SALUBONG SA 2009

Isang Manigong Bagong Taon sa lahat! Bagong Taon, buhay, simula at pag-asa!

Salamat nga pala sa mga taong dumaan sa aking buhay. Nagbigay sa akin ng inspirasyon para magpatuloy sa buhay. Mga nagpatawa at nagpalungkot sa akin. Sa mga naging ex ko at magiging palang. Sa mga kaibigan at kaklase. Sa magulang ko at mga kapatid. Sa mga taong nagturo sa akin ng mga mahahalagang leksyon sa buhay. Dumaan na naman ang taon na puno ng pakikibaka at pakikipagsapalaran sa buhay. Sana pagdating ng bagong taon patuloy niyo pa rin akong gabayan at samahan sa pagtahak natin sa landas ng walang kasiguruhan.

Supervisor's Christmas Message

Hi GUYS!!!

Merry Christmas to everyone. This year has been so fun and fullfilling thanks to each and every one of you..

Angie, laughter is always the best medicine... At ikaw ang botika ng bayan. I appreciate your sense of cheer and warmth. I hope you always stay like that.

Ms Bitun, you're such a dear lady. Competitive, effective, fun and sweet at the same time. I love what you bring to the table.

Tess, you've got a big heart in a small package. You're such a positive presence and I like having you around, foxy lady.

Peng, I love how opinionated you are, and I admire your thought process. You are also very thoughtful of me and your peers. One of the most unique and wonderful people I've known.

Ricky my homie, your initiative is something I'm definitely proud of. Ever-smiling and an overall nice guy. Cheers!

Diane, my princessity. You are indeed very charming. A burst of sunshine all the time.

Khris, I dunno if I've mentioned that I love how you're a real lady with a great sense of humor. You never fail to crack me up. You will definitely make a good wife someday =D

Jeff my boy! You're my intriguing guy. I appreciate so much the things that you do to help the team out. You're very smart and you've got a fascinating personality.

Vivz, my sweet lady. You're such a darling. I'm happy to have someone as nice as you are in my team. And you've got one of the best naturally wavy hair ever, hehe.

Lenelyn, you're such a warm person. Very endearing, and the team will never be what it is without you. You are promising, and I cannot wait to see what's in store for you.

Grazzie, how can the day go by without having you around? You're fun-loving and an efficient colleague at the same time. Your friendliness will make you go places.

Oliver buddy boy, you are one really talented person. A mix of creativity, resourcefulness, critical thinking and charm. I'm glad you're showing us this wonderful side of you.

Annabelle, without question, your integrity is absolutely admirable. Your thirst for knowledge plus overall nice persona will definitely go a long way. Way to go!

Sherrydante, I'm not sure when you'd get to read this. But you're such a bright light through anything. I've never seen you being negative at all. That means people just like having you around.

Joydee, you're a darling. Your resilience and determination to overcome obstacles is inspiring. I hope only the best things for you.

Jona, my sweet artist. God has been very generous with his graces upon you--giving you wonderful talents and an equally wonderful personality.

And a happy new year to all of you! I love you guys, and I appreciate everyone being so nice and all. I wish you all the best. God Bless =D

Horror Flicks before teh New Year

Sensya na at hindi nakakapag-update sa blog, kasi na trauma ako sa mga napapanod ko ngayon lalo na sa movie series na ito. Both bloody and psychological horror binigay nito sa akin. Nabitin lang ako kasi up to Saw 4 lang nasa DVD namin kaya maghahanap pa ako ng part 5 niya.

Tapos kahapon pa, nagpunta kami sa haus ng ka-berks ko. Pinalaro pa sa akin ang latest Silent Hill na game sa PS3, grabe sobrang real-time siya as in gumagalaw lahat ng gamit pag nababangga mo. Added feature pa ang battle system na parang Resident Evil siya. Ayoko na siya laruin kasi mas nakakatakot pa ang sorroundings/ background music kesa sa mga mobs mismo. Hehe!

Highest page view so far

October 17, 2008 got the highest page view since the inception of this blog to the blogosphere. 94 hits and i dunno what part ng blog entries ang binabasa nila, nevertheless - salamat po sa patuloy na pagtangkilik sa aking blog at sa mga namamadali ng daan thru google/yahoo keyword search. Kahit hindi gaano kilala, may nagpupunta pa rin. Proud to say na ads free ang blog na ito at patuloy sa pagiging personal at walang motibong kumita.

Clip: Gun Lae Gun - OST The Love of Siam

*sigh* after seeing the trailer of "The Love of Siam" - although last year pa sya na release na in-love agad ako sa movie na ito. It is so real and honest. Walang exaggeration. Simple and pure kaya marami siguro ang nakaka-relate sa movie na ito. Another great Thai movie (aside from Shutter) to watch. Thanks Quachee and EthaiMusic for the lyrics and translation of the OST of the movie. This song is dedicated sa mga kagaya ng situation nina Mew and Tong out there..

Song: You & Me / Gun Lae Gun
Album: OST Love of Siam
Singer: Q Flure
Lyrics & translation from Ethaimusic


ถ้าบอกว่าเพลงนี้แต่งให้เธอ เธอจะเชื่อไหม
taa bok waa pleng nee dtaeng hai ter ter ja cheua mai
If I said that this song is made for you, would you believe it?

มันอาจไม่เพราะไม่ซึ้งไม่สวยงามเหมือนเพลงทั่วไป
man aat mai pror mai seung mai suay ngaam meuan pleng tua bpai
It's probably not melodious, not affectionate, not beautiful like other songs.

อยากให้รู้ว่าเพลงรัก ถ้าไม่รักก็เขียนไม่ได้
yaak hai roo waa pleng rak taa mai rak gor kian mai daai
I want you to know that if there's no love, you can't write a love song.

แต่กับเธอคนดีรู้ไหม ฉันเขียนอย่างง่าย...ดาย
dtae gap ter kon dee roo mai chan kian yaang ngaai ... daai
But for you, my dear, do you know? I wrote it easily.

เธอคงเคยได้ยินเพลงรักมานับร้อยพัน
ter kong koie dai-yin pleng rak maa nap roi pan
You've probably heard hundreds and thousands of love songs

มันอาจจะโดนใจ
man aat ja dohn jai
that's probably impressive

แต่ก็มีความหมายเหมือนๆกันแต่ถ้าเธอฟังเพลงนี้
dtae gor mee kwaam maai meuan-meuan gan dtae taa ter fang pleng nee
but with a similar meaning altogether, but if you listen to this song,

เพลงที่เขียนเพื่อเธอเท่านั้น
pleng tee kian peua ter tao nan
a song that's written simply for you.

เพื่อเธอเข้าใจความหมายแล้วใจจะได้มีกันและกัน
peua ter kao jai kwaam maai laew jai ja daai mee gan lae gan
For you to understand the meaning of it, our hearts will then have a connection.

ให้มันเป็นเพลงบนทางเดินเคียง ที่จะมีเพียงเสียงเธอกับฉัน
hai man bpen pleng bon taang dern kiang tee ja mee piang siang ter gap chan
Let it be a song on our pathways that consist only voices of you and me.

อยู่ด้วยกันตราบนานๆ
yoo duay gan dtraap naan-naan
Together as long as possible.

ดั่งในใจความบอกในกวีว่าตราบใดที่มีรักย่อมมีหวัง
dang nai jai kwaam bok nai ga-wee waa dtraap dai tee mee rak yom mee wang
As the meaning is told in a poetry that as long as there's love naturally there's hope.

คือทุกครั้งที่รักของเธอส่องใจ ฉันมีปลายทาง
keu took krang tee rak kong ter song jai chan mee bplaai taang
Means whenever your love shines through the heart, I have a goal.


มีความจริงอยู่ในความรักตั้งมากมาย
mee kwaam jing yoo nai kwaam rak dtang maak maai
There is a lot of facts found in love,

และที่ผ่านมาฉันใช้เวลาเพื่อหาความหมาย
lae tee paan maa chan chai way-laa peua haa kwaam maai
and in the past I used the time for the sake of finding the meaning.

แต่ไม่นานก็เพิ่งรู้ เมื่อทุกครั้งที่มีเธอใกล้
dtae mai naan gor perng roo meua took krang tee mee ter glai
But soon, I'd just know it, whenever you are near me,

ว่าถ้าชีวิตคือทำนอง เธอก็เป็นดังคำร้องที่เพราะและซึ้งจับใจ
waa taa chee-wit keu tam nong ter gor bpen dang kam rong tee pror lae seung jap jai
That if life's a rhythm, you are as good as the words that is melodious and touching to the heart.

ให้มันเป็นเพลงบนทางเดินเคียง ที่จะมีเพียงเสียงเธอกับฉัน
hai man bpen pleng bon taang dern kiang tee ja mee piang siang ter gap chan
Let it be a song on our pathways that consist only voices of you and me.

อยู่ด้วยกันตราบนานๆ
yoo duay gan dtraap naan-naan
Together as long as possible.

ดั่งในใจความบอกในกวีว่าตราบใดที่มีรักย่อมมีหวัง
dang nai jai kwaam bok nai ga-wee waa dtraap dai tee mee rak yom mee wang
As the meaning is told in a poetry that as long as there's love naturally there's hope.

คือทุกครั้งที่รักของเธอส่องใจ ฉันมีปลายทาง
keu took krang tee rak kong ter song jai chan mee bplaai taang
Means whenever your love shines through the heart, I have a goal.

มีทางเดินให้เราเดินเคียง และมีเสียงของเธอกับฉัน
mee taang dern hai rao dern kiang lae mee siang kong ter gap chan
There's a pathway for us to walk side by side and there are voices of you and me.

มีทางเดินให้เราเดินร่วมเคียง และมีเสียงของเธอกับฉัน
mee taang dern hai rao dern ruam kiang lae mee siang kong ter gap chan
There's a pathway for us to walk side by side and there are voices of you and me.

Sigh

after a heartache,
what we do is cry,
breakdown & act
as if it's the end of
our life

the condition that
goes with us is to
never love again,
to resist hurt..

we let time fly by,
believing that it
can heal our
wounds..

that's what we
think.

but the truth
behind this that
people can't see is
that

TIME CAN'T HEAL
HEARTACHES, BUT
A NEW LOVE
WILL DO

it's just the reason
that new love will
outreign the past
love you are trying
to erase.

walang palabok na salita, nakakasilaw na graphics etc, plain and simple

Merry Christmas.. to all fellow bloggers out there!!

Clip: Only You - Gregorian

one of my Gregorian faves..

