we can to help!
What kind of blogs do you read?
In a survey conducted by Universal/McCann - Wave 3 (29 countries, 17,000 Internet Users, March 2008), on the question "When you read blogs, which of the following topics would you read most often?" and here are the results..
Haberdey aking Prinsesa!
Happy Birthday Diane! ang prinsesa ng Collat.
credits: Sir Jason aka Bathala
Pag-iisa
Lunch time na.
Sinundo mo ako sa opisina kagaya ng palagi mong ginagawa. "Hindi ka ba inantok kanina?", ang tanong mo. "Hindi naman, kahit ilang oras lang ako nakatulog". "Alagaan mo ang sarili mo, ayokong magkasakit ang baby ko!" sabay pisil mo sa aking pisngi.
Habang naglalakad sa kalsada, inakbayan mo ako, sabay halik sa pisngi ko. "I love you!", napangiti na lang ako bigla. Hindi mo napapansin, kanina pa akong nakatitig sa iyo. Sinabi sa sarili "Ang swerte ko talaga at nahanap kita. Walang salita ang makakatumbas sa kaligayahang nararamdaman ko kapag kapiling kita, Mahal na mahal kita, ikaw ang buhay ko."
Nang biglang napalingon ka, "Bakit may dumi ba mukha ko". "Wala naman!", bigla kong sambit. Napakaamo ng iyong mukha na parang inosenteng bata. Ang mapupulang labi mo, ang mapungay mong mga mata at ang cute mong dimples kapag napapangiti ka. Niyakap kita ulit nang mahigpit at ganun ka rin sa akin.
Pumasok tayo sa isang fastfood chain, umorder ng pagkain. Pagkaupo, kapwa tayo nagsaluhan ng pagkain. Ang saya-saya ko nang mga oras na iyon. Parang tumigil ang mundo para lang sa atin sa saliw ng kantang "You'll be in my Heart". Panay tawanan at harutan ang ginagawa natin. Sana hindi na matapos ang sandaling iyon.
Pagkatapos ng kanta, bumalik sa dati ang lahat. Ang realidad na nag-iisa lang ako sa upuan, walang kasama. Imahinasyon lang pala ang tumatakbo sa aking isipan mula sa simula palang. Ang pag-aakalang nahanap na ang espesyal na tao ay parang papalubog na araw sa takipsilim na unti-unting binubulid ng kadiliman ng gabi.
Lumabas na ako at naglakad pabalik sa opisina. Akala ko kakayanin ko na mabuhay na mag-isa, hindi pala. Kapag may problema ka, masaya ka, frustrated ka, inspired ka - ikikimkim mo na lang sa sarili mo. Hindi mo maibahagi ang parte ng buhay mo. Nakakalungkot.
Sinundo mo ako sa opisina kagaya ng palagi mong ginagawa. "Hindi ka ba inantok kanina?", ang tanong mo. "Hindi naman, kahit ilang oras lang ako nakatulog". "Alagaan mo ang sarili mo, ayokong magkasakit ang baby ko!" sabay pisil mo sa aking pisngi.
Habang naglalakad sa kalsada, inakbayan mo ako, sabay halik sa pisngi ko. "I love you!", napangiti na lang ako bigla. Hindi mo napapansin, kanina pa akong nakatitig sa iyo. Sinabi sa sarili "Ang swerte ko talaga at nahanap kita. Walang salita ang makakatumbas sa kaligayahang nararamdaman ko kapag kapiling kita, Mahal na mahal kita, ikaw ang buhay ko."
Nang biglang napalingon ka, "Bakit may dumi ba mukha ko". "Wala naman!", bigla kong sambit. Napakaamo ng iyong mukha na parang inosenteng bata. Ang mapupulang labi mo, ang mapungay mong mga mata at ang cute mong dimples kapag napapangiti ka. Niyakap kita ulit nang mahigpit at ganun ka rin sa akin.
Pumasok tayo sa isang fastfood chain, umorder ng pagkain. Pagkaupo, kapwa tayo nagsaluhan ng pagkain. Ang saya-saya ko nang mga oras na iyon. Parang tumigil ang mundo para lang sa atin sa saliw ng kantang "You'll be in my Heart". Panay tawanan at harutan ang ginagawa natin. Sana hindi na matapos ang sandaling iyon.
Pagkatapos ng kanta, bumalik sa dati ang lahat. Ang realidad na nag-iisa lang ako sa upuan, walang kasama. Imahinasyon lang pala ang tumatakbo sa aking isipan mula sa simula palang. Ang pag-aakalang nahanap na ang espesyal na tao ay parang papalubog na araw sa takipsilim na unti-unting binubulid ng kadiliman ng gabi.
Lumabas na ako at naglakad pabalik sa opisina. Akala ko kakayanin ko na mabuhay na mag-isa, hindi pala. Kapag may problema ka, masaya ka, frustrated ka, inspired ka - ikikimkim mo na lang sa sarili mo. Hindi mo maibahagi ang parte ng buhay mo. Nakakalungkot.
Subscribe to:
Posts (Atom)