Only You
Gregorian: Masters of Chant

Looking from a window above, it is like a story of love
Can you hear me?
Came back only yesterday, I'm moving farther away
Want you near me

All I needed was the love you gave
All I needed for another day
And all I ever knew
Only you

Sometimes when I think of her name when it's only a game
And I need you
Listen to the words that you say it's getting harder to stay
When I see you

All I needed was the love you gave
All I needed for another day
And all I ever knew
Only you

This is going to take a long time and I wonder what's mine
Can't take no more
Wonder if you'll understand it's just the touch of your hand
Behind a closed door

All I needed was the love you gave
All I needed for another day
And all I ever knew
Only you

Reunion aftermath

December 2008

December 2007

December 2006
December 2005 reunion

Masaya lang ako sa mga nangyari kagabi dahil nagkita-kita ulit kaming magkakaklase nung kolehiyo pa ako. Biglang nanariwa ang mga alaala nung mga panahong andun pa kami sa eskwelahan. Ang SM na naging recess area namin. Ang mezzanine na tambayan namin pag nag-aantay ng shift. Tawanan. Kwentuhan. Lokohan. Sayang nga lang at hindi nakapunta ang 2 sa mga kolokoy sa grupo namin dahil pareho silang may pananagutan sa relihiyong kanilang kinaaniban. Sana sa susunod na taon (sa buwan ng Abril) makasama sila sa Summer get together naman ni Cha-cha (classmate namin mula Dubai).

Kahapon mga 1.30pm na ako nakarating sa SM. As usual and expected ako ang maaga kahit ang usapan eh 1pm (pinoy nga naman), then si Arnold nakita ko na lang na umaaligid, then si Nerissa dumating mga 1.55pm, si Lester mga 2pm, Angelo at 2.10pm, habang sina Charlene, Raniel at asawa niya mga 2.30pm na nakarating. Si Dhez nangako na sasama pero hindi man lang nag-text. Umaasa pa naman ako na darating siya dahil bukod sa mga kolokoy eh siya ang muse ng grupo. Mga 2.45pm na kami nakaalis dahil bumili pa ako ng pang exchange gift kasama si Lester sa may National. Wala kasi akong dala that time bukod sa digicam na low-batt naman kaasar talaga.

Medyo makulimlim at nagbabadya ang ulan pero tumuloy pa rin kami. Buti na lang at may dalang car sina Raniel at Arnold kaya mabilis kaming nakapunta kina Tere na nag-aantay na sa amin sa bahay nila sa may Novaliches (na malapit na sa Valenzuela - ang layo). Ayun naghanda na kami at nag-ihaw ng isda, mga kakanin at iba pang ulam. Nakakahiya nga at ako lang hindi nakapagdala sa amin ng desert, ang mahal kasi ng prutas dun malapit sa kanila. Hayaan mo na may saging naman kina Tere. Nakakainis nga dahil akala ko talaga puno pa ang battery nung sa digicam pero paggamit ko na eh naging 1 bar na lang at nagbabadya na empty batt na siya. Kaya kay Nerissa na lang ginamit namin most of the time. Buti naman at uupload niya iyon within this week.

Mga update sa kanila..

Nerissa, Teresa - as usual wala pa ring bago sa kanila. Dun pa rin sa dating work sila doing the same thing. Ewan ko kung may lovelife mga iyon kasi ayaw naman nila pagusapan. Halos pare-pareho lang kaming breadwinner sa family namin.

Arnold - what's new kay Bro, ayun kagaya ko pareho na kaming mukhang cancer patient - wala lang manipis na lalo ang hair niya compared sa akin. Kaya nga nagpa-picture kami na magkatabi eh. Brothers in distress.

Angelo/Charlene - June na ang kasal nila, walang nagbago - pang-asar pa rin sa Charlene while in contrast naman si Angelo, hindi natanong kung buntis na ba kaya magpapakasal. Hehe. Balak ni Angelo magbukas ng computer shop syempre todo support ako dun dahil matagal na niyang plano iyon along with my berks.

Raniel - hindi ko alam name ng asawa niya, sorry talaga. Pero Ok naman ang wife niya at nakikipag-biruan pa sa amin. July na ang kasal nila - paano ba ito ninong ako sa 2 kasal nga mga ito. This is my first time. Hindi ko nga alam kung anu ireregalo sa kanila. Buntis na asawa ni Raniel at sa March na manganganak. Oi Raniel - ung cellphone ah reserve na sa akin. Next month ko bibilhin iyan.

Lester - ang big surprise this reunion. Madaming nagulat at nagbago sa kanya ngayon. Isa na ako dun. Dati kasi bad boy effect siya sa school. Ngayon super bait na siya at akala mo seminarista. Nagulat nga ako at hindi pala siya umiinom kagaya ko. Pero wala sa itsura niya kasi eh. Mas gwapo na siya sa akin. Amp! Nakakahiya lumapit sa kanya. Pero nakakalungkot din kasi mga ilang taon na lang eh aalis na rin siya to migrate sa US kasama ng kanyang family dun. Kaya nga sinusulit na namin ang natitirang taon niya dito kaya asahan na gigimik kahit strolling pa. Makasama lang namin siya.

Mga 8pm na kami nakauwi. Salamat nga pala bro Arnold sa paghatid sa amin sa sakayan. Kahit ganyan ka, mahal ka namin dahil isa ka sa mga component ng grupo. Salamat rin sa mga dumating at nagbigay ng kanilang panahon, oras at pagod para maidaos ang isa na namang reunion na isa sa pinakamalahagang event ng aking buhay. Kita-kits nalang po sa April para sa summer get together. Amen.

Reunion mamaya

Kahapon Cabal Online for 10 hours, puro mga LID (Lake in the Dusk) quest kaya nakakaantok nung tumagal. Wala lang kung bakit kasi 20x mong papatayin ang kalaban na iyon at 20 map parts din gagamitin mo, plus 5 quest lang ang pwede ipasok eh andami pa kayang tambak na quest bale lumalabas baka mga 60 map parts ang magastos ko bago matapos ang LID quest. Hayz kabisado ko na nga ang lugar at ang completion time na lang ang kinukumpara ko (mga 30mins more or less). Sana matapos na ito para wala na akong isipin kundi ang Ruina station.

Mga alas-2 na ako nakatulog dahil pinanood ko pa kagabi nang kaunti ang "Saw series" sabi ng kapatid ko magkakarugtong daw iyon kaya wala akong pwedeng skip kundi magsimula sa unang saw. Hmm. Medyo Ok naman na parang mala-CSI/suspense ang theme ng palabas. Akala ko kasi na parang typical na American bloody and gore ang film, iyon pala eh may sense naman pala. Bigla ko tuloy naalala ang Scary Movie 4 kung saan na feature ang movie na iyon sa spoof nila. Nagtataka lang ako bakit kaya wala sina Fred Krueger at Jason sa mga sequels nila. Tinapos ko rin ang unang Nightmare on Elm street, wala lang. Natatangahan lang ako kay Krueger kasi alam mo na. Basta ganun. Habang inaantay sa pag-upload ang mga natitirang year-end pics sa GlamRock party ng Chase, binisita ko ang mahigit 60+ na blog links ko at binati sila ng Advance Merry Christmas. Nakakapagod pala pag binisita mo ang lahat, kulang ang isang oras sa pagtingin palang ng mga blog nila.

Kagabi usap kami ni JS, iyon nga lang paputol-putol siya pero umabot ng mga 3 hours ang usapan. Buti nga at walang tao sa taas kaya nakapag-usap kami sa phone nang tuloy-tuloy. Halo-halo lang pinag-usapan. Naputol lang ang usapan namin nung na lowbat na ang wireless phone. Mamaya na ang college reunion ng batch namin sa AMA-Fairview. Kaso hindi kami ganun karami dahil ang iba eh nasa ibang bansa na or may mas importanteng gagawin pero Ok lang. Annual na kasi itong ginagawa namin for 4 years na. Wala lang - kain lang, usap, exchange gift, videoke pag meron. Then uwi na. Ganun lang - wala nang iba pang abubot. Mahala magkita once a year para pagusapn kung anu na ang balita sa buhay. Next year na lang ang reunion ng mga Oso dahil medyo alanganin at nasa probinsya ang iba.

Friday na

TGIF nga naman. It has been a long and exhausting week for me. Daming ginagawa masyado. Nababaliw na ako sa mga pwede mangyari sa pagtatapos ng taon. Can't wait for our college reunion this Sunday. Kaso hindi ko alam kung makakapunta ba ang lahat. Sila lang kasi ang maasahan kong one of the few good friends unlike here at the office - where i'll have to wear a mask para masakyan lang ang kanilang mga timpla. JS alam ko me sakit ka ngayon - take care over there. Palagi mong binisita ang aking blog. Hmm. Hindi ka naman nagrereply. Gumawa ka na rin ng blog kasi. Hehe! Yung mga pics nga pala hindi ko na-upload lahat dahil anung oras na at maaga pa ang pasok ko. Geh iyon lang muna. Oi Dan mag-reply ka sa text message ko. Kelangan mong mag-kwento sa akin.

P.S.
Ang bilis talaga ng reply mo JS sa chikka. Alam mo naman ang reason kung bakit ganun. Kaya wag ka na magtampo sa akin. Alam mo naman na public ang blog na ito an ikaw dapat ang unang makaintindi niyan.

Wari

Anung oras na at andito pa rin ako sa shop, hindi ko alam kung ma-upload ko ba ang sandamukal na mga pics mula sa year-end party namin. Sinasabay ko na lang sa pagsilip ng mga friendster ng aking friends. Basta me iniisip akong mga bagay-bagay. Kung pwede ko lang ibalik ang panahon. Kung maaga ko lang nakilala siya (sila). Eh di sana masaya ako ngayon at wala nang hahanapin pa. Wag nyo na usisain. Sa akin na lang po iyon. Ah basta, hindi mo maintindihan ang sarili ko.

Bakit ganun.

Bakit ganito.

Bakit po.

Bakit po.

Bakit ganito nangyayari.

Pagod na po ako.

Ayoko na.

Sawa na ako.

May magbabago ba?

Ano bang gusto ko?

Ano ba ang silbi ko?

Tangina, ewan.

Masaya ang buhay Border

Sa umaga pa lang paggising mo. Wala kang maabutang nakahanda man lang na pagkain. Magtitimpla lang ng kape, maliligo, magbibihis then aalis na ng bahay. Ilang oras na biyahe papauwi. Pagdating mo sa bahay - wala ka ring madadatnan na nakahain na pagkain. Sasabihin sa iyo maghain ka na lang diyan at magbukas ng de-lata. Tapos sa tindahan pag kukuha ka ng pagkain dun o inumin -magbabayad ka pa kahit sa iyo naman galing ang pinangbili. Pag oras na ng "renta" mo sa bahay - umagang-umaga palang eh gigisingin ka na ng mga "paglalambing" nila na - bayad sa tubig, kuryente at iba pang mga gastos sa bahay. Ganyan ang aking buhay dorm sa aming sariling bahay. Saya noh!

Challenge

Matatapos na ang 2-week cleanup project namin sa system, then parating na naman ang bagong challenge - 1) Exceptions queue and 2) Null project. Kung kelan matatapos na ang taon saka pa nagdaratingan ang mga ganito. Hmp!

He Says

"When you start finding flaws with your partner -- it's because you dont love him anymore.. for if you love your partner -- you find his/her every flaw -- beauty that is making your relationship worth-keeping and worth-saving.. and from your words -- it seems that your BF bcome the antagonist na noon ay bida sa kwento mo.. then why choose to stay into something na alam mong ala ka ng makitang maganda? when you all have the option to go out and find what really would make you happy.. kasi the more you stay with the things that are making you unhappy, the longer you are depriving yourself of being in the state of "should-be-happy-life".
-posted by Buknoy, Mukamo Forumer

Kami na

Saturday. December 13 Akala ko late na kaming makakapunta sa year-end party, kasi ba naman anung oras na ako nakarating kina Garry (sabay kasi kami pupunta). Dahil sa traffic at hindi ko na-estimate ang oras. Nag-taxi na lang kami para mapabilis kami. Mga 8pm andun na kami. Marami na ring tao. Since glam rock ang theme expect na maraming naka-itim. Ayun kain, pa-picture sa tabi-tabi. Hindi naman ako umiinom kaya hinayaan ko nlang sila. Hmp. Hindi naman ako nanalo kahit isa man lang sa raffle. Malas talaga ako pagdating diyan. Dapat sana hindi na lang ako nagpunta. Gumastos pa ako. Hehe!

Sunday. December 14 Naglaro lang nung umaga, amp ang shop na malapit sa amin laging nag-exit ang client ng Cabal. Hindi na talaga ako maglalaro dun. Umuwi nang tanghali. Medyo naka-idlip. 3pm na ako nagising. Nagmamadali kasi magkikita kami ni JS (considered as a date). Traffic pag hapon kaya medyo natagalan ako. Nakakahiya sa kanya kasi kaninang 4pm pa pala siya eh almost 5pm na ako nakapunta. Natatawa lang ako kasi hawig niya ang high school classmate ko pag naka-sideview. Since madaming tao sa SM lumipat na kami sa Robinsons. Medyo matao din kaso sa bandang ibaba lang. Kumain sandali sa fastfood. Then watch na movie yung "Quarantine".

Nagtataka nga kami bakit kami lang ang tao sa sinehan. Hehe! Umandar na naman pilyo kong utak, hmm.. walang tao - pero nakakatakot din kasi baka may pumasok. Ayun.. kaunting alam mo na. Indie ang film ang galaw pa ng camera, pero tension building din kaya nakaka-excite panoorin. Lalo tuloy akong napapayakap sa kanya at hawak sa kamay dahil sa suspense. Hehe! 8pm na natapos ang palabas. Dumaan lang sa Department store para tumingin ng eyeglass, then electric shaver. Wala lang trip lang.

Then bago umuwi nagtanungan kami "Ano na.. Tayo na ba?" then we both answered "Yes" and so it's official. "In a relationship" na si Jinji. ^^; Natatakot lang ako kasi na baka hindi ko mabigay sa kanya ang binibigay niyang attention and caring sa akin. Hindi ko alam pero were testing the waters right now. I hope ma-clear na ang mga doubts sa aking isip pagdaan ng mga araw.

Teh Moment

Kahapon half-day lang ako para bumili ng mga abubot para sa aming Christmas Party - kung bakit pa kasi may "glam rock" theme. Lol. Mukha ba akong rakista. Kung bakit kasi may ganun pang kaartehan. Mas ok pa kahit formal na lang ang theme. Ang hirap kaya maghanap ng ganun. Wala rin akong pwedeng makausap o konsultahin sa pananamit ng mga ganun. Akalain mo din na nagkita kami ng best friend kong si Angelo sa mall nang hindi sinasadya, kaya ayun sa kanya ako humingi ng payo sa kung anung mga kakailangan kong susuotin. Mga 8pm na kami nakauwi dahil nag bus pa kami amp! Ilang taon na rin akong hindi nakakasakay dun kaya Ok lang kahit medyo abutin ng traffic. Saka me palabas naman sa bus kaya makakapag pahinga kahit papano.

Mamayang gabi na ang big night. Sana manalo sa raffle (sa totoo lang iyon lang habol ko, sayang naman kasi), pero huwag sana aabot ng alanganing oras para makauwi ako nang maaga. Hindi kasi ako sanay na nakikitulog sa ibang bahay. Parang nakakahiya. 2 days na kami nagkakausap ni JS. Can't to wait na magkita kami this Sunday. Like what you've said kaunti na lang ang kagaya natin and we should be together just like we wanted. I still having doubts kung magiging tayo pero hopefully mapapawi iyon bago matapos ang araw na iyon.

He Says

The last four years I spent with you, I have been happy. Most of it. I thought I can spend the rest of my life with you. To grow old. Together. But now that we’re living our separate ways, I guess we’ll simply grow old. Apart.

You, of all people, know that I’m not tough. You knew where to strike to deliver a fatal blow. When you came back, you hit it right on the spot. I found myself vulnerable again.

I don’t know if I should be comforted with the thought that as long as he stays overseas, I’ll have you. But do I really have you? Do you still want to have me? I used to know the answer had you asked me that question. If I’d answer that, would things change? I know I deserve better than these. But “these” are what you are. To love means to love you despite these things.

I'm learning how not to love you.

I'm getting there...

-Slip-up, Wandering Tsinelas

Payong

Natatawa na lang ako sa mga guys na mas gugustuhin pang magpaka-basa sa ulan kaysa magdala ng payong. Ano bang masama sa pagdadala ng payong? Hindi naman nakakabawas sa pagiging lalaki ang magdala nun at may enough reason naman for that. Bakit kung magkakasakit ba kayo matutulungan ba kayo ng mga iyan? Hindi diba.

Risk breaker

This is the third time for this year that I will be taking a risk. I'm seeing someone again. I won't tell any details right now. Wait and see mode.

Hay buhay

Sensya wala akong matinong post na nilalagay. Wala kasing mahanap na oras para makapagsulat, kahit sa office or sa bahay - lagi na lang akong busy. Sa kakaiisip ng iba - nakakalimutan ko na ang sarili ko. Tingnan itsura ko ngayon - mukha na akong bangkay na baboy.

Hindi na naman ako maka-relate sa mga tao dito sa office. Alam mo na pakiramdam mo na lagi na lang ikaw pinaguusapan or hindi ka sinasali sa usapan nila. Lalo na kanina sa CR pagpasok ko pa lang - yung tipong bigla na lang silang mananahimik after magsalita. Wala naman akong pakialam sa inyo - totoo nga sabi nila na sa office nagtatapos ang relation natin and hindi nawawala pa rin ang backstabbing moment bawat isa. Ako hindi na lang ako nagsasalita para iwas gulo. Makikisakay na lang ako kagaya ng ginagawa ko dati pa. Kahit pa ilang beses tayong mag-team building wala paring nagbabago sa inyo. Mga kalawang at anay.

Para sa mga loveless..

Kailan Ka Darating
Wency Cornejo featuring Rachel Alejandro

Dati ay nasaktan na
Ayoko na sanang lumuha pa
Nag-iisip, nagtataka
Sa ‘kin kaya ay darating ka pa
Nagtatanong ako kailan kaya

Marahil ay nariyan ka lang
Sa ‘king tabi ngunit ‘di ko alam
Sana nga’y malapit ka
‘Pagkat ako ngayo’y nag-iisa
Ngunit ako’y laging/ngunit umaasa
Balang araw ‘di na mag-iisa

Kailan ka darating sa buhay kong ito
Kailan mapapawi itong aking lungkot
Ang puso ko’y (ang puso ko’y) naghihintay (naghihintay) sa ‘yo

Nasa’n ka (nasa’n ka), o, giliw ko
Ako’y nangungulila sa ‘yo
Kay tagal (kay tagal) ng ‘yong pagdating
Sa Diyos ako’y laging humihiling
Nagdarasal sana ay dumating
Ano’ng kinakailangan kong gawin

Kailan ka darating sa buhay kong ito
Kailan mapapawi itong aking lungkot
Ang puso ko’y (ang puso ko’y) naghihintay (naghihintay)

Anong kailangan kong gawin
Upang ika’y maging akin
Nasa’n ka na
Nasa’n ka na (nasa’n ka na)
Haa haa haa

(Kailan ka darating sa buhay kong ito
Kailan mapapawi itong aking lungkot)
Ang puso ko’y (ang puso mo’y) naghihintay (naghihintay)
Ang puso ko’y (ang puso mo’y) naghihintay (naghihintay)

DOTA at Pag-ibig

Ang DOTA Parang Pag-IBIG

c Enchantress k b?
-habang lumalayo ako sau, mas masakit..
c Doom k b?
-pag-anjan ka, mainit paligid ko..c Silencer k b?
-kpg anjan ka, natatahimik ako..
c Beastmaster k b?
-maalaga ka kc..
c slardar k b?
-kc ms lumalakas tama ko sau..
c darkterror k b?
-ikaw lng gumagalaw sa mundo ko..
c razor k b?
- nakukuryente kc puso q sau..
c nerubian weaver k b?
-naghahabol aq lagi sau..
c omniknight k b?
-ikaw ang aking Guardian Angel..
bka naman CREEP k?
-lagi kasi kitang kasama..
hmm..
c phantom lancer b?
-cnong pipiliin ko sa inyo?
c techies b?
-suicide na ako kapag ala ka..
c leoric b?
-binubuhay mo ulit ako..
c crystal maiden b?
-kinikilig aq pag ksma k..
c pudge b?
-nahuli mo kc puso q..
c mirana b?
-dahil sau, napapatalon ako sa saya..
Frozen Throne o World Tree k b??
-kapag wala ka na, wala ng dahilan pa
para lumaban pa..Ü

No one understands me..

Shinji Ikari: Nobody understands me.
Rei Ayanami: You never understood anything.
Shinji Ikari: I thought this was supposed to be a world without pain, and without uncertainty.
Rei Ayanami: That's because you thought that everyone else felt the same as you do.
Shinji Ikari: You betrayed me! You betrayed my feelings!
Rei Ayanami: You misunderstood from the very beginning. You just believed what you wanted to believe.
Shinji Ikari: Nobody wants me. So they can all just die.
Rei Ayanami: Then what is your hand for?
Shinji Ikari: Nobody cares whether or not I exist. Nothing ever changes. So they can all just die.
Rei Ayanami: Then tell me; what is your heart for?
Shinji Ikari: It would be better if I never existed... I should just die, too.
Rei Ayanami: Then why are you here?
Shinji Ikari: I-is it okay for me to be here?

-Shinji & Rei, The End of Evangelion (1997)

Tired

as usual wala na naman akong gagawin this weekend and eto na naman ang kanta ko sa sarili ko..

"And I’m tired of being all alone, and this solitary moment makes me want to come back home"

Hanggang kailan

and again an advice from my trusted forumer/friend Buknoy..

up to now wala pa rin akong ka-relation its almost 2 years right now. hanggang kailan kaya ako magaantay or me darating pa kaya sa akin. kakapagod na kasi minsan. hanggang kailan ako magaantay. anu mga kailangan kong gawin o iwasan. ewan ko. nakaka depressed na minsan.

You dont need to wait bro, bigla na lang dumadating at the least expected time. Pag dumating na, mabibgla ka lang kasi di mo ineexpect. Minsan anjan na rin siya -- sa tabi tabi, we are just so insensitive sometimes na siya na pala yun. Minsan din naman, masyado tayong pihikan kasi we are setting lots of standards. Ganyan din naman ako dati, then i got tired of searching and seeking. I told then, the relationship wont last - yet we woke up one day- 4-5-6-7 years na pala kami. We were both astounded.

Our relationship is not perfect tho, i wont claim either that, for that lengthy time we've been together - hindi kami nag away. But we make it a point that such misunderstanding will be settled before we sleep.

Praying is our best aegis. People are saying that what we do is immoral. Pero pinakikinggan naman lahat dasal ko. Even if i dont ask for something - buntong hininga mo pa lang - alam na NIYA kung ano at DAPT para sayo.

Hope to hear from you again.

mapapa-Heart attack ka

the "Double Bypass burger" of Heart Attack grill

Yeta

Normally hindi talaga ako nagmumura - pero ewan ko. Bwisit na bwisit ako sa sarili ko. Punyeta talaga. Punyetang manipis na buhok (na halos mukhang panot na). Punyetang mukha (hindi sila naniniwala na 26 palang ako). Talagang natutunaw ako sa inggit pag nakikita ko ang iba na alam mo na "normal" ang buhok. Hindi ko na naasikaso ang sarili ko dahil sa pagtulong sa bahay. Sobra pa sa stresstabs TV ad ang itsura ko. Hanggang kailan ko ba sila pagsisilbihan at tutulungan. Walang nangyayari sa buhay ko at sila na lang iniisip ko palagi. Ewan. Pesteng buhay ito. Naiinis ako sa sarili ko bakit ako ganito. Gusto ko nang mawala.

Mukamo Advice (continued)

and again from this entry, Jinji is seeking advice for this situation..

"kung sakaling crush mo ang friend mo na syota naman ng friend mo rin, na nahuli mo namang niloloko siya nito (nanliligaw pa ng iba, nakikipag date etc.) and parang taken for granted siya..pero sobrang martir naman at mapaguusapan naman daw iyon nilang dalawa. anu ang gagawin mo na alam mo namang crush na crush mo siya?"

Buknoy (Mukamo forumer) replied..

di ko alam kasi di ko pa nararanasan pare. pero in any case, eto di ko lam kung ayus ah, never been into that kasi kaya puro base lang to sa kukoteng kong kinakalawang..

crush mo lang naman yung friend mo eh. it wont hur telling him/her that - that is if your sure to compromise the firendship you both have established. Baka kasi iwasan ka niya for letting him know na crush mo siya or either kayo ang magkatuluyan kasi inaantay ka lang...got my point.

About your other friend's flings, i guess you not in the shoe to inform your other friend that his partner(who happen again to be your friend--masyado ka atang friendly).....cge sabihin mo, yet you know the fact na martir kaibigan mo. Sino mapapasama, who would then be the antagonist in the story, ikaw---they'll both perceive your trying to ruin their relationship...and come one, i bet your friend(na crush mo) has his own extra cur activity, just that his so discreet in doing so, or either your just in his side thats why medyo you wouldnt want other to judge him wrongly.

I mean, your other friend is dating--granted he's wrong, but perhaps there is a reason why your friend is doing that. Baka kasi alang time yung crush mo sa kanya, baka kasi pakiramdam niya he's being compromised, baka kasi pakiramdam niya he's always outside the picture, thats why he wanted to someone that could give those things that your crush cant give.

instead, why not become a mediator, it's gonna hurt maybe, bec crush mo nga yung isa and from your essay, i am concluding that you wanted them na to part ways para enter ka sa scenario(sorry for my conclusion), pero success they say is being on top w/o stepping into someone's head. Why not try to talk first to your other friend and say, its not healthy to make such moves specially when he's taken(friendly conversation ha), and find the root cause why he's doing that. And if you fnd something, tell completely to your crush that without fabricating or sugarcoating any scenario--the whole truth, and if you cant, let them both talk...If you cant find some reason, hayaan mo ng maging martir ang kaibigan mo, sooner or later, he'll realized that, he's old enough for him nnot to know what he's doing....Just be thre for them, prove to them that you are indeed a FRIEND trying to help not a FRIEND whose trying to wreck a relationship.

Sa ganitong relasyon kasi, people are so prone to hook up with the partner of his friend or vice versa, and in the end, all people that were involved bcme enemies...and i hope you, your crush, and your other friend wont end up that way--these days, hirap ng maghanap ng totoong tropa. be thankful instead you have two...

hope i have said something that is worth - reading;-) please keep me posted

Wala lang

Sensya ilang days nang walang update, it's just wala talaga akong ma-post na kwento or sumthin. Wala gaano significant event na nangyari. Aside from kanina sa MRT. And nagbago na rin nang kaunti ang schedule ng ibang function kaya pati kami nadadamay - wala na akong time for surfing. Hindi ko alam kung satiated na ako sa current lifestyle ko pero ano magagawa ko - kaunting pagbabago lang, malaki na ang magiging epekto nito sa iba.

and Aris ang kulit ng usapan niyo ah..

“Hoy, hindi kita niloko!” ang sagot ko kay Ex. “Ako ang iniwanan mo.”

“Hindi kita iniwanan. Tingnan mo, nandito pa rin ako.”

Kung Kailangan mo Bato
Rey Bolero

ba't ang likot ng 'yong
mga mata?
sobrang dilat 'tsaka
pulang-pula?
kahit di mo man aminin
cellphone mong dala
ninakaw mo pa rin

simplehan mo lang sa palad ko
paraphernalia na kailangan mo
paulit-ulit ka na kaibigan
halatang ika'y sabog

at kung kailangan mo bato
sa oras na ika'y ginigiyang
kung tumitindi laman hanggang buto
nagangati

kung kailangan mo bato
na sandali lang tunaw nang lahat
trip mong kay bangis
dis-oras ng gabi nagwawalis
sa sandaling kailangan mo bato

dahil d'yan sa binabatak mo
biglang lumayas ang pamilya mo
wala na rin ang mga kaibigan
rumesponde lang sa'yo

at kung kailangan mo bato
dahil kapag ika'y nag-iisa
may boses sa dingding
at kisame ika'y napa-praning

kung kailangan mo bato
'pag naibenta mo na ang lahat
source mong kay bilis
t'yak mare-raid 'yan ng mga pulis
sa sandaling kailangan mo bato

Dagupan Team Building

Friday.Nov 28 Early shift kami (6am-2pm), mga 3pm na kami nakababa sa office. Pero Filipino time nga naman - past 4pm na kami nakaalis from Makati. Gusto ko nga sana yung team lang ang andun kaso nga me mga extra baggage na nagpadagdag sa sikip. What to expect from the team kundi sobrang ingay sa loob ng van - excited and OA talaga at nakakahiya kay kuya driver. Takipsilim na halos nang makadaan sa NLEX - kakainis maganda pa naman ang scenery kaso ayun madilim na.

Yung iba idlip mode na pero yung iba kasama na ako ayun nakatingin pa rin sa labas. Alam nyo na po ang inyong lingkod nag-senti na naman sa usual topic na naman. Hindi nga nila napansin na medyo napaiyak ako pero hindi naman ganun kahalata - kunwari medyo inaantok lang. Sobrang traffic sa Tarlac area (kakabukas lang ata ng SM City Rosales at sinabayan pa ng dahil Friday eh marami ang nagsisiuwian), kakainis dahil hindi ako komportable sa upuan ko dahil nasa dulo ako at hindi maayos ang pwet ko sa upuan. Mga 10pm (saktong 5hrs) na kami nakarating sa haus nina Ate Anna at naligaw pa nga kami dahil walang mga street ang area nila - sobrang pagod bagsak agad kami sa higaan after maglinis ng katawan.

Saturday.Nov 29 Mga 4am na ako nagising, hindi na ako nakasama pa sa pagpunta sa palengke nina Angie at Ricky - baka kasi hindi na kami dumaan dun at maagang bumili ng pasalubong. Buti na lang at 2 ang banyo nina Ate Anna kaya hindi medyo matagal ang paghihintay. Kakainis kulang ang shirt na dala ko kaya yung susuotin kong shirt for the whole day na iyon. 6am nagpunta kami sa dalampasigan at picture nang kaunti kasama na ang jogging kuno. Hehe!

Waaa first time ko makita ang dagat - pero nde naman ganun ka-excited - maraming tao na sa lugar na iyon at yung iba naliligo na. Me ibang mga pasadyang gawin na bato dun na hugis jackstone. Maraming alimasag pero pag lalapitan mo - nakatago na bago ka pa makalapit sa kanila. Malakas ang alon at mukhang medyo malalim na pag lumayo ka pa. Sandali lang kami dun dahil maghahanda pa ng pagkain at ilang mga bagay bago pumunta sa resort. Mga 10am na nakapunta sa resort - nagpaiwan kami ng iba para tapusin lang ang ibang niluluto. 11pm na kami nakahabol and naliligo na iba - i forgot the name of the resort pero parang Leisure Park or sumthin. Kaunti lang ang tao dun at mukhang exclusive kasi (ang mahal pa ng entrance bweset Php 175/head) - err puro bata naman ang nakita ko dun at walang makikitang prospect. Maganda ang area - attraction ata nila ang mataas na slide at ang wave pool pero malas ata kami kasi ilang beses dingh nag brownout sa area.

4pm na kami nakauwi after ilang hours na magbabad sa tubig, pa-picture, sight-seeing sa mga korean. After that ilang minutes of rest - nagpunta na kami sa beach nearby para mag-overnight. Iba kasi ang inaasahan namin sa area akala naman malawak ang area kaso crowded na rin at maliit lang ang space para dun sa pampang at may mga batong nakaharang pati na mga sandbags pero Ok na rin. Kaunting picture sa sunset - at eto ako yung ibang kuha ko medyo nakatalikod at emote nang kaunti. Then nag-"team building" na kami thru games.. kasama na dun ang patintero, hephep-hurrah atbp.

Habang nagaayos na sila para sa pagkain - naglakad-lakad muna ako sa kahabaan ng dalampasigan - eto na yung napapanood mo sa mga palabas na toto-senti na talaga, naglalakad naka-paa lang, hawak ang tsineles - nakatingin sa malayo at sa pag-hampas ng alon sa dagat. Ilang minuto rin ang tinagal nun. Ayoko kasi muna sumama sa kanila dahil alam kong OP lang ako sa mga sweet moments ng mag-asawa at syota pati na rin ang inuman nila habang kantahan. I have to be honest na medyo hindi ako nag-enjoy sa area na iyon - hindi ko alam dahil siguro wala akong nakilala man lang, hindi maganda ang area and maraming tao talaga. Pero Ok lang para sa Team naman ito at hindi personal. Past 9pm na kami nakauwi. And again sa dami ng activities for the day - maski ako na late nang natutulog eh tinablan na rin at tulog na pagdating sa haus.

Sunday. Nov 30 Mga 3am nagising na kami dahil maaga pa ang uwi namin (may pasok na kasi bukas pero naka-leave naman ako for that day), buti at naligo na ang iba at kaunti nlang ang pila sa banyo. Medyo past 4am na nakaalis sa haus nina Ate Anna and salamat nga palasa halos 3 days na pag-stay namin sa lugar. Dumaan kami ng talipapapara bumili ng pasalubong - boneless daing na bangos, danggit atbp. Marami pang natirang shots sa digicam kaya naman maski ang mga ulap, mga hayop at mga palayan kinuhaan ko na rin. Nakakasawa na kasi na puro tao na lang - mga nature shots naman para maiba at refreshing sa paningin. 10am na ako nakarating sa Quezon Ave. (me mga nauna pa sa akin makababa dahil sa North area nga kami at halos lahat sa South), medyo nagbabanta pa ang bagsak ng ulan kaya nagmamadali ako. Hindi na ako nag wave pa ng goodbye sa kanila kasi dami kong bitbit. Salamat nga pala kay Sir Jason for another team building experience. And hoping na maging happy ka just in case lumipat ka na ng ibang function. Well hindi ko na pahahabain pa ito and yung ibang details sa akin na lang. Looking forward for another out-of-town team building again.

Dagupan City here I come..

Behold the new SEELE logo

A snake curled around an apple in-between the seven eyes written in the center - "Überm Sternenzelt richtet Gott, wie wir gerichtet" ("Above the starry-sky judges God, the way we judged")

Cleaning up

Free time again, supposedly maglalaro ng Cabal Online sana kaso hindi pa pala nalagyan ng patch kaya eto update sa message boards, social networks and nagbubura ng ibang contacts. Kahit papano natapyas at nalinis na rin sa wakas.

Inspired

After a week of depression and makupad na service ng Kentucky (Kupad) Fried Chicken sa may Ayala-MRT kaninang umaga lang, akala ko tuloy-tuloy na ito hanggang mamaya sa work pero hindi pala. As usual updates na naman ako sa blogs and other message boards na pinupuntahan ko. Then bloghopping i've just stumbled upon the blog of Aris - nagbasa-basa ulit ng mga entries niya ang ayun nakakita na naman ng cheesy/mushy and can't-believe-that-it's-happening thing. Na inspired na naman ako kasi akala ko hindi na nag-eexist mga ganitong scenario and sa pang umaga pantasya na lang na kagaya ng ginagawa ko napupunta ito.

May mga ganito pang eksena eh..

“Do you like me?” Sumagot kaagad ako. “Yes, I like you.” Iyon ang totoo. Hindi ko inaasahan ang sumunod na tanong mo. “Will you be my boyfriend?” Natigilan ako. “Are you serious?” ang tanong ko. “Yeah,” ang sagot mo. “Gusto rin kita. Kailangan pa ba nating patagalin? I don’t believe in courtship.” "Uhmm, ok. Sure,” ang sagot ko. “So, mula ngayon, tayo na?” ang pag-confirm mo.“Oo.”

Pasensya na kung mukhang common or corny sa inyo mga ganitong scene pero pakialam nyo eh blog ko ito kung may reklamo kayo gumawa kayo ng blog nyo *joke*. Ang asim hehe. Kaka-inlove lalo nung nabasa ko ang whole entry parang fairy tale lang na nababasa. I know exagerrated ako mag-kwento pero masaya lang talaga ako ngayon and patuloy pa ring umaasa na alam mo na kahit ganito lang ako makakahanap pa rin ako na magmamahal din sa akin.

Na kagaya nga ng sabi ni Aris..

“Basta yung makakasundo ko… Yung makakaintindi sa trabaho ko… Mature… Sweet… Hindi matampuhin…”

Pero kung sakali ako ang gagawa ng unang move, hanggat maari ayoko mangyari sa akin ang ganito pero anung magagawa ko kung nasa harapan ko na ganitong situation, feeling of rejection..

“I am in love with you.” “W-what?” Nagulat siya. “All these time alam ko na alam mo kung ano ako. I’m sorry, I can’t help it. You have been so good to me. I just realized na mahal na kita.” “I am risking everything by telling you this, “ ang sabi ko. “Alam ko na maaari kang magalit sa akin. Maaaring masira ang ating friendship. But I have to be honest dahil hindi ko na kaya.” Nagpatuloy ako. “Ang hirap na araw-araw, nakikita kita at nakakasama. When you do good things to me or when you simply smile at me, lalo akong nahihirapan dahil lalo kitang minamahal. You have no idea how hard it is for me… loving you more each day and just keeping it to myself.” Katahimikan uli. “We’re best friends, Aris,” ang sabi ni MF pagkaraan. “Walang ibang kahulugan ang pagiging close natin.” “Aris, I am sorry…” ang sabi sa mahinang tinig. At siya'y umalis.

Sige hanggang sa muli, bukas walang pasok dahil US holiday, marami akong dapat asikasuhin mula umaga hanggang hapon kaya hindi ko alam kung makakapaglaro ba ako ng online game bukas. Naiisip ko pa rin ang year-end performance review sa akin kagabi and it will serve as a motivating factor to continue exceeding expectation from my superiors. Planning to improve my communication skills further and gusto ko na rin matutuo ng Niponggo. ^^;

Good Job [Jin]

Kakatapos lang ng Performance Review (for the year) ko. And I'm very glad that I was among the Teh Top 20 performers on our function (at the Top 5). May kasabihan nga na "Whatever a man sows, so shall he reaps" and ito na nga ang fruit of my labor - all those months struggling to be the best at our team. Enough reason to continue living despite na loveless pa rin up to now. ^^;

Unwell

I'm a little bit dizzy right now. Kaninang umaga pa akong may ubo't sipon. This is the first time na nangyari sa akin ulit ito after a couple of months. Magastos magkasakit. I wish there could be someone na mag-aalaga sa akin.

Idle

Buong araw walang ginawa ang team kundi magdaldalan at tsismisan na lang tungkol sa team building namin sa Dagupan City. Sige kayo pag puro kayo plano hindi talaga matutuloy iyan kagaya na lang ng katabi naming team, halos araw-araw na lang nila pinaguusapan ang Puerto Galera, look what happened - hindi natuloy, in the end frustration lang napala nila.

Kakainis nga puro meeting hindi na ako nakapag-browse sa Net dahil nakakahiya naman na naguusap sila tapos iba ginagawa ko. Halos 2 oras ding pinagusapan mga bagay-bagay mula sa pag-alis to pagkain, games and pag-uwi. Bahala sila pero ako gusto ko lang makapunta ng ibang lugar and I'm not excited for the sake of so-called "bonds" tutal pag-uwi plastikan na naman din ang mangyayari. Human nature talaga. tsk. tsk.

Kahit hindi maganda ang araw ko (wala ako sa mood makipag-gaguhan sa kanila - ang araw-araw na panlalait sa akin na hindi kumpleto ang araw pag wala iyon), salamat na lang kay Titser Yol ang napatawa niya ako sa blog niya. Lalo na ang transformation thru Enerva energy drink. Kaya naman marami siyang follower sa blog niya, iba ang talent niya sa pagsulat ng entry - yung tipong mapapangiti ang nagbabasa. Sana marami pang kagaya mo Titser Yol.

He says

"..Gusto ko lang sanang makita siyang ngumiti ulit kasi iba talaga yung naramdaman ko nung nginitian niya ako. Parang biglang nabuo ang aking loob. Parang biglang umapaw ang kaligayahan sa aking puso. Naaninag ko nang panandalian ang tunay na kaligayahan noong tiningnan niya ako sa aking mga mata at ngumiti."
-Desperate Measures [Act1], Zwei's Einzweihandler

Gray Cloud

It's Monday again, bagong simula na naman ng aking buhay. Napawi na ang nakaraan na walang pinagkaiba sa dating kabanata. Hanggang ngayon; I'm still struggling to live a life I want. Kaso me mga tao, pagkakataon o kaganapan na sadyang pumipigil sa iyo para tupadin ang mga goals mo sa buhay. Me mga tao na despite binigay mo ang trust mo at pagmamahal mo sa kanila - still parang kulang pa din sa kanila.

Sinabi ko sa sarili ko hindi na ako aasa pa na may darating pero heto patuloy pa rin ako sa pagpapakatanga sa sarili. Daydreaming of someone na makaka-kumpleto ng aking pagkatao, ang mamahalin ko nang ako, ang handang ibigay ang lahat at ipaglaban ako. Nakakalungkot pero hindi pa rin siya dumadating - kung kelan nagkakaroon na ako ng pag-asa, saka naman pinagkakait sa akin ang pagkakataon na iyon.

Gusto ko magalit at saktan ang sarili ko dahil sa katangahan kong ito pero hindi ko magawa. Gusto ko na mawala pero ayokong gawin sa sarili ko at sa aking paraan. Hindi ko na alam kung ano ang worth ko sa inyo. Hindi ko na alam kung bakit pa ako nabubuhay. Hindi ko maramdaman na may nagmamahal sa akin. Parang isang malaking kalokohan lang ang makipagsalamuha sa ibang tao na alam mo namang nagbabago sila kasimbilis ng kisapmata.

Hindi ko alam kung ano pa ang mangyayari sa darating na mga araw. I feel worthless, betrayed and alone right now. Hope i have enough diversion and coping mechanism to get me though. Ang hirap pala ng ganito - akala ko everything goes smoothly at makakabangon na ako, pero natisod ulit ako at muling nadapa. Tanga-tanga ko talaga.

TV Asahi's 2007 Top 100 anime

TV Asahi has recently published a list of Japan’s top 100 favorite anime, which was created by an open poll on the station’s website. The list varies quite a bit with last year’s; most notably the exclusion or descend of some cult classics. The top 10 contains more recent series than last year.

1. Lupin the 3rd
2. Dragon Ball
3. Doraemon
4. Ashita no Joe
5. Mobile Suit Gundam
6. Dog of Flanders
7. Sazae-san
8. Candy Candy
9. Attack no. 1
10. Urusei Yatsura
11. Chibi Maruko-chan
12. Kinniku Man
13. Captain
14. Heidi of the Alps
15. Fist of the North Star
16. Captain Tsubasa
17. Touch
18. Manga Nihon Mukashi Banashi
19. Bishoujo Senshi Sailor Moon
20. Haha wo Tazunete Sanzenri
21. Space Cruiser Yamato
22. Gamba no Bouken
23. Slam Dunk
24. Neon Genesis Evangelion
25. Dr. Slump
26. Kyojin no Hoshi
27. Anne of Green Gables
28. Galaxy Express 999
29. Future Boy Conan
30. Dokaben
31. Magical Angel Creamy Mami
32. One Piece
33. Araiguma Rascal (Rascal the Racoon)
34. Naruto
35. The Adventures of Tom Sawyer
36. Maison Ikkoku
37. Tensai Bakabon
38. Youkai Ningen Bem
39. Little Witch Sally
40. Pokemon
41. Cyborg 009
42. Gegege no Kitarou
43. Detective Conan
44. Yatta Man
45. Rose of Versailles
46. Tiger Mask
47. Shoukoujo Sara
48. Fullmetal Alchemist
49. Asari-chan
50. Hamtaro
51. Ikkyuu-san
52. Black Jack
53. Tom and Jerry
54. Kimba the White Lion
55. City Hunter
56. Dokonjou Gaeru
57. Hakushon Daimaou
58. Cats Eye
59. Futari wa Pretty Cure: Max Heart
60. Minashigo Hacchi
61. Gachaman
62. Astro Boy
63. Anpanman
64. Swiss Family Robinson
65. Inakappe Taisho
66. Obocchama-kun
67. Himitsu no Akko-chan
68. Prince of Tennis
69. Cutie Honey
70. Major
71. Haikara-san ga Tooru
72. Honey and Clover
73. Ranma 1/2
74. Samurai Giants
75. Nana
76. Hana Yori Dango
77. Princess Knight
78. Majokko Meg-chan
79. Devilman
80. Ojarumaru
81. Jarinko Chie
82. Sgt. Frog
83. Saint Seiya
84. Hana no Ko Runrun
85. Speed Racer
86. Shin-chan
87. High School! Kimengumi
88. Mahou Sensei Negima!
89. Hajime Ningen Gyaatoruzu
90. Marvelous Melmo
91. Mazinger Z
92. Kiteretsu Daihyakka
93. Bleach
94. Ojamajo Doremi
95. Atashin’chi
96. Umi no Triton
97. Maicchangu Machiko Sensei
98. Shounen Ashibe
99. Chiki Chiki Machine Mou Race
100. Gu-Gu Ganchi

I heart [Yuki]

Home Sweet Home
Yuki

aruki tsukarete furidasu ame
tsukami soko neta usagi o otte
anata no me wa suki tooru
kurai umi no soko de iki o shite iru mizu
watashi o yonde yonde koko ni iru no yo
doko e ikeba ikeba mitasareru no?

getting tired of walking, the rain that began to fall
I chase after the rabbit I couldn't catch
your eyes are like the clear water
breathing deep down in the ocean
call me, call me, I'm here
where can I go, to where, so that I'm satisfied?

uchi e kaero asu ni nareba
daijoubu tte waratte iru kana
namae o yonde yonde dakishimeru yo
omoidashite me o tojite osanai koro

let's go home, when tomorrow comes
will I be laughing saying that it's all ok?
call my name, call me, I'll embrace you
so close your eyes and remember those innocent times

tarinai tokoro o anata ga umete kureta
kanashii kimochi datte sa sugu wasurerareta kara
kowakunai yo

you filled the parts I lacked in
because I was able to forget even sad feelings
I'm not afraid

uso o tsuite koukai shite
watashi wa itsuka otona ni natta
haji o kaite ase o kaite
soredemo odori tsudzukeru riyuu
tamashii kogashite kogashite sakenderu yo
hiraite ikeba ikeba sukuwareru no

lying, and regretting that
I became an adult someday
getting humiliated, sweating
but the reason for me to continue dancing
is burning, burning my soul and screams
if I continue, continue to open it I can be saved

uchi e kaero shiroi usagi
tsuki no ura de aimashou
kaerou asu ni nareba
hadashi de waratte iru kara
watashi wa yonde yonde dakishimeru yo
omoidashite me o tojite osanai koro

let's go home, let's meet
behind the moon, white rabbit
let's return, when tomorrow comes
I'll be laughing barefeet
I'll call, call and embrace it
so close your eyes and remember those innocent times

aruki tsukarete furidasu ame
tsukami soko neta usagi o otte
anata no me wa suki tooru
kurai umi no soko de iki o shite iru mizu
namae o yonde yonde koko ni iru no yo
kokoro ni ieba ieba mitasareru no

getting tired of walking, the rain that began to fall
I chase after the rabbit I couldn't catch
your eyes are like the clear water
breathing deep down in the ocean
call my name, call me because I'm here
if I tell, tell my heart I'll be fulfilled

Fake Smile

"A smile is the best way to get oneself out of a tight spot, even if it is a fake one. Surprisingly enough, everyone takes it at face value. I read that in a book." - Sai, Naruto Shippuden

Due to the recent events that unfold, sa palagay ko tapos na ang hopeful arc ng aking buhay and it's getting gloomier all of a sudden. I guess i'll just have to be like Sai again. Wearing fake smiles to everyone - hiding all of the frustrations and problems in life. Tutal wala naman silang pakialam sa akin kung ano man ang mangyari sa akin at kung sa ano ang gagawin ko. I think it would be better this way. Masyado akong umaasa sa mga taong nakapaligid sa akin, pero ano napala ko - wala. Pare-pareho lang sila. So have it this way. It's better to supress my emotions to them para hindi na masakit in the long run.

Lamat

Dan,

Nasaktan talaga ako tungkol sa nangyari sa kahapon. Alam mo namang lahat ng sikreto ko sa iyo ko lang sinasabi, lahat ng mga problema ko, mga gusto kong mangyari sa buhay, mga frustrations - lahat iyon sinasabi ko sa iyo. Wala akong iniiwan na hindi mo nalalaman a buhay ko - maski mga naging gusto ko sinasabi ko sa iyo. Pero kahapon mula nang nagsimula ka nang maglihim sa akin, nagbago na ang lahat. Alam ko small deal sa iyo ito pero hindi mo lang alam kung gaano kalaki ang impact nito sa akin. Wala akong tinatago sa iyo pero heto ka ngayon naglilihim ka na sa akin. Ayaw mo na sa akin ipaalam ang mga bagay na usual naman nating pinaguusapan. Isa ka na lang sa mga kaunting tao na sinasandalan ko ngayon at pag nawala pa kayo patuloy na akong guguho at malugmok sa kawalan.

Malaki ang tiwala ko sa iyo at ilang taon na rin tayong magkaibigan. Ganun na ba "sila" kahalaga sa iyo at binabelewala mo na ako ngayon. Ganun ba sila ka importante sa iyo kaya hindi mo masabi sa akin. Dahil ba sa hindi ko mabigay ang gusto mo nung mga panahon na iyon (alam mo na kung ano iyon - kahit patutsada lang nila Nald at Keith). Ewan ko - alam ko namang nagbabago lahat ng bagay pati na ang tao pero hindi ganito kabilis - i was caught unprepared. Alam ko hindi na dapat maging issue ito pero gusto ko lang ipabatid sa iyo na labis akong nasaktan sa nangyari kahapon. Pakiramdam ko "you betrayed me" - kahit nag-sorry na ako sa iyo at ikaw sa akin. Andito na sa utak ko at hindi ko alam kung kailan siya mawawala. Wala na talaga akong kwentang tao kahit kanino. Lahat iniiwan ako.

Pasensya ka na sa lahat ng istorbo na nagawa ko sa iyo. Sa pagiging shock absorber mo lagi. Pasensya sa mga bagay na nde ko nasusuklian na ginawa mo.

Something to think about..

Kung papipiliin ka sa dalawa, sino pipiliin mo?

Taong mahal mo o Taong mahal ka?

Fraternal Bonds

Simple yet meaningful, sa picture na ito naalala ko na naman ang barkadahan nung elementary palang kami, 6 kami mula Grade 1 to 6. Masaya naglalaro ng habulan, taguan etc pag recess at uwian - pati na sa mga kalokohan. Sana one of these days magkita-kita ulit kami and re-forge the bonds that were created more than 10 years ago. ^^; Hindi ko maikukupara ang kasiyahan nung kabataan ko sa buhay ko ngayon. The plain reality that really hurts me most. Happiness is simply no longer there. Hindi ko na alam kung paano maging masaya sa buhay..

Naruto Shippuden (Manga version) - ep.310 The Title, OneManga.com

Friday na

Kung kailan Friday saka ako maagang nakapasok sa office. Hindi man lang ako nakapanood ng Naruto kagabi dahil tinotopak ang DVD amp na yan. Kaya sa office nalang ako nagbabasa ng manga - OMG ep.307 palang ako tapos ep.480+ na ata, andami ko pang dapat habulin.

Si prospect tumawag na naman pero as usual alanganing oras na naman, ginising na lang ako ng kapatid ko na may tumatawag sa akin. Nung nagkausap na kami sandali lang naman dahil hindi ko alam kung bakit hindi niya ako marinig then nawala na lang siya sa line. Hirap ng ganito kasi nde naka-list at private ang number pa. Sa YM hindi ko naman matiyempuhan na online siya. Puro follow-ups na lang ginagawa namin sa isa't-isa. Hindi ko alam kung base 1 na ba kami dahil ang hirap niya kausapin talaga.

Next week na pala ang team building namin sa Dagupan City. Kailangan ihanda na ang mga gamit dahil Friday ng gabi kami aalis mula sa office at diretso na doon. Iniisip ko na kung anung pasalubong ang iuuwi ko. Kahapon nag meeting ang team for that para wala nang aberya pagpunta dun.

ah ganun pala ha!?

langya ka talaga Cyril pag hindi ko pa binabasa isa-isa itong mga entries mo abala pa pala ako sa iyo, kahit medyo matagal nang nangyari ito papaltukan kitapag nakita tayo this weekend. Lilinawin ko lang po - hindi ako flooder. Active poster lang talaga ako sa forums/message boards. And sa text matagal na akong hindi ganun ka-excited mag-text dahil wala namang nagte-text sa akin. Pero nakaka-miss rin ang mga dating companies na pinasukan ko. *sigh* (brings back the GamePal memories..)

Prospect again

Nagkausap na kami ni prospect kagabi. 2 days na kasi at hindi kami magka-tyempo na magkausap dahil alanganin siya tumawag. Akala ko nakalimutan na niya ako. Nag check ako ng updates for any message mula sa kanya. Nag message back naman siya sa YM and binigyan niya ako ng assurance dun sa pinagusapan namin. Tiningnan ko rin ang Friendster profile niya and dumarami na naman ang mga tao sa list niya, i dunno kung matutuwa ba ako o maiinis sa nakita kong iyon. Tumawag siya at around 12.30mn, buti na lang at naalimpungatan ako at sinagot agad ang tawag niya.

Ayun usual na usapan. Nakakahiya nga kasi binabasa pa niya sa akin mga sinusulat ko sa YM and Friendster mail habang nagkakausap kami sa phone. Hindi ko alam kung ano ang sagot niya sa message ko. Isang "thank you" lang ang narinig ko mula sa kanya. Ano kaya ibig sabihin nun? Hmm. After that conversation (around 1am) nakatulog na ulit ako. Next time talagang diretsahan na ito, ayokong magmukhang umaasa sa kanya. Kung gusto niya eh di go pag hindi Ok lang din sa akin.

Pesteng Araw

Medyo normal na sana ang araw na ito eh. Nakaka-peste lang talaga nang malaman ko na tumapon ang facial wash sa bag ko dahil siguro sa ipitan sa MRT kanina lang. Asar na asar ako dahil pati ang pang kris kringle ko nadamay rin along with my toothpaste/brush. Pagpasok mo sa CR sa office - jampack naman, tapos andun pa ang mga Banyo King sa tagal mag stay at manalamin sa loob ng ilang minuto. Hindi tuloy ako nakapaglinis nang maayos at inantay pa silang lumabas. Pabalik-balik ako sa CR kakukuha ng tissue. Moral Lesson - wag hayaan maipit ang bag sa MRT at itaas ito pag talaga sobrang sikip na.

Si prospect mukhang wala na akong pag-asa talaga. Kung bakit pa kasi sinabi ko ang idea na mag Friendster siya - ayan gumawa ng account puro guys ang laman at wala pang 2-3 days ata ang account niya. Hindi pa naman kami nagkikita nang personal dahil nasa ibang bansa siya. Minsan na lang siya tumawag sa akin at kagabi hindi ko pa nasagot dahil nakalagay sa bag ko ang cellphone that time. Malay ko ba sa mga "new friends" niya tumatawag na siya. Ano naman ang laban ko sa mga goodlooking at nice body guys na na-add niya. Bukod sa mataba eh panot at panget pa ako. Kaya naman naka-mindset na ako na huwag nang umasa at assume dahil in the end ako rin ang mahihirapan at masasaktan.

Bahala na siguro - malamang ito yung mga sasabihin ko sa kanya once na nagkausap kami ulit. Hay buhay - bakit ganito lagi na lang akong pinaparusahan sa Taas, ganun na ba kabigat ang mga kasalanan ko at kulang pa ba mga pasakit na binibigay niya sa akin. Mas mabuti pang wakasan na lang niya buhay ko kesa ganitong mababaliw na ako sa mga dagok na dumarating sa buhay ko. Maski isipin ang sarili ko hindi ko na magawa, puro ibang tao na lang ang iniintindi ko. Papano naman ako. Hanggang kailan akong ganito? Kailan naman nila iisipin kapakanan ko? Pag patay na ako? Ewan. Mahirap magpakatao sa mundong ito.

Bahay namin mula sa GoogleEarth

Power Outage for Friendster

MANILA, Philippines – For the past few days, subscribers to the online social network Friendster were complaining about having unknown people in their friends’ list.
It happened right after the website announced that it was undergoing maintenance. In a recent blog entry, Friendster explained that the power outage in their outsourced data center in Santa Clara, California caused the downtime.

Friendster said its servers are located in Santa Clara, California along with other 50 companies. Friendster said it was not the only company that experienced the unscheduled downtime.

“As a result, Friendster, as well as a number of other online companies, experienced unscheduled and unavoidable downtime. At this time, Friendster is back online and our team is working quickly to restore everything back to normal,” the company said.

“We’re working through the friends list update for every user’s account now, all 85 million of them. All friend lists will be back to normal shortly,” added Jeff Roberto, Marketing/PR director of Friendster.com in an e-mail message to INQUIRER.net. The Friendster team also clarified in their blog that despite the inconsistencies in the number of friends, the original data for a friends’ list is not lost and is intact.

A third of the traffic going to Friendster are contributed by Filipinos or at least the Internet Protocol (IP) addresses coming from the Philippines, David Jones, vice president for global marketing of Friendster, told INQUIRER.net in an interview early this year. Of the 39 million unique visitors recorded in March 2008, about 13.2 million unique users are from the Philippines, Jones said. Thus if there are 14 million Internet users in the Philippines as of 2007, about 98 percent are going to Friendster.

The Friendster executive has said these figures indicate that Filipinos make up the biggest population of Friendster users in the world, even surpassing the United States, where the service was originally launched.

source: Inquirer.net blogs

Manic Monday

Lunes na lunes pero tinatamad akong pumasok at gusto ko pa matulog for an extra hour kaso parang nakikinita ko na ang mangyayari sa akin pagpunta sa EDSA at 8pm - ang prusisyon sa jeep bukod pa sa matinding sikat ng araw in your face. Dapat pala nag file na lang ako ng leave today. Monday sickness talaga oh, napuyat kasi ako kakapanood ng Naruto Shippuden - sa sobrang busy sa work and other activities - wala na akong panahon makapanood kasi - maski mga ibang anime na sinusundan ko years later hindi ko na natutuloy panoorin like Death Note and Code Geass.

Hindi nga ako nakapunta sa walkathon ng Haribon Foundation - nakakahiya talaga kasi tumawag pa naman ako para magpa-reserve ng shirts and bags tapos hindi naman ako nakapunta. Ganito talaga ako, tinatamad pag walang kasama talaga unless may enough reason para pumunta sa isang lugar gagawin ko. As usual - Cabal weekend pa rin lv.91 na ang FA ko and salamat sa BB at almost 1/3 na ako sa G. Master rank ko sa magic skills. Medyo nakakatamad na rin kasi yung mga kausap ko online hindi ko na masyado nakikita ngayon. Newest expansion of World of Warcraft was launched last 13. Kahit gusto ko maglaro hindi pwede dahil marami akong priorities ngayon kesa sa pagbabayad ng monthly subscription fees sa game.

Simula nang bumalik ako sa PinoyExchange (last login was 2 years ago pa), marami nang nagbago. I've been talking to one of the PEXers there and hindi ko alam kung may nabubuo na ba sa amin dahil masyado siyang malayo kaya magandang wag muna mag expect and assume sa situation namin (alam ko Dan magtatanong ka na naman kung sino iyon!). Palagi nga siyang tumatawag everyday to me pero wrong timing palagi. Kaya eto hindi pa kami nakakapagusap nang masinsinan. Alam ko minsan naiinis na siya sa akin pero ano magagawa ko - iba ang situation ko sa kanya at hirap ako dahil sa hindi maipaliwanag na kalagayan. Basta bahala na siguro. Aantayin ko na lang ang pagdating niya next month or 2 mula sa ibang bansa.

Clip: Beautiful World - (OST) Rebuilding of Evangelion 1.0 You are [Not] Alone

He says

"..Yet here I am, struck down and contemplating whether I should stand up or let let the pain overwhelm me - swallowing me whole so I would cease to exist. Now,I couldn’t stop myself from grimacing while looking at the very same horizon wondering if my fate will never change - like the horizon that I am seeing right now - unchanging as it is.

I guess they shouldn’t be demanding for someone like me to change. ‘Cause the way I see it, they never bothered to change themselves as well.

Even if you love them so much.

Even if you hate them so much.

It’ll all lead into one point.

To the horizon who didn’t bother to change - to the only direction it goes since the start of time.

-.. at the Antipolo outlook. Yes. Again, Aryeh's Kira's Eye

He Says

hanga ako sa taong ito, magaling ang kanyang isip sa paglikha ng ganitong katha ukol sa kanyang mga mithiin sa buhay, kagaya nya - ito ay isa rin sa aking mga pangarap..

"..Gusto ko lang sana eh maipamalas ko ang Elias na matagal nang nabubukbok sa regular na pagtatanghal bilang isang payaso ang walang ibang alam kundi ang magpawala ng isang kalapati sa isang iglap, magpaikot-ikot sa mga kwento ng buhay at magpakita sa lahat ng isang masayang mukha, na sa likod naman nuon ay isang inaamag na pagkatao na pilit gustong lumabas sa nakasanayan.

Gusto kong lumipad. Maging ang taong gustong kong maging. Mangarap. Umalis sa ultra-konserbatibong lipunang ang totoo'y isang pangkat ng mga oportunistang liberal. Mamuno ng hindi pinipigilan, maglingkod ng hindi nagmumukang mayabang, lumaki ng may sariling panindigan, maging ako sa sarili kong pananaw. Makipagkaibigan ng hindi plastik, matanggap kung ano ang tunay na ako at hindi ang gusto kong maging ako. Palipasin ang mga taon ng tinutupad ang sariling pangarap, maglakbay ng hindi pinipigilan, umiyak kapag natatalisod, humagulgol ng malakas kung kinakailangan, mabuhay sa isang uri ng mundong gusto kong baguhin maski imposible at matanggap kahit ilang ulit nang lumalabag. Pangarap kong maging ako sa sarili ko."

-Sa Likod ng Payaso, Elias' Ang mga Lihim ni Hudas

***

waaa.. bakit ka ganyan!? bakit nakikita ko ang sarili ko sa iyo?! bakit nakaka-relate ako sa nararamdaman mo?! Mga bagay na kinikimkim na lang sa sarili at hindi alam kung hanggang kailan makakayanan. Mga sakit ng kaluluwa na hindi batid ng iba na tinatago sa mapalinlang na ngiti..

"Little number of people know my private pains. Most do not know the personal struggles I have. I'm the kind of person that seldom speaks about what troubles me, what makes my heart heavy. Most see always the smile in my face. The foolish smile which tries to conceal the most crushing things in my head. No one yet saw the wild seas within me. My outmost pains. Sometimes I feel like I am alone in my journey. No one sees the weary heart of mine. Just me and the hypocrisy I have. Akala ko I'm so open to the things others must know. Di pala."

-Private Pains, Elias' Ang mga Lihim ni Hudas

Activate TrapCard

Re-assessment of performance metrics ang gumalat sa akin kagabi - it's the topic for the supposedly meeting yesterday that didn't materialized. Hindi naman everyday maganda ang accounts na pumapasok. Wala na akong magagawa sa bagay na ito - since divided ang team at walang nakikipag-cooperate. Walang mangyayari kundi matutuloy ito. Marami kasing ganid at hindi iniisip ang kapakanan ng iba. Well there you go - reaping the fruits of agony. Salamat sa mga "halimaw" - ang laking tulong niyo sa team. The incentive system was like a booby trap that enticed everyone to go beyond their limits - pag nakapasok na ang lakas - POOF!, sabay change sa metrics. Brilliant idea from the management. Shame on me napasama ako sa team na ito pero wala naman akong magagawa kundi go with the flow. Magkakaroon na naman ako ng socio-emotional shift at work.

Bought a new pet Panda at Cabal cash shop last night - ayoko na ng golden fortune pig, mas sikat ito at hindi ganun karami ang bumili unlike sa cute Lai (mukhang tiger-dog). That will be the last time na gagastos ako for an online game. The rest pwede na makuha sa pagpapayaman in-game.

Kanina nabuhayan na naman ako ng pag-asa sa MRT - kahit papano mabenta pa pala ako kahit ganitong panget at baboy ako. Wala lang - masaya lang ako at may nag-appreciate sa akin for the last couple of months na love-drought. Pero sinabi ko nga - never expect and assume thing pa rin ika nga ni Yoshke.

He says

sharing the same sentiments..

"Blog, sorry. Sadyang abala lang talaga ako at ang dami kong pinagdadaanan ngayon. Gusto ko nang sumuko, ngunit hindi ko rin alam kung bakit hindi ko kayang sumuko. Nalulungkot akong sabihin sa iyo na sa mga panahong ito, hindi ka makakatulong sa akin. Kailangan ko ng isang taong talagang makaiintindi ng aking kinalalagyan, ngunit iyan na rin ang problema: wala akong malapitan. Blog, sana kahit sa isang Sabado lang, maging tao ka at tulungan ako. Kailangan ko ngayon ng mayayakap."
-Sorry September, Rudolf's Zweihandler

Ouch, but he is right..

The weight of Money

Sumasakit na naman ang ulo ko kakaisip kung magkano talaga ang dapat kong ibigay sa bahay na pareho kaming masisiyahan. Lagi na lang ako ang dehado sa ganitong setup. May gusto akong bilhin o puntahan, hindi ko magawa dahil lagi nalang ang nagbibigay sa bahay tuwing sahod. Parang boarder talaga sa bahay pakiramdam ko. Hindi na ako natutuwa dahil ako ang napapagod pero hindi ko nararamdaman ang pinaghihirapan ko. Pagdating agad sa bahay puro mga ka-dramahan na naman ang ipapakita sa akin. Ano pa nga ba ang magagawa ko kundi magbigay dahil wala naman silang inaasahan kundi ako bukod kay Papa. Nakakapagod na.

The Million Hectare Walk

The Million Hectare Walk is an event which aims to raise funds through pledges. Every lap completed by a Walker is sponsored by family and friends’ pledges. Walkers can take the long route (1.5 km) or the short route (360 meters).You are cordially invited to walk with us on November 16 Sunday at 6:00-11:00 am to help restore our natural forests.

Join the Million Hectare Walk at the Ninoy Aquino Parks and Wildlife Center in Quezon City and support ROAD* to 2020 as we walk to generate pledges to raise awareness and resources to restore one million hectares of our natural forests using native tree species by year 2020. Form a team to walk together, enlist family members and friends, and solicit pledges to support your laps to raise funds to plant more native trees. Registration fees per walker at P250 for kids and for Haribon Members, and P300 for non-members, will cover a t-shirt and bag. Pledges start at P75. To register and/or for details, please call 4211213 or 4244642, 09228159235 or 09228151942, or email act@haribon.org.ph.

Huli na ito

This will be the last time na magpapa-late ako ng pasok ng 8am. Kaasar yang pila sa Ayala-Washington route sa may likod ng Shell. The usual zigzag-octopus thing na naman. Pawis ka na, matagal pa bago makasakay, lahat pinagtitinginan ka pa kahit hindi mo naman sila inaano. Bweset.

Kahapon, walang pasok dahil US holiday pero hindi kami nagkita nina Rene at Angelo, siguro busy. Hinatid ko lang ang mga PS-CD kina Rene pero wala naman siya dun, manghihiram sana ako ng mga anime DVD sa kanya kaso nasa Makati daw at mga gabi pa uuwi. Ito naman si Cyril hindi naman nakuha ang Advent Children sa gf niya kaya wala akong napala sa araw na iyon. Nag Internet nung umaga, gumawa ng resume para sa pinsan, then uwi - punta ulit sa Net cafe bandang hapon dahil mga 2pm pa matatapos ang maintenance.

Usual stuff muna bago maglaro - Friendster, Forums, E-mails etc. Pagpasok sa game, hindi naman makapasok - communication error daw. Lumipat ng station ayos na. Nag-usap nang kaunti kay Aryeh about game stuff then balak kong bumili ng Panda na pet kaso hindi ko alam kung account binding ba ang current pet ko ngayon. Mga 8pm na nakauwi. Wala kapatid ko pumunta sa kaklase niya - akala ko hindi na siya uuwi. Kakapanood ko pa naman ng The Ring kagabi kaya talagang nagpapaantok ako kasi nasa harapan ko lang ang TV at baka bumukas na lang bigla. hehe! Mga 1am na nakatulog nang hindi namamalayan.

May mga bagay..

Salamat sa walang tigil na pag-ulan at hindi na naman ako nakapag-jogging this weekend. Medyo nararamdaman ko na parang magkakasakit ata ako sa puso nito dahil sa sedentary lifestyle ko. Kahit pa siguro gawin ko ito wala namang nangyayari sa akin - mag oatmeal kaya ako. Parang lumulutang ang isip ko minsan - iniisip mga bagay bagay na pinapalampas ko na lang at nasasayang. Pero hindi ko naman alam kung papano simulan at gawin. May mga bagay na palagi kong iniisip na lang palagi (daydreams), alam mo na - what if kung naging kami ni ganito, ni ganyan - ang saya ko siguro.

Pero pagdilat ng mata sabay na rin sa katotohanan na ito'y mistulang pantasya lamang at malabong mangyari kahit pa subukan kong gawin. Nahihirapan na ako sa setup ng buhay ko ngayon. Parang wala akong kalayaang lumigaya - you are what you do sabi nila - pero paano ko magagawa iyon kung maraming mga hadlang sa aking mithiin. Parang sa bawat isang hakbang ko - tinutulak ako nang doble o triple pa nga pabalik. Walang katapusang problema na dumarating, nauubos na ang coping resources ko. Maski ang paglalaro ng video/online games as a divertion, hindi na rin kaya punan mga dinaranas ko. Mabuti na lang at kahit papano andyan ang mga kaibigan ko na shock absorber kahit hindi nila batid sa mga hinaing ko. Gumagaan ang pakiramdam ko pag nakikita ko silang masaya at nagtatawanan kasama ako.

Iba na talaga ang panahon, masyado nang mabangis ang mundong ginagalawan natin - na sa isang saglit bigla ka nalang sasakmalin nito nang hindi mo namamalayan. Unti-unting nilulunod ko sa kumunoy ng desperasyon at walang katiyakan. Ang mga tao na inaasahan mong tutulong sa iyo ay siya pang dahilan ng iyong pagdapa sa mga hamon ng buhay. Artipisyal na lang ang kasiyahan at panandalian mo lang makakamtam - kapalit ng walang hanggang kalungkutan. Halo-halo ang umiikot sa isip ko ngayon - ilang taon na akong single at hindi pa rin ako makahanap nang para sa akin. Mapili ba talaga ako at pilit kong hinahanap ang perpektong tao na siyang pupuno sa aking pagkukulang? Bakit hirap akong makisalamuha sa iba, bakit hirap akong buksan ang aking puso? Natatakot ba akong masaktan muli? Ano nga ba ang dahilan kung bakit nandito ako sa mundo? Ano ang silbi ko sa mundo?

Clip: Moment of Peace - Gregorian

Moment of Peace
Gregorian featuring Sarah Brightman

Mm Mm Mm Mm Mm
Ah Ah Ah Ah Ah

In moment of piece

Ah Ah Ah Ah Ah
Ah Ah Ah Ah Ah

Come now, come by our side
A place where you can hide
We are the sunshine
Rest your Soul here
And you'll find
We are the energy
We give the world to thee
Hold up your heart now
We will ease pain from your brow

When the world is in tatters
And destruction is near
You can come with us here

When the people are strangers
You'll rest here with me
In a moment of peace

Light up the dark below,
See through the stars,
Reach to the earth's flow
Drift in the joy of our hearts,
Unleash the energy,
Taste of the wine
Drink as a Soul
That knows now, power divine